 |
| Weer veilig thuis |
Bram en ik zijn, zoals ieder jaar, weer enkele
dagen wezen mountainbiken. Deze keer hebben we in de provincie Overijssel en dan
vooral in het Vechtdal gefietst, onder andere omdat hier vele kilometers
bewegwijzerd fietsroutenetwerk ligt. Je hoeft de route dus niet op papier te
hebben en een kaart is ook niet nodig. Met dit netwerk kun je eindeloos veel
fietsroutes maken met behulp van zogenaamde knooppunten.
Nadat we dondermiddag van onze tocht terug zijn, heb ik gelijk de hardloopschoenen aangetrokken om nog een eindje te lopen. Voor ons hotel aan de Vecht in Dalfsen ligt een knooppunt van het routenetwerk en ook voor het hardlopen is dit in een vreemde omgeving een bijzonder gemakkelijke manier om een route uittezetten. Het lopen valt me erg tegen nadat ik enkele uren op de fiets heb gezeten en ik denk gelijk aan de atleten van de triatlon waarbij dan ook nog gezwommen moet worden. Bij de stuw in Vilsteren zie ik voor het eerst een vistrap en ik leer daar dat deze trappen de vissen stroomopwaarts helpen. Bij de stuwen in de Vecht valt het water gemiddeld anderhalve meter naar beneden en daar komt natuurlijk geen vis tegenop. Met een vistrap lukt dit wel, het hoogteverschil wordt dan in etappes overbrugd. Met deze wetenschap ben ik met een kilometer of zes al weer terug bij ons hotel. Na het douchen hebben we onze caloriexc3xabn maar eens goed aangevuld met een buffet bij de Chinees.
De volgende morgen zitten we om 8.30 uur al weer aan een uitgebreid ontbijt en als ik naar buiten kijk lijkt het vandaag geen goed fietsweer te worden, het vele water in de Vecht wordt alleen nog maar aangevuld. Maar bijna twee uur later is het droog en halen we de MTB’s weer van stal. Ik kan mijn achterwerk nog goed voelen en Bram begint al te zuchten als hij voor de eerste keer zijn been over het zadel gooit. Als dat maar goed gaat! Na een kilometer of tien breekt zelfs de zon door en onderweg komen we allerlei prachtige en bijzondere dingen tegen. Wat te denken van een huis dat ‘t Weversnest heet of een grafkelder middenin het bos. Hier zijn in het verleden de lichamen van drie mensen bijgezet en deze kelder fungeert nu ook nog als overwinteringsplaats voor vleermuizen omdat ze er vorstvrij kunnen hangen. Even later lezen we op een ANWB paddestoel dat het nog enkele kilometers is naar de Sahara. Toch maar even gaan kijken en je kunt zelf wel invullen wat we daar aantroffen.
Erg bijzonder vond ik het verkeersbord met de tekst dat we op moesten passen voor overstekende scharrelkippen. Ook dit heb ik nog nooit gezien en ik heb de snelheid maar even aangepast maar geen kip gezien. Net voor Ommen rijden we het landgoed "Het Laer" op en worden we aangehouden door de politie. Het blijkt dat koningin Beatrix vandaag op werkbezoek is in Salland en dat ze hier de lunch gebruikt. Na de gebeurtenissen in Apeldoorn op Koninginnedag worden alle veiligheidsmaatregelen uit de kast gehaald. Gefouilleerd worden we nog niet maar na een vriendelijk praatje met de agenten worden we wel terug gestuurd. Het laatste gedeelte van de route is het minst mooie stuk. Vele lange wegen en vaak ook nog de wind vol tegen maar we hebben het de hele dag droog gehouden op de fiets en dat had ik vanmorgen nog niet gedacht.
enkele foto’s
Nadat we dondermiddag van onze tocht terug zijn, heb ik gelijk de hardloopschoenen aangetrokken om nog een eindje te lopen. Voor ons hotel aan de Vecht in Dalfsen ligt een knooppunt van het routenetwerk en ook voor het hardlopen is dit in een vreemde omgeving een bijzonder gemakkelijke manier om een route uittezetten. Het lopen valt me erg tegen nadat ik enkele uren op de fiets heb gezeten en ik denk gelijk aan de atleten van de triatlon waarbij dan ook nog gezwommen moet worden. Bij de stuw in Vilsteren zie ik voor het eerst een vistrap en ik leer daar dat deze trappen de vissen stroomopwaarts helpen. Bij de stuwen in de Vecht valt het water gemiddeld anderhalve meter naar beneden en daar komt natuurlijk geen vis tegenop. Met een vistrap lukt dit wel, het hoogteverschil wordt dan in etappes overbrugd. Met deze wetenschap ben ik met een kilometer of zes al weer terug bij ons hotel. Na het douchen hebben we onze caloriexc3xabn maar eens goed aangevuld met een buffet bij de Chinees.
De volgende morgen zitten we om 8.30 uur al weer aan een uitgebreid ontbijt en als ik naar buiten kijk lijkt het vandaag geen goed fietsweer te worden, het vele water in de Vecht wordt alleen nog maar aangevuld. Maar bijna twee uur later is het droog en halen we de MTB’s weer van stal. Ik kan mijn achterwerk nog goed voelen en Bram begint al te zuchten als hij voor de eerste keer zijn been over het zadel gooit. Als dat maar goed gaat! Na een kilometer of tien breekt zelfs de zon door en onderweg komen we allerlei prachtige en bijzondere dingen tegen. Wat te denken van een huis dat ‘t Weversnest heet of een grafkelder middenin het bos. Hier zijn in het verleden de lichamen van drie mensen bijgezet en deze kelder fungeert nu ook nog als overwinteringsplaats voor vleermuizen omdat ze er vorstvrij kunnen hangen. Even later lezen we op een ANWB paddestoel dat het nog enkele kilometers is naar de Sahara. Toch maar even gaan kijken en je kunt zelf wel invullen wat we daar aantroffen.
Erg bijzonder vond ik het verkeersbord met de tekst dat we op moesten passen voor overstekende scharrelkippen. Ook dit heb ik nog nooit gezien en ik heb de snelheid maar even aangepast maar geen kip gezien. Net voor Ommen rijden we het landgoed "Het Laer" op en worden we aangehouden door de politie. Het blijkt dat koningin Beatrix vandaag op werkbezoek is in Salland en dat ze hier de lunch gebruikt. Na de gebeurtenissen in Apeldoorn op Koninginnedag worden alle veiligheidsmaatregelen uit de kast gehaald. Gefouilleerd worden we nog niet maar na een vriendelijk praatje met de agenten worden we wel terug gestuurd. Het laatste gedeelte van de route is het minst mooie stuk. Vele lange wegen en vaak ook nog de wind vol tegen maar we hebben het de hele dag droog gehouden op de fiets en dat had ik vanmorgen nog niet gedacht.
enkele foto’s
 |
| Een vistrap aan de Overijsselse Vecht |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten