Hardlopen in de Vogezen in Frankrijk

Een prachtig klein kerkje in de Vogezen

Zaterdagavond 19 juli 2009 om 21.00 uur aan een wedstrijd meegedaan in La Bresse. Het is een klein plaatsje in de Vogezen in Frankrijk. Zonder problemen konden Bram en ik ons op de Nationale Sportpas inschrijven. Ook geen dopingcontrole! Mijn wedstrijd bestond uit vier ronden met in iedere ronde een pittige klim van ongeveer 300 meter er in.

Uitslagen:

Bram 2.400 meter 9,05 minuten (4e plaats)

Geert 7.250 meter 29.45 minuten, een plaats net achter in de middenmoot in het totale veld.

uitslagen

Donderdagmorgen 23 juli ruim een uur in de buurt van het plaatsje Corcieux gelopen. Een training met wat hoogteverschillen.

Zondagmorgen 26 juli heb ik meegedaan aan de 9e Montee de Serichamp in Plainfaing. Een erg zware bergwedstrijd van 13,5 kilometer. Ik heb lekker rustig met mijn fototoestel in het achterveld meegelopen en soms zelfs gewandeld (zo stijl) en kwam net binnen de anderhalf uur binnen.

site organisatie

Dinsdagmiddag 28 juli een rustig duurloopje in en om de stad Nancy gelopen. De volgende training is weer op Nederlandse bodem.

Training in Nancy (Frankrijk)

Op het Hemicycle de Gauille in Nancy

Vandaag is het de laatste keer dat ik mijn hardloopschoenen in Frankrijk aan trek. Na twee wedstrijden en een training over cols gelopen te hebben, heb ik mijn voorgenomen om deze training in en om de grote stad Nancy aftewerken. Het is weer eens heel wat anders en er hoeft niet geklommen te worden. Ik heb de kaart eens bekeken en het Noordelijke gedeelte van de stad lijkt me de leukste plaats om te lopen.

Vanuit de parkeergarage in het hartje van de stad loop ik naar het Place de Stanislas, het fraaiste Koninklijke plein van Europa en dat behoort tot het Unesco Werelderfgoed. Ik loop over het plein en laat aan de linker kant de Arc de Triomphe liggen. Even later ga ik het Parc la Pepiniere met zijn rozentuin binnen en hier kom ik nog een jogger tegen. Na een korte begroeting loop ik het park weer uit en kom in straatjes waar veel huizen en monumenten staan die hun oorspronkelijke mooie prachtige gevel behouden hebben. Voor me duikt de Porte de la Craffe op, het oudste overgebleven vestingwerk van Nancy, wat tevens als gevangenis diende. Via de Cours Leopold, een elegante wandelpromenade, loop ik terug in de richting van het grote Plein middenin de stad, het vertrekpunt van mijn training.

fotoalbum

Plainfaing 9e Montee de Serichamp 13,5 km – 1:28.27 min – 35e Plaats M40

Onder de wedstrijd is er nog wel even tijd voor het maken van een foto

Rond half negen ‘s morgens vertrek ik van de camping om mee te doen aan een bergwedstrijd in Plainfaing, een plaatsje dat ongeveer 15 kilometer verderop ligt. De temperatuur in de auto geeft al 27 graden aan en het beloofd een warme dag te worden. Ik moet me inschrijven in het Theatre de Verdure en dat heb ik al vrij snel gevonden. Ik kom hier met een aardige Fransman in het Duits aan de praat en na het het horen dat ik Nederland veel vijf kilometer wedstrijden loop, zie je hem denken wat komt die hier doen! Op het internet heb ik gezien dat er de laatste jaren tussen de 100 en 150 atleten aan deze bergloop meedoen en of dit aantal te maken heeft met de zwaarte van de wedstrijd kan ik nog niet goed inschatten. Ook vandaag geeft het inschrijven geen problemen en even later kijk ik nog eens goed op het routekaartje hoe het parcours precies loopt. De klim zit in de kilometers 1 tot 3 en 5 tot 12.

Dit jaar staan we met 164 personen aan de start en ik ga een beetje achter in het veld staan. Ik heb me zelf voorgenomen om er een leuke trainingsloop van te maken. een aantal atleten achter me te houden en ik neem mijn fototoestel onderweg mee. Aan het eind van de eerste kilometer komen we langs de bekendste suikerwaren fabriek (snoepjes) van de Vogezen, de Confiserie des Hautes-Vosges. Tegenover de winkel slaan we linksaf een bergpaadje van nog geen meter breed in en hier staat het al gelijk stil. Later wordt het wat breder en het loopt nog steeds verder omhoog. Na drie kilometer is er een mooie lange afdaling maar hier moet je weer goed opletten waar je loopt met de vele keien op het parcours. Toch ligt dit me beter en ik geniet hier dan ook erg van maar in mijn achterhoofd denk ik ook nog steeds aan de laatste zware kilometers die nog gaan komen.

Na vijf kilometer, die net binnen het half uur gaan, begint het! Ineens wandelende atleten voor me en een kwartier later begin ik er ook zelf aan mee te doen. Van kilometer acht naar kilometer negen klok ik een tijd van 9,30 minuten, je zou haast denken dat ik vijf minuten in het gras heb gelegen maar de werkelijkheid is anders. Tjonge, wat is dat stijl en ik denk na iedere bocht dat ik de hemel bijna moet kunnen aantikken. Onder de wedstrijd vraag ik aan een Française die naast me loopt of ze een foto van me wil maken, als je toch moet wandelen heb je daar ook wel even tijd voor. Ze kijkt me wat bedenkelijk aan maar doet het toch.

De tien kilometer klok ik in ruim één uur en zes minuten. Nog even en ik heb het klimmen gehad en na de twaalfde kilometer wordt het weer lekker om te lopen. In de verte zie ik tussen het de groene weilanden de finish liggen en ruim binnen het anderhalf uur en na 790 meters klimmen kom ik over de streep. De wedstrijd is perfect georganiseerd, de tafel na de streep is heerlijk gevuld met lekkernijen en de enige vraag die me nog bezighoudt is hoe ik weer beneden in het dal kom. Na een kwartier zie ik een busje aan komen rijden, stap snel in en deze brengt me met een rotgang weer de berg af, gelukkig gaat alles goed. Het was een prachtige morgen en een belevenis op zich, ik had het niet willen missen.

foto’s 

uitslagen

site organisatie

Net voor de start, ik sta rechtsachter in een zwart hemdje met pet en bijna op het midden van de foto

Het is wel afzien

Het parcourskaartje: Hoogte vertrek: 596 meter, Hoogte aankomst: 1130 meter, Klimmen: 790 meter, Dalen: 230 meter

Training in de omgeving van Corcieux (Frankrijk)

Bij de houten molen, die later in de week in vlammen op zal gaan!

Nadat ik al enkele dagen in deze omgeving wat rondgefietst heb op mijn mountain-bike, trek ik vandaag mijn hardloopschoenen aan voor een lekkere training.

Op de camping is het nog erg rustig als ik om 8.30 uur vertrek en ik heb mezelf voorgenomen om onder andere de Col des Arrientes (684 meter) te beklimmen. Vanaf het vertrek is het direct drie kilometer klimmen voordat ik daar gearriveerd ben. Bovenop de col staat een houten molen en ik maak hier even een foto. Later in de week zal deze molen, als afsluiting van één of ander buurtfeest, in brand worden gestoken. De hele week slapen er achter de molen echter enkele mensen in tenten om een vroegtijdige brand te voorkomen.

Ik daal af naar het dorpje La Charmelle, dat ruim 50 meter lager ligt. Via de gehuchten Le Haut de Bemont en Le Chenel kom ik de plaats Corcieux. Negen kilometer en een uur later ben ik op de camping terug en geniet even later van een kopje koffie en een baguette met brie. Het Franse leven is zo slecht nog niet!

foto’s van de training

Uit de oude door 7e Besselinkschansloop in 1989

Done Nienhuis wint Schansloop in 1989

De bospaden van de Besselinkschans waren voor de zevende maal het decor van de AVA’70 Schansloop en Done Nienhuis was wederom het snelst. Ondanks het buiige weer melden zich in totaal 130 deelnemers aan de start. Voor de jeugd was een parcours over 2,1 kilometer uitgezet. De senioren liepen drie ronden met een totale lengte van 6,3 kilometer.

Naast AVA’70 leden en Achterhoekse recreanten waren opnieuw veel vakantiegangers van de partij. De deelnemerslijst vermeldde plaatsnamen uit het hele land. Grollenaar Done Nienhuis ging bij de senioren evenals vorig jaar als eerste over de streep in 20,24 minuten. De Aaltense Lienke te Brake was met 26,41 minuten de snelste vrouw.

Uitslagen:

Jongens 2 km: 1.Arian Haarman, Kring van Dorth 7.59, 2.Barry Wolterink Lichtenvoorde 8.21, 3.Barry Ressing Lievelde 8.32

Meisjes 2 km: 1.Lily Duitshof Varsseveld 10.05, 2.Moniek Harbers Lichtenvoorde 11.35, 3.Hanneke Miedema Aalten 12.34

Heren 6,3 km: 1.Done Nienhuis Groenlo 20.24, 2.Jeroen Evers Lichtenvoorde 21.03, 3.Hans Wanders Doetinchem 21.09, 4.Henk Rietberg Groenlo 21.16, 5.Gerrit Dijkslag Aalten 21.18

Dames 6,3 km: 1.Lienke te Brake Aalten 26.41, 2.Miriam Harmeling Lievelde 27.45, 3.Jildou Gemser Sneek 28.04

La Bresse 11e Foulees Bressaudes 7.250 meter – 29,45 min – 21e plaats M40

Samen met Bram in La Bresse

Vandaag zijn we op ons vakantieadres in de Vogezen aangekomen en in het plaatsje Corcieux hebben we voor twee weken een chalet op camping Le Domaine des Bans gehuurd. Na bijna 600 kilometer in de auto te hebben gezeten hebben Bram en ik diezelfde avond nog wel zin om een wedstrijd in La Bresse te lopen. Na een prachtige tocht over verschillende cols zien we het bergstadje liggen. We gokken dat we in de plaats zelf moeten zijn en dat blijkt te kloppen. Nu moeten we het nog voor elkaar zien te krijgen dat we mee kunnen en mogen lopen maar dat is dit keer geen enkel probleem.

Bram mag om 20.15 uur starten in Course 2 Jeunes en ik zelf om 21.00 uur in de Course des As. We lopen een beetje warm en maken een praatje met de familie Baljet uit Friesland, er zijn dus nog meer Nederlanders aanwezig. Gelijk na de start loopt Bram in vijfde positie en gaat het wat vals plat naar boven. Na de eerste ronde kan hij nog één plaatsje opschuiven maar een podium plaats zit er net niet in. Hij loopt de 2.400 meter in een nette tijd van 9.05 minuten.

Ik zelf moet een iets andere ronde lopen en na ongeveer 500 meter ga ik een bocht naar rechts om en kijk me daar ineens verschrikt tegen een verschrikkelijke helling aan. In eerste instantie hoop ik nog dat we deze maar één keer hoeven aan te doen maar het blijken toch echt vier van deze beklimmingen te zijn. Ik loop qua snelheid ongeveer tussen een fanatieke training en mijn wedstrijdtempo in maar bij de beklimming heb ik iedere keer het gevoel alsof ik bijna stil sta. Links en rechts lopen ze me dan ook voorbij en af en toe haal ik er zelf één in. Na rondetijden van 7.05, 7.26, 7.37 en 7.37 min. valt me de eindtijd van net binnen het half uur nog niet eens tegen. Tevreden rijden we beide terug naar de camping, de eerste vakantiedag zit er op.

uitslagen

fotoalbum

Training in Scharendijke (Zeeland)

Aan het Noordzeestrand in Scharendijke

Op één van de Zeeuwse eilanden ligt het dorpje Scharendijke. Het is ontstaan in de 15e eeuw aan een schaardijk, ligt op het eiland Schouwen-Duiveland en telt maar liefst 1.347 inwoners. Het eiland is in de zomer erg in trek bij (Duitse) toeristen en de plaats Renesse is op het eiland een populaire vakantiebestemming voor jongeren. Als je dan door een groepje jongeren gevraagd wordt om hen naar hun vakantieadres toe te brengen, moet ik na een lange autorit toch even de kop in de wind gooien voordat ik begin aan de terugreis.

