vrijdag 11 september 2009

Twee clubgenoten van AVA’70 beklimmen de Stelvio

Patrick Temming(links) en Gerrit Ormel na het beklimmen van de Stelvio

Een groep medewerkers van het Koningin Beatrix Ziekenhuis in Winterswijk willen in het kader van het 25 jarig jubileum van het ziekenhuis iets voor het goede doel doen. Al snel is het plan geboren om met een grote groep mederwerkers de Stevio in de Dolomieten in Italië per fiets te beklimmen. Over het goede doel heeft de groep niet lang na hoeven te denken. Ze gaan hun gezonde spieren inzetten voor mensen met zieke spieren. Het goede doel is dan ook de Stichting Spieren voor Spieren geworden.

Ook mijn clubgenoten Patrick Temming en Gerrit Ormel zijn met deze groep meegeweest en hebben beide op vrijdag 11 september 2009 de tocht met succes volbracht. Gefeliciteerd met deze prachtige prestatie! Waarschijnlijk gaan enkele clubgenoten van mijn atletiekvereniging AVA’70 volgend jaar een Halve Marathon op de Stelvio lopen!

De Passo dello Stelvio (2757m), Stilfser Joch op zijn Duits (de Duits-Italiaanse taalgrens loopt over de pas), is na de Col de l'Iseran (2770m) en de Col de la Bonette (2802m) de op twee na hoogste Alpencol. Deze bijzonder tot de verbeelding sprekende pasovergang tussen Trentino en Lombardije volgt nog steeds het originele tracxc3xa9 uit de jaren 1820-1825 toen de weg door Oostenrijkse ingenieurs werd aangelegd. Het enorme hoogteverschil van 1871 meter en de schier eindeloze reeks van 48 genummerde haarspeldbochten vanaf Gomagoi maken vooral de klim vanuit Prato (Prad) tot een van de meest uitdagende in de Alpen.

Van de afslag van de SS40 bij Spondinig tot aan Prato is de weg nagenoeg vlak, waarna de klim geleidelijk inzet met bescheiden percentages door het dal van de Schluderbach. Pas na passage van de eerste brug over de beek worden de stijgingspercentages serieus en na Gomagoi begint de eigenlijke klim. Nog eens viermaal wordt de beek overgestoken waarna in het bos van het Trafoier dal regelmatig de tien procent wordt gehaald. Er lijkt geen eind te komen aan het bos, maar eenmaal boven de boomgrens bij het Gasthaus Weixsfer Knott is de hele verdere klim tot aan de top in één blik te vangen; een fantastisch en ontmoedigend gezicht die opeenvolging van haarspelden tegen het majestueuze decor van de Ortlerspitze en Madatschgletscher.

In de krappe haarspelden kunnen grotere bussen vaak niet in één keer de bocht nemen zodat het op zonnige dagen in de zomer na de ochtenduren regelmatig voorkomt dat de doorgang versperd wordt door een touringcar. Vroeg vertrekken en juli en augustus bij voorkeur mijden dus! De steilste passage is een stukje van 15% bij Weixsfer Knott, verder wordt de 12% nergens overschreden. 

Eenmaal boven wordt het hooggebergte landschap helaas verregaand ontsierd door de bekende toeristenkermis die hier een complete winkelstraat beslaat. Om later op de dag de drukte in de afdaling te ontlopen is er de interessante optie om terug te fietsen via de Umbrail Pass. Weliswaar is er bovenin nog steeds een strook van enige kilometers niet geasfalteerd maar bij goed weer is dat zelfs op de smalste racebandjes geen enkel probleem. Dit levert een fraai rondje van 65 kilometer op.





Het hoogteprofiel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten