zondag 30 juni 2013

Verslag van de B2RUN in Düsseldorf (D)

Inno Spekschoor (links) met zijn collega's in de Esprit Arena in Düsseldorf
Terwijl menig Achterhoekse hardloper zich in het zweet liep tijdens de Intratuinloop, hebben wij met drie collega’s (Theo Neerhof, Cristel Megens en ondergetekende) deelgenomen aan de B2RUN te Düsseldorf. Dit is een bedrijvenloop in verschillende Duitse steden. Wij werden door een Duitse collega attent gemaakt op dit evenement en gevraagd of wij ook een Aaltense afvaardiging enthousiast konden maken. Wij werken voor Outokumpu Aalten (voorheen Koomaf Aalten) Outokumpu is een concern op het gebied van roestvast staal met wereldwijde vestigingen. 

Om  vier uur s’ middags zijn we richting Düsseldorf vertrokken, vergezeld van onweersbuien  en windstoten. Maar tijdens de autorit werd de bewolking minder en klaarde het op. Het zonnetje kwam er door en het werd zelfs nog behoorlijk warm. In Krefeld nog twee Duitse collega’s opgepikt en de weg vervolgd naar De Esprit Arena te Düsseldorf. De auto geparkeerd op de immense parkeerplaats en in de richting van het stadion gelopen waar een kleurrijke  menigte van verschillende bedrijven zich  had verzameld. Bij de poortjes van de ingang werd bij iedereen de tas gecontroleerd op glazen flesjes en dergelijke. 

Toen we het stadion binnenliepen werd ons pas echt goed duidelijk wat voor  een groot evenement dit was. Ieder bedrijf had een eigen stand op het middenterrein van het voetbalstadion. Bij de stand van onze werkgever aangekomen bleek dat we met een team van totaal 110 collega’s waren. Nadat  we een shirt kregen overhandigd werd er natuurlijk een groepsfoto genomen op de tribune. Met 8000 duizend deelnemers had men er goed aan gedaan om te werken met startvakken op verwachte eindtijd. 

Om  half 8 klonk het startschot en kwam de meute in beweging voor de 6,4 km. De eerste kilometer was het even druk, en liepen we nog enigszins in de schaduw. Vanaf kilometer twee liepen we langs de Rijn pal in  de zon en merkten we pas hoe warm het was, rond de 25 graden! Na de derde kilometer vormde zich via een paar bochten het keerpunt, en als je naar rechts keek zag je een lang lint van duizenden lopers langs de Rijn wat een fantastisch gezicht was. Na enige tijd kwam het stadion weer in beeld, en dat was maar goed ook, want ik snakte naar de finish. En in zo’n groot stadion finishen is toch een hele aparte ervaring, er stonden zelfs een stuk of twaalf cheerleaders om de lopers weer te verwelkomen! 

Na de wedstrijd samen met de collega’s  nog gezellig nagepraat  onder het genot van een drankje en broodjes, want ook de catering was door onze werkgever goed geregeld. Met een goed gevoel weer richting Achterhoek vertrokken. Naderhand bleek dat we in de Mixed categorie (snelste 3 heren en snelste 2 vrouwen per bedrijf) de eerste plaats hadden behaald en we geplaatst zijn voor de finale op 28 augustus in Berlijn!!!! Eindtijden van de Aaltense afvaardiging: Cristel Megens 36.24, Theo Neerhof:30.37, Inno Spekschoor:25.57

Voor meer informatie over deze loop: www.b2run.de 

Inno Spekschoor


zaterdag 29 juni 2013

Foto's van de Dirtkings Mudrace Obstacle Run in Varsseveld - deel 1

Wat zien ze er uit!
DirtKings is een Mudrace/Obstacle-Run op een off-road parcours in De Vennebulten bij het Gelderse Varsseveld. Het karakteristieke terrein kenmerkt zich onder andere door vele kleine pittige hoogteverschillen en een motorcrossbaan. Er zijn spectaculaire hindernissen gebouwd op dit toch al gevarieerde parcours. Waterbakken, modderpoelen en diverse obstakels hebben ervoor gezorgd dat je niet schoon bleef. Zelfs een hindernis onder stroom wass één van de verrassende ingrediënten.

Shocktherapie voor Kings en Queens... DirtKings is voor iedereen die zichzelf wil uitdagen en daarbij niet bang is om vies te worden. 


Klik op de links voor foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief


deel 1

deel 2

deel 3


deel 4

deel 5




Foto's van de Dirtkings Mudrace Obstacle Run in Varsseveld - deel 2

De eerste Dirtkings Mudrace Obstacle Run in Varsseveld is van start gegaan

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum
Denis Woeltjes (12 km) met zijn zoon Noah (6 km)

Even afspoelen

vrijdag 28 juni 2013

Broers Magis rennen door Central Park in Jakarta

Maurice (links) en Barry Magis


Donderdag 27 juni 2013. Jakarta Central Park. 9:30 local time. Vanuit ons vakantieadres zijn wij in alle vroegte vertrokken (6:30) om tijdig in Central Park te zijn... Het is namelijk niet eenvoudig om van de ene naar de andere kant van de stad te komen met dit verkeer...

De run door Jakarta Central Park is traditioneel zwaar. Met name veel militairen nemen deel aan dit spektakel om fit te blijven. Dit was dan ook te zien, want deze mensen kunnen écht heel hard rennen. Niet dat het parcours zo zwaar was (rondjes door het park en om een monument), maar vooral de temperatuur is killing. 39 graden zegt genoeg...

Klokslag 9:30 zijn we gestart. Dit moet een apart gezicht zijn geweest... Twee Europeanen met "melkflessen"... En maar rondjes lopen in deze hitte... Wij hebben 5 kilometer gelopen... Dit is exclusief het zogenaamde "inlopen" van 1,5 kilometer wat op een waanzinnig tempo ging van 4:50/km per minuut?! Heel apart. Na het "inlooprondje", zijn we gestart met de 5 kilometer. De eerste twee rondes gingen prima, maar daarna werd het snel zwaarder en zwaarder... De temperatuur liep op naar de eerder genoemde 39 graden en met name het rondje om het monument (zonder bomen) was écht afzien. 

Barry en ik liepen gezamenlijk met elkaar op, en we eindigden met een tijd van 26:45... Misschien geen hoogstaande tijd, maar gezien de omstandigheden (had ik al gezegd dat het 39 graden was?!) erg tevreden! Wij waren de snelste Europeanen vandaag!

Sportieve groet, Maurice Magis

woensdag 26 juni 2013

Gängeskesroute in Aalten

De achterkant van het Aaltens museum aan het Frerikspad
Gängeskes of kerkenpaden, twee kruiwagens brede paden die overal in het centrum van Aalten wegen met elkaar verbinden. Bruggetjes over de Slingebeek, paden tussen de tuinen en kleine boerderijen door, uitkomend bij de Aaltense kerkgebouwen. De meeste mensen uit Aalten en omstreken weten van het bestaan van deze paden. De gängeskes hebben twee jaar geleden allemaal een naam gekregen.

De officiële opening van de kerkenpaden was door wethouder Ted Kok. Hij onthulde één van de zeventien straatnaambordjes die bij de gängeskes geplaatst zijn. Langs de gevangenis, Klokkenpad, Magispad, Klokkengat, het Kattenbergpad en het Armenpad zijn enkele van deze nieuwe namen van paden in de gemeente Aalten, die samen een onderdeel zijn van de Gängeskesroute in deze plaats.

Ik heb op deze prachtige route hard gelopen, maar je kunt deze natuurlijk ook wandelen. 
Klik op de link voor een aantal foto's

fotoalbum
Armenpad
Boekje Gängeskesroute Aalten

dinsdag 25 juni 2013

Aankondiging van de 1e Mudrace Obstacle Run in Varsseveld

Het logo van de Run
'DirtKings' is een Mudrace/Obstacle-Run op een off-road parcours in 'De Vennebulten' bij het Gelderse Varsseveld. Het karakteristieke terrein kenmerkt zich onder andere door vele kleine pittige hoogteverschillen en een motorcrossbaan. Er zullen spectaculaire hindernissen gebouwd worden op dit toch al gevarieerde parcours. Waterbakken, modderpoelen en diverse obstakels zullen ervoor zorgen dat je niet schoon blijft. Zelfs een hindernis onder stroom is één van de verrassende ingrediënten. Shocktherapie voor Kings en Queens... 

'DirtKings' is voor iedereen die zichzelf wil uitdagen en daarbij niet bang is om vies te worden. Bij de finish wacht je een beloning in de vorm van een biertje en een mooi finisher-shirt. 'DirtKings' gaat meer om de beleving en sportiviteit dan om het wedstrijdelement. Wil je toch deelnemen om te winnen? Er zijn prijzen voor de snelst finishende man en vrouw,daarvoor dien je je in te schrijven in de eerste startgroep.

Let's get dirty!
DirtKings

Klik voor meer informatie op onderstaande links

zondag 23 juni 2013

Foto's van de Midzomeravondrun in Beekbergen

Gerrit Dijkslag, 2e van rechts loopt de 5 kilometer in 18,22 minuten (5e plaats)
Op een Midzomeravond is het natuurlijk als loper heerlijk vertoeven. Een prachtige natuur en een heuvelachtige, maar zeer zeker een goed geasfalteerde route. Gisteravond kon men in Beekbergen aan een 5 of 15 kilometer wedstrijd deelnemen. 