Op een parkeerplaats langs de N57 parkeer ik mijn auto en ik ben hier maar enkele honderden meters verwijderd van de Noordzeekust. Het is erg winderig maar prachtig weer om te gaan kitesurfen. Wat een snelheid krijgen die mensen op dat water. Na enkele kilometers over het strand te hebben gelopen, ga ik een tunneltje onder de Rijksweg door en kom ik bij het Grevelingenmeer. In de verte zie ik ‘Het Koepeltje’, dat in de oorlogsjaren een beschutte uitkijkpost was om naderende vijandelijke schepen tijdig op te merken. Het rieten dak kan wel wat renovatie gebruiken.

Het Grevelingenmeer is een populaire watersportplaats voor sportduikers en in de buurt van de Jachthaven beoefenen dan ook enkele duikers hun hobby. Ik maak even een praatje, schiet enkele foto’s en loop de jachthaven binnen. Hier liggen enkele mooie schepen tussen en zie ik dat je er een zeilboot kunt huren. Vandaag doe ik dit maar niet en ik loop weer in de richting waar ik mijn auto geparkeerd heb.

Op de weg terug vraag ik me zelf af hoe het er hier in de winter uit moet zien. Weinig te beleven, koud, winderig en veel minder toeristen zijn enkele woorden die me te binnen schieten. Maar de mensen die er wonen, kunnen ook niet zonder deze toeristen. Het is toch een belangrijke inkomstenbron voor het eiland en het bevorderd de werkgelegenheid. Misschien hebben een aantal van deze inwoners wel twee verschillende banen? Wie het weet mag het zeggen!    

Klik voor enkele foto’s op de link

fotoalbum

Griekse onderscheiding

Het Byzantijnse Kruis

Deze week viel er een brief uit Griekenland op de deurmat. In eerste instantie zit je te denken wie uit de familie- of kennissenkring op dit ogenblik in dat land op vakantie is. Ik kon zo gauw niemand bedenken en opende de brief.

Een gedeelte van de brief bestond uit de volgende tekst:

Dear Mr. Wevers,

Since the Greek Athletics Association(SEGAS) is trying to improve its regional websites with local running news, our staff is screening websites all over the world for ideas and useful information. We’re looking for a friendly but objective way of spreading news to our future readers.

We selected a varity of websites designs, styles and formats from all over the planet and came to a final selection of five websites. Three from USA, one from Japan and yours; www.geertwevers.web-log.nl

As chairman and spokesman of the website research and devoloping staff of the SEGAS i am very proud to create our regional websites with your website as an example.

Due to your transgressing contribution to Athletics, I’m very proud to hand over yuo the rare but famous Byzantine Cross. One memorable day I hope to meet you personally and shake your hand to thank you personally.

Kind regards,

Mr. Vasillis Sevastis

In het verleden mocht ik al enkele Duitse prijzen in ontvangst nemen. Onder andere het sportkruis van de deelstaat Nordrhein Westfalen en enkele collectoritems van het Sport Stimulerings Instutuut Münster vielen mij ten deel. Nu komt er met het Byzantijnse Kruis een Griekse onderscheiding naast. Erg leuk allemaal!