Klik op de links voor de foto's van Eric Beatse, de Kiekjesdief

allerlei

5 kilometer

15 kilometer - deel 1

15 kilometer - deel 2


Foto's van de 4e Veluwezoom Trail in Rheden

Prachtige omgeving om in te lopen


Zondag is de 4e editie van de Veluwezoom Trail in Rheden gelopen. Je kon je inschrijven voor de 13, 27 of 53 kilometer. Het parcours loopt door één van de mooiste natuurgebieden van Nederland: de Posbank, Nationaal Park Veluwezoom en het Rozendaalse Veld. Ondanks de slechte weersvoorspellingen is het tijdens de trail redelijk droog gebleven met af en toe een verfrissende bui.

Klik op de links voor de foto's van Mischa Visser

13 kilometer - deel 1

13 kilometer - deel 2

27 kilometer - deel 1

53 kilometer - deel 1

27 en 53 kilometer - deel 2


Hardlopers op vliegveld Teuge


Op de landingsbaan van vliegveld Teuge deden vrijdagavond 35 mensen mee aan een hardloopwedstrijd. Voor het eerst in de geschiedenis van de luchthaven werd dit georganiseerd. Het startschot klonk om half 9. Iedereen kon meedoen aan de RUNway-RUN. Inzet was om binnen een uur zoveel mogelijk kilometers te lopen.

Het is de bedoeling dat het evenement ook volgend jaar wordt gehouden. De organisatie is aan het kijken om het dan groter op te zetten. De loop werd gehouden om Teuge op een positieve manier op de kaart te zetten.

Drenthel en Bleumink lopen Zugspitze Supertrail

Andre Bleumink (links) en Henrie Drenthel
Zugspitze Supertrail 2013
(Highway to Hell)

Ergens in de herfst van 2012 waren trailbuddy André en ondergetekende aan het filosoferen over wat de uitdaging van 2013 zou moeten worden. Na allerlei trailavonturen in de Benelux en Duitsland leek de tijd rijp om de grenzen eens een stukje te verleggen. Daarom dit jaar niet gekozen voor de Tristan Hoffman Challenge maar een trailrun op en om de Zugspitze, de hoogste berg van Duitsland.

In het weekend van 21-23 juni 2013 wordt hier voor de 3de keer de steeds populaider  wordende Zugspitz Ultratrail gehouden. Er zijn dit jaar drie afstanden te lopen, 35,6 km, 71,2 km, 100 km en voor de liefhebbers is er op de vrijdag avond voorafgaand een 6 km Nighttrail. Gezien mijn eerdere ervaringen  op de Mont Blanc besloten we niet  te gek te doen en kiezen we voor de middenafstand, de Supertrail over 68,8 km (wat er uiteindelijk 71,2 bleken te zijn).
Vrijdagmorgen 7.00 uur komt Yvonne André bij mij afzetten en even later vertrekken we richting Zuid Duitsland. Toch al met al een reisje van zo’n 10 uur met enkele Baustellen en omleidingen maar even over 17.00 uur checken we in op de Zugspitze-Camping in Grainau en planten we de camper op een XL-Erlebnisplatz (wat dat ook wezen moge). Even later verkennen we de route richting de start en de Expo in Ober-Grainau waar allerlei activiteiten zijn. We halen onze Startunterlagen op;  een heus Roadbook (ja, ja, ’t is net Dakar) en een zak met Goodies. Niet veel later schuiven we in het Musikpaviloen aan bij de Pastaparty, een onderdeel dat je Duitsers wel kunt laten verzorgen, heerlijk.

Na de pastaparty is er de briefing voor de race en deze wordt opgeleukt door enkele heren van middelbare leeftijd met Lederhosen aan die ritmisch met hun zweepjes knallen. De aanwezige dames likten hun vingers er bij af L. Het leek wel Oktoberfest. Netjes op tijd gingen we weer terug naar de camping om alles in orde te maken voor de volgende ochtend. Tsja, en dan begint het weer hè.  Buienradar kijken, oeps onweer voorspeld, het zal toch niet. Van alles maar klaar gelegd, we zien het morgen wel weer. Nog even een Warsteinertje voor het slapen gaan en dan pitten.
Zaterdagmorgen 6.00 uur; na afgelopen nacht een paar wakker te zijn geworden van wat lichte regen ziet het er nu toch wel redelijk uit. Verstandig dat we zijn nemen we toch maar een dun en een dik regenjasje mee. Om 7.15 uur vertrekken de Shuttlebussen naar de startlokatie, Leutasch in Oostenrijk. Daar aangekomen is het op het dorpsplein al een gezellige drukte en is inmiddels de zon wat doorgebroken en besluit in mijn dikke regenjas en AVA-pak bij de bagagedrop af te geven voor na afloop. Nog even een halfuur in de rij voor één van de twee toiletten en na een inspectie van de verplichte inhoud van de rugzak staan we zo’n 10 minuten voor de start in het startvak met nog circa 450 ander Supertrailers.
Zo’n twee minuten voor negen wordt de start ingezet met het nummer Highway to Hell van AC/DC, dit beloofd heel wat. Na wat na afloop bleek was dit meer  een Highway down to Hell, maar dit komt later. Achter een groen terreinauto van de plaatselijke Rettungsdienst begon de geneutraliseerde start totdat we het dorpje uit waren en een ieder zijn/haar gang kon gaan.
We hadden uiteraard het hoogteprofiel  goed bestudeerd en wisten dat we rustig aan moesten starten omdat de eerste echt zware klim na 9 km zich al aandient en zo’n 7,5 km lang is en waarbij 800 hoogtemeters overbrugt moeten worden (= 10,7%). Net onder de top begon het te waaien en liepen we langzaam de wolken in en werd het zicht minder en daalde de temperatuur zodanig dat we even moesten stoppen om een jasje aan te trekken. Niet veel later stonden we boven op het hoogste punt van de dag, het Scharnitzjoch op 2048 meter en het ging eigenlijk zo makkelijk dat ik even bang was dat ik misschien we iets te hard was gegaan.
De afdaling hierna was het begin van een glibberend vervolg van de dag. Dwars door gletsjers en over maanlandschappen met rondzwervende rotsblokken ging het na beneden. Bij de twintig km kwam André aan het struikelen en viel, gelukkig zacht, in het gras maar de kramp schoot wel in de kuit. Even rekken en weer verder, we hoeven d’r nog maar 50 ;).

Daarna kwam er een relatief gemakkelijk tussenstuk van 25 km tot 50 km waarbij het redelijk ‘normaal’ op en neer ging. We bleven netjes ruim binnen de toegestane ‘cut-off’ tijden dus; laat maar komen die laatste 20 km. Nou, dat hebben we geweten. Waar ik bij 50 km nog fris en vrolijk tegen André zei dat ik het nu pas leuk begon te vinden en zelfs opperde om als ik ooit een keertje 100 km in de bergen zou willen lopen ik dit parkoers en deze organisatie perfect zou vinden. Wist ik veel.

Nu begon André ook nog te dreigen om met z’n stokken te gaan slaan toen ik het idee opperde om weer te gaan hardlopen (dribbelen). Niet veel later bereiken we de voet van het bos al waar we over zo’n 7,5 km een hoogteverschil van 1100 meter moesten overbruggen. Oftewel gemiddeld 15%. Er leek geen eind aan te komen. Na elke haarspeldbocht kwamen er weer 5 nieuwe en dan ook nog onbegaanbare paden met omgevallen bomen waar je lekker over heen mocht klauteren.

Niet getreurd; na een korte pitstop halverwege kwamen we na ruim 10,5 uur aan bij de verzorgingspost bij het Talstation Längenfelder waar we ons weer eens lekker lieten verwennen op tomatensoep met noedels en warme iso-thee. Daarna ging het weer verder omhoog naar de top op 2029 meter bij Bergstation Alpspitzbahn. Nu was het nog ongeveer 14 km te gaan tot de finish.

Het eerste stuk ging over een brede rotsweg waar je goed kon lopen/wandelen maar bij het restaurant op 1709 meter aangekomen ging de helling naar 30% en was het echt niet meer leuk. Even doorbijten nog en we zijn op het hoogste punt, tijd voor een fotootje en nu lekker afdalen. Nou ja, lekker? Weer verschrikkelijke glibberige, gevaarlijke en dus technische stukken waarbij je de voorafgaande 60 km door de bovenbenen brullen. Bijna 2 uur hebben we over dit ‘lusje’ gedaan maar nu gaat het echt van laatste verzorgingspost naar de finish in Grainau.

Het kriebelt inmiddels weer en ik begin enthousiast te dribbelen en denk even zo de 6 km af te gaan leggen. Na 200 meter is het al duidelijk, weer een verschrikkelijk technische afdaling door een spekglad bos met rondslingerende rotsblokken. In het bos wordt het snel donker en besluiten we onze hoofdlampen op te zetten. Op een sukkeldrafje (voetje-voor-voetje) gaat het bult af waarbij zeer regelmatig enkele suïcidale locals ons voorbij komen stuiven alsof het bij hun niet steil naar beneden gaat en glad is. Oftewel ons gebrek aan trainingsmogelijkheden in dit soort omstandigheden komt schromelijk bovendrijven.