De brief

Viel Erfolg in Drevenack(D)

Drie clubgenoten van AVA’70 op het podium in Drevenack(D) op de 10 kilometer bij de M50. Op de 1e plaats Henk Mengers, 2e Henk Lammers en 3e werd Theo Stronks

Wat een prachtige avond hebben we weer in Drevenack in Duitsland gehad. Waren het de vorige jaren nog vaak de biertjes van Krombacher die de boventoon voerden, dit jaar was er op sportief gebied een schitterende finale bij de mannen op de tien kilometer en dan met name in de 50+ klasse. Drie Nederlandse clubgenoten die alle Duitsers in hun eigen vaderland achter zich lieten en binnen de tien seconden van elkaar finishten. Zelden heb ik zo’n spannende finale meegemaakt!

De altijd snel startende Henk Lammers had met het ingaan van de tweede ronde een kleine voorsprong op Henk Mengers en bijna een minuut daarachter liep good-old Theo Stronks. Stronks die de laatste weken in een bloedvorm verkeerd is altijd al een vrij langzame starter maar loopt als één van de weinige atleten de tweede ronde vaak sneller dan de eerste. Dus dat beloofde nog wat! De vele kilometers lopende Lammers, die de afgelopen zaterdag nog een wandeling op de Vossenbulte maakte, zag Mengers steeds dichterbij komen.

Met zijn drieën kwamen ze haast gelijktijdig de baan op, om samen in de laatste 300 meter te strijden voor de verdeling van de prijzen. Stronks trok de sprint aan maar er zat niet genoeg kracht achter en Lammers liep dan ook vrij gemakkelijk over hem heen. In de laatste bocht trok de man met de langste benen uiteindelijk ook aan het langste eind en kwam zodoende op de hoogste trede van het podium. Gefeliciteerd heren met deze puike prestatie.

Zo had het wedstrijdverslag mogelijk kunnen zijn maar door de vele regenval en het onweer werden de aanvangstijden van de 5 en 10 kilometer verschillende keren uitgesteld en uiteindelijk zag de organisatie zich genoodzaakt om de wedstrijd in zijn geheel aftelasten. Een besluit waar de vele deelnemers zich goed in konden vinden al had er achteraf na 20.00 uur gelopen kunnen worden, toen klaarde het op.

site organisatie

Gerard Demkes

vlnr. Staand: Henk Mengers, Theo Stronks, Geert Wevers, Henk Lammers en Henrie Drenthel. Zittend: Judith Boomkamp, Wim Brinkman en Marieke Prinsen

Een vakantiegroet uit Amerika

Gerrit en Hanneke op de atletiekbaan van Gilroy in Amerika

Gistermorgen heeft Gerrit, samen met Hanneke de Groot, bij AVA’70 beter bekend als Westerveld, een uurtje in de buurt van Gilroy in Amerika hardgelopen. Hoewel het niet de meest enerverende route is, wel erg Amerikaans en daardoor voor een echte Hollander als Gerrit een mooie belevenis.

Op het einde hebben ze samen nog op de plaatselijke atletiekbaan gelopen, op een baan die we bij AVA’70 ook wel willen hebben, aldus Gerrit. In het stevige tempo dat ze hadden zou Hanneke, zeker met haar karakter, ook bij AVA’70 nog hoge ogen gooien. De laatste kilometer werd er in de hitte nog even versneld in een mooie tijd van 3,15 minuten.

Gerrit heeft er nu vier dagen San Francisco en drie dagen Gilroy opzitten en vertrekt vandaag naar Yosemite. Daarna gaat hij nog naar het honkballen in San Francisco en dan weer richting Nederland. Hij wenst iedereen succes vanavond in Drevenack en namens hem, Hanneke en de familie de Groot doen ze de groeten aan iedereen.

Hamelandcompetitie 5e wedstrijd – 300 meter - 44,35 seconden

Vanavond staat de vijfde en voorlaatste wedstrijd van de Hameland-competitie, de 300 meter op het programma. Deze incourante afstand is op de baan van AVA’70 precies één ronde lang.

Gelijk in de eerste serie mag ik starten en ondanks de geweldige hitte loopt het vrij goed. In de laatste 50 meter begin ik mijn benen te voelen en moet ik er nog flink voor werken. In een tijd van 44,35 seconden heb ik mijn ronde erop zitten. De snelheid is ruim 24 km/uur en de tijd is nog geen seconde boven mijn PR.