We hebben het allebei wel een beetje gehad en na het passeren van enkele kampvuren van de Berg-Rettungsdienst die de hele nacht op de berg bivakkeren sjokken we eindelijk Grainau binnen. Een eindsprint zat er niet meer in maar trots op onze tocht door de Alpen komen we naar 14 uur en 6 minuten steenkapot over de finish. Chip inleveren, droge kleren aan en lekker douchen op de camping. Niet dus, boiler kapot. Dan maar een kattewasje met koud water en iets voor half twee, het is inmiddels zondag, eindelijk rust.

Voor de niet-ultra-trailrunners onder u volgt hier even kort een opsomming van wat je op zo’n avontuur in de bergen in één dag allemaal eet en drinkt tijdens het lopen;

5x een Camelbag met 1 à 1,5 liter water.
Bij elke van de 7 verzorgingsposten 2x 250 ml water/isodrank en een blikje Energiedrank à 250 ml.
3x Isothee à 300 ml
3x 300 ml Tomatensoep met noedels
6 stuks energierepen
2 Herbalife shakes à 400 ml.
5 gelletjes

Je ziet dus dat het circa 14 liter vloeibaar eten en drinken is en bijna geen vast voedsel. Het calorieverbruik is volgens de geleerde horloges zo’n 12.500 kCal; oftewel wat een manspersoon in 5 dagen mag eten. Kun je nagaan hoe die XXL-Burger zondag op de terugweg smaakte.

Overige statistieken: op onze afstand kwamen er 445 atleten aan de start en wij zijn op plaats 319/320 geëindigd en zoals gebruikelijk in de tweede helft van de middenmoot.
In de uitslagen stond ook nog een Hans Derksen uit Aalten (1963) die de Basetrail heeft gelopen maar ik ken hem (nog) niet. Maar dat kan na dit verslag zo maar veranderen en hebben we er bij AVA nog een Trailrunner bij, ha, ha.

Kortom en samenvattend was het weer een onvergetelijk avontuur en André bedankt voor de gezelligheid en wie na het lezen van dit verslag niet kan wachten; er komt binnenkort vast wel weer een nieuwe uitdaging (alleen deze week nog effe niet), dus meld je massaal aan.

Groeten,

Henrie

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum



Verslag en uitslagen van de 9e Midzomerrun in Westervoort

De route in Westervoort
Frank Futselaar in thuiswedstrijd eerste op de 10 en tweede op de 5 kilometer

Door Benno Stevering

WESTERVOORT – De negende editie van de Midzomerrun in Westervoort  werd zondagmiddag gewonnen door de 41-jarige Jay Sauer van Cifla Nijmegen met een tijd van 54.32 minuten. Hiermee was hij de snelste over vijftien kilometer over drie ronden door ‘de poort naar de Liemers’.  ‘’Deze door de KNAU exact uitgemeten gecertificeerde route is met recht een prachtig parcours aan het begin van de route naar het uitnodigende landschap van de Liemers waarbij we dijk op dijk af liepen. Door de harde wind viel ons groepje al snel uiteen. Volle bak trok ik door in de laatste ronde en noteerde een voor mij doen hele scherpe tijd. Dit jaar scherpte ik mijn pr op de tien mijl aan naar 52.32 minuten en op de dertig kilometer liep ik 1.45.40 uur.  Ik draai een goed, constant seizoen en beter dan ooit tevoren en mag hiermee tevreden zijn ondanks dat ik niet zo’n krachtige pas heb! In februari liep ik in Apeldoorn een goede marathon in 2.32.30 uur. Afgelopen donderdag liep ik nog een baanwedstrijd over 1500 meter in 4.20 minuten. Het is verder een rustige periode in de zomer, maar In Wierden wacht mij nog een 10 kilometer galarun ’’.  


Clubgenoot Arthur Schramade uit Nijmegen had vanwege een blessure een week niet kunnen trainen. Hij wachtte te lang om mee te gaan en gaf aan niet fit te zijn en  werd tweede in 55.54 minuten.  De 34-jarige Esmée Möricke uit Nijmegen die na 2 kilometer in haar ritme kwam, legde beslag op de eerste plek bij de vrouwen in 59.39 minuten voor Sandra de Jonge uit Westervoort die constant liep, geen verval kende, maar diep moest gaan en  1.00.51 uur nodig had. Esmee over haar wedstrijd: ‘’De eerste kilometer liep ik samen op met Sandra. Daarna kon ik versnellen en wist ik mijn ritme te komen. Nadat ik het juiste tempo had gevonden was het een afgetekende zege voor mij. Ik ging alleen op pad richting finish. De organisatie hier was erg goed! Onlangs liep ik nog een halve marathon van. 1.24.13 uur en met een zesdaagse training per week heb ik iedere week wel een wedstrijd gehad.’’  

De tien kilometer viel ten prooi aan Frank Futselaar uit Westervoort die een fantastische thuiswedstrijd liep. Futselaar was vol lof over het gevarieerde parcours via de uiterwaarden en de binnendijk en realiseerde  een winnende tijd van 34.31 minuten. Vorig jaar lag de winst op 34.07 minuten. Futselaar liep zich duidelijk in de kijker met de winst op de tien kilometer en een tweede plek op de vijf kilometer.  ‘’Ik won al meerdere malen de vijf kilometer. Het is mooi om je dan op beide afstanden eens in de kijker te lopen. De nummer twee op de tien kilometer, Tom van Beusekom uit Duiven was vorig jaar nog vijfde. De eerste zevenenhalve kilometer hielpen we elkaar op de dijken tegen de wind. Uiteindelijk ging Van Beusekom die vorig jaar nog vijfde was er af en liep ik de tweede ronde ingetogen uit. De laatste ronde heb ik ingehouden kunnen doorlopen en was ook langzamer.  Op de tien kilometer heb ik alles alleen moeten doen. Daarentegen werkten Guus Janssen en ik  goed samen op de vijf kilometer.  In de wijk op nog 400 meter te gaan zette ik wat te vroeg de eindsprint in.  Guus Janssen bleek nog over te hebben! Mijn pr op de vijf staat op 15.29 minuten. Dat kon ik nu niet benaderen.  Mijn vader en mijn broer Koen liepen ook mee.  Dat geeft een band. Ik zit niet op een atletiekvereniging, maar train voor mezelf. Ik richt me nu op de kwart triatlon van Didam. ’’, aldus de voetballer.  Renee Tijdink uit  het Limburgse Beek, lid van Caesar ging de uitdaging aan met haar partner  Dorus Ats uit Arnhem. Haar reactie: ‘’Mijn intentie was om het wat rustiger aan te doen gezien mijn investering in een periode van wedstrijden achtereen en had ook nog wat energie over. Ik zat nu twee minuten boven mijn persoonlijk record. De eerste vijf kilometer ging rustiger dan de tweede helft. Ik verbleef bij mijn vriend in Arnhem. Dus dan is het leuk samen een wedstrijd te lopen.’’  Tijdink werd eerste dame op de tien kilometer en liep een tijd van 39.44 minuten  en Arts derde bij de mannen.  

De bekende 31-jarige atleet Guus Janssen uit Nijmegen kwam als eerste over de meet op de vijf kilometer in 16.03 minuten.  Janssen kan terugkijken op twaalf medailles tijdens een NK gelopen waarbij 2009 hij als beste jaar betitelde. ‘’Ik loop nu echter na een blessure wedstrijden zonder ambities vanwege mijn drukke baan en train onbevangen. Sinds vier weken train ik weer onbevangen. Het was hier in Westervoort een mooie, onderlinge strijd  met Frank Futselaar.  Op de dijk heb ik met tegenwind aangezet en het verschil proberen te maken, maar Futselaar kwam terug in de slotfase na een kop over kop race. Uiteindelijk had ik het  beste sprintvermogen en won met een verschil van twee tellen.’’  Woordvoerder Hans Frieling namens het organiserende Sports Planet team liet zien met het organiseren van een groots evenement met maar liefst 580 deelnemers samen verantwoordelijk te zijn voor een kwalitatief  goede loop wat de interactie van de sportieve medemens duidelijk ten goede kwam . Het was ondanks het wat regenachtige weer bijzonder geslaagd. Lof ook voor de tijdwaarneming die zorgde voor een perfecte en snelle registratie, waardoor de prijsuitreiking vlot kon verlopen. De combinatie met het Wyborghfeest was sfeervol.  Leon Brouwer, destijds initiatiefnemer van de midzomerrun noteerde 28.25 minuten. Volgens Frieling wordt volgend jaar bij de tiende editie een  unieke rolstoelrace opgenomen in het programma.

Uitslagen 9e Midzomerrun Westervoort, 23 juni 2013:
15 kilometer Mannen: 1. Jay Sauer (Nijmegen) 54.32 minuten, 2. Arthur Schramade (Nijmegen) 55.54, 3. Ruud van de Garde (Rozendaal) 1.00.29, 4. Larbi El Ouabi (Deventer) 1.00.50, 5. Christian van Haselen (Doetinchem) 1.03.03.  15 kilometer Vrouwen: 1. Esme Moricke (Nijmegen) 59.39 minuten, 2. Sandra de Jonge (Westervoort) 1.00.51, 3. Roxanne van Stuyvenberg (Huissen) 1.11.19. 10 kilometer Mannen: 1. Frank Futselaar (Westervoort) 34.31 minuten, 2. Tom van Beusekom (Duiven) 35.55, 3. Dorus Arts (Arnhem) 36.25. Vrouwen 10 kilometer: 1. Renee Tijdink (Arnhem) 39.44 minuten, 2. Thea Abels (Westervoort) 45.07, 3. Charlotte Halbe (Utrecht) 46.52. 5 kilometer Mannen:  1. Guus Janssen (Nijmegen) 16.03 minuten, 2. Frank Futselaar (Westervoort) 16.05, 3. Melchior van de Pol (Apeldoorn) 17.47. 5 kilometer Vrouwen: 1. Ellen Houweling (Nijmegen) 19.48 minuten, 2. Monique Elfrink (Zevenaar) 19.58, 3. Monique Nijkamp (Nijmegen) 20.07.  5 kilometer Mannen Jeugd: 1. Pim Tolmeijer (Arnhem) 19.19 minuten, 2. Mads Veeneman (Drempt) 21.03, 3. Iliad Mollanjead (Arnhem) 24.16. 