De laatste wedstrijd (5 kilometer) van deze competitie is op maandag 31 augustus en het is nog niet helemaal zeker of deze op de atletiekbaan in Eibergen of Aalten wordt gelopen.

site organisatie

Te Molder droomt van het grote werk

Lisa te Molder van het Running Team Achterhoek (foto Theo Kock)

ZIEUWENT – Hardlopen is haar leven. Ze zou niet meer zonder kunnen. Lisa te Molder werkt aan een topsportcarriëre in het Running Team Achterhoek, een regionale selectie van talenten in de leeftijd van 13 tot 20 jaar. De 17-jarige atlete uit Zieuwent heeft zich de afgelopen maanden voorbereid op het Nederlands kampioenschap op de baan voor junioren in Emmeloord. Na de bronzen plak twee weken geleden op een Nederlands baankampioenschap in Utrecht op de 5 kilometer, is de grote druk eraf. "Ik weet dat ik het kan en dat is een prettige gedachte", merkt Lisa op, die zich overigens niet aan een voorspelling waagt voor de titelstrijd van dit weekeinde. Ze kon hier bij de meisjes junioren A geen potten breken. Direct vanaf de start lag het tempo redelijk hoog en mede door een keelontsteking kon Te Molder zich niet meten met de beste meisjes en finishte in een teleurstellende tijd van 11,04 minuten.

Zondag loopt de Zieuwentse ook nog de finale van de 1500 meter. "Op de 3 kilometer kan ik zo al drie meisjes aanwijzen die heel moeilijk zijn te verslaan. En de 1500 meter is niet echt mijn ding, ofschoon die afstand wel steeds beter gaat. Die 1500 meter blijf ik erbij doen, omdat je er op andere afstanden alleen maar beter van kunt worden", aldus Te Molder die bij haar vijf kilometerrace in Utrecht haar beste tijd over drie kilometer verbeterde in 10,41 minuten. Ze is nu een van de favorieten van het RTA in Emmeloord. De ploeg gaat met acht man naar het NK. Tegenvaller is het afhaken van regerend Nederlands kampioen op de 400 meter Joris Petterson die zich deze week af moest melden vanwege hamstringklachten.

Lisa te Molder studeert voor onderwijsassistente en wil vervolgens naar de Pabo. In haar studiekeuze legt ze de lat bewust niet al te hoog. "Misschien zou ik een zwaardere studie op kunnen pakken, maar dan komt alles in het gedrang. De sport is belangrijk en daar houd ik dan rekening mee bij het kiezen van een studie. Aangezien je in Nederland niet rijk wordt van de atletieksport, zal ik ook een diploma moeten halen", meent ze.

Als lid van het Running Team Achterhoek is Lisa te Molder bezig met topsport. Ze vindt het een voorrecht om van dit team deel te mogen uitmaken. ,,De afgelopen paar jaar ben ik dankzij het team met grote sprongen vooruit gegaan. De begeleiding is zeer professioneel", doelt ze op de trainers en begeleiders onder leiding van hoofdtrainer Henk Peters. "Men gaat zeer verstandig met jonge topsporters om. Heb je rust nodig, dan krijg je die, moet je er bikkelhard tegenaan, dan wordt er niet anders van je verwacht."

Binnen het RTA kunnen hardlopers zich helemaal op de sport concentreren. Enkele weken geleden belegde de groep zelfs een heus trainingskamp in het Portugese Villa Moura. "Tien dagen lang hebben we twee keer per dag getraind. Het was beslist geen vakantie, maar dat was ook niet de bedoeling van die trip. Zo’n trainingskamp werkt ook in mentaal opzicht positief. Je leeft tien dagen lang alleen met mensen die het allerbeste uit zichzelf willen halen. Alleen van die sfeer word je al beter."

Hoe haar toekomst als hardloopster eruit ziet? De droom is om de top te halen. "Dat is ook de intentie van dit team. Daarvoor moet je keihard werken en de tijd zal leren of je de doelstelling haalt."

bron; de Gelderlander