alle uitslagen

fotoalbum Rob Jansen

site organisatie

zaterdag 22 juni 2013

Verslag van de heuveltraining in Lochem

Heuveltraining in Lochem
Wat een prachtige heuveltraining had moeten worden eindigt in een nachtmerrie

door Katja Demkes

Met 14 man sterk aangekomen in Lochem om er een geweldige trainingsmiddag van te maken eindigde in kommer en kwel. Voor de training werden er nog grappen gemaakt van de sterkste overwint. Jaja. Voordat we begonnen met de helse horror training die onze trainer Theo had uitgezet, werd Tracey gestoken door een hels beest genaamd BLINS. Toch maar begonnen met een pittig rondje van ongeveer 5 km. De eerste ronde gingen we samen om de weg te leren kennen en te onthouden, want vanaf de tweede ronde was het ieder voor zich.

De tweede ronde begon en je zag iedereen als een gek wegrennen. Jan W. en Denis W. voorop gevolgd door Geert Kip, Katja Demkes, Wim Rensing, Erwin Wamelink (wie kent hem niet), Gerrit te Lindert, Herman en Peter Baten, Eric Hoogebrug en Ronnie Boekelder en Tracey Jewell en de kortgewiekte (ook dat staat haar geweldig) Nathalie Demkes. En Theo stond ons overal op te wachten.  

Tijdens de tweede ronde hield Herman het voor gezien, als een jonge hinde kwam hij Katja voorbij rennen. Hij vond het mooi geweest en stopte er dus mee. Terwijl de altijd sympathieke maar o zo strabante trainer Theo duidelijk had gezegd:" heren 3 rondes, dames 2 rondes." Een eindje verderop lag Erwin Wamelink op de grond te wenen als een klein kind. Gerrit te L. zag dit en liep gewoon verder. Gelukkig kwamen Ronnie en Eric Erwin te hulp. Wat bleek, Erwin was door zijn enkel gegaan. Wat een vreselijk einde voor Erwin van deze prachtige heuveltraining. We wensen Erwin beterschap. Omdat hij zoveel helse pijnen had besloot Erwin om geen verslag te schrijven van deze verder mooie training. Dus heb ik besloten om het maar te doen. Kan natuurlijk niet tippen aan Erwin zijn schrijverstalent, maar ja we doen ons best.

Toen Peter Baten uiteindelijk zijn helse training had afgesloten konden we eindelijk via een extra lusje onze weg vervolgen naar de parkeerplaats, waar we heerlijk werden verwend door Tracey's zelfgebakken muffins of cake, ik weet eigenlijk niet precies wat het was, maar het smaakte heerlijk. Wim Rensink had ook nog heerlijke advocaat bonbons. Hiermee sloten we deze vreselijke zware heuveltraining af en ging ieder weer zijn eigen weg. Theo bedankt voor weer een mooie heuveltraining.

Foto's van de 1e Kortste Nachtloop

van links naar rechts Inez Balke, Bianca Saalmink, Anita Roos, Geert Wevers, Andre Balke, Walter Vaags, Ingrid van Zolingen, Dirk Vreman, Evelien Hillen, Marieke Prinsen en Linda de Vries


Vier heren en zeven dames stonden vanmorgen om vijf uur bij het Romienendal om gezamenlijk een tocht te gaan lopen door de Wolboom, de Vennebulten en 't Goor. Onder prachtige weersomstandigheden, met een opkomende zon, werd in deze kortste nacht van het jaar een afstand van ruim 15 kilometer gelopen. Na afloop van deze duurloop stond er bij Evelien een heerlijk ontbijtbuffet klaar, wat door iedereen erg gewaardeerd werd.

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum
De windmolens in het Aaltense Goor

vrijdag 21 juni 2013

Hardlopers, wandelaars en wielrenners beklimmen de Passo Manghen in Italië

Tristan Hoffman Challenge 2013: record aantal deelnemers halen de top
Vrijdag 21 juni hebben maar liefst 130 hardlopers, wandelaars en wielrenners de Passo Manghen in Italië beklommen voor het goede doel Kanjers voor Kanjers. Met een record aantal deelnemers, een geweldige sfeer en een opbrengst van ruim € 92.000,- is de vierde editie van de Tristan Hoffman Challenge een groot succes.
Dit jaar hebben een record aantal fanatiekelingen meegedaan aan de Tristan Hoffman Challenge. Het strijdtoneel van de Challenge ligt dit jaar in de Italiaanse Dolomieten, in Trentino. Hier moet de imposante Passo Manghen hardlopend, wandelend of fietsend worden beklommen. Met zijn 23 kilometer lengte en een gemiddeld stijgingspercentage een berg om u tegen te zeggen.
130 deelnemers staan op vrijdag 21 juni, vroeg in de morgen, aan de start om te beginnen aan dé sportieve uitdaging van het jaar. Vanuit het Italiaanse plaatjes Borgo vertrekken de deelnemers met één doel, het halen van de top. Onderweg worden de deelnemers aangemoedigd door ruim dertig meereizende supporters. Het is enorm afzien, maar meer dan de moeite waard. Na ruim twee uur bereiken de eerste deelnemers de top. Daar worden ze onder een luid applaus en met opzwepende muziek onthaald. En dan is het kippenvel. Met een brede lach op het gezicht en soms een traan, hebben alle deelnemers het gehaald.
's Avonds wordt de voorlopige opbrengst bekend gemaakt. De deelnemers hebben tot nu toe maar liefst € 92.212,15 ingezameld voor het goede doel. Een geweldige opbrengst die elke dag stijgt, want er kan nog gedoneerd worden tot 1 augustus. Net als voorgaande jaren is de totale opbrengst van de Tristan Hoffman Challenge bestemd voor Kanjers voor Kanjers. Met het door de deelnemers ingezamelde geld worden tal van projecten voor kinderen met een beperking gerealiseerd (bron).

Hardlopers, wandelaars en wielrenners beklimmen de Passo Manghen in Italië

Tristan Hoffman Challenge 2013: record aantal deelnemers halen de top
Vrijdag 21 juni hebben maar liefst 130 hardlopers, wandelaars en wielrenners de Passo Manghen in Italië beklommen voor het goede doel Kanjers voor Kanjers. Met een record aantal deelnemers, een geweldige sfeer en een opbrengst van ruim € 92.000,- is de vierde editie van de Tristan Hoffman Challenge een groot succes.
Dit jaar hebben een record aantal fanatiekelingen meegedaan aan de Tristan Hoffman Challenge. Het strijdtoneel van de Challenge ligt dit jaar in de Italiaanse Dolomieten, in Trentino. Hier moet de imposante Passo Manghen hardlopend, wandelend of fietsend worden beklommen. Met zijn 23 kilometer lengte en een gemiddeld stijgingspercentage een berg om u tegen te zeggen.
130 deelnemers staan op vrijdag 21 juni, vroeg in de morgen, aan de start om te beginnen aan dé sportieve uitdaging van het jaar. Vanuit het Italiaanse plaatjes Borgo vertrekken de deelnemers met één doel, het halen van de top. Onderweg worden de deelnemers aangemoedigd door ruim dertig meereizende supporters. Het is enorm afzien, maar meer dan de moeite waard. Na ruim twee uur bereiken de eerste deelnemers de top. Daar worden ze onder een luid applaus en met opzwepende muziek onthaald. En dan is het kippenvel. Met een brede lach op het gezicht en soms een traan, hebben alle deelnemers het gehaald.
's Avonds wordt de voorlopige opbrengst bekend gemaakt. De deelnemers hebben tot nu toe maar liefst € 92.212,15 ingezameld voor het goede doel. Een geweldige opbrengst die elke dag stijgt, want er kan nog gedoneerd worden tot 1 augustus. Net als voorgaande jaren is de totale opbrengst van de Tristan Hoffman Challenge bestemd voor Kanjers voor Kanjers. Met het door de deelnemers ingezamelde geld worden tal van projecten voor kinderen met een beperking gerealiseerd (bron).

Video van de Tristan Hoffman Challenge 2013



Mooi verslag van de Tristan Hoffman Challenge 2013 door Rik Wamelink130 Wielrenners, hardlopers en wandelaars beklommen op 21 juni 2013 de Passo Manghen in de Italiaanse Dolomieten. Daarmee zamelden ze geld in voor Kanjers voor Kanjers. Deze Achterhoekse stichting zet zich in om sport en spel te stimuleren bij kinderen met een beperking.

donderdag 20 juni 2013

Foto's van de 11e Intratuinloop in Bredevoort - deel 1

De Duitse hardloopvrienden uit Vreden

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum

uitslagen

site organisatie
De jeugd van AVA'70
Veronique Schulingkamp
Iedereen wil graag een keer op het podium