 |
| ‘s Morgens vroeg worden we in De Lutte al welkom geheten! |
Dit weekend staat er geen wedstrijd voor mij op
het programma maar de Gildehaus-Dinkelloop, een gezellige duurloop in het
Overijsselse de Lutte. Als op zaterdagmorgen om 6.15 uur de wekker gaat, kijk ik
even later nog snel op de buienradar. Dat ziet er goed uit, het blijft droog en
landinwaarts geven ze een temperatuur van 12 graden aan. Ik hoor later van
enkele medelopers dat het vorig jaar bijna de hele weg slecht weer is geweest
maar vandaag is het dus ideaal loopweer. Een uur later rijd ik het boekenstadje
Bredevoort in om Marco op te halen, hij heeft er net als ik zin in.
Ruim op tijd zijn we in de Lutte en drinken we nog even een bakje koffie. We bekijken het routeschema en het basisprincipe van deze loop is dat de lopers als groep bij elkaar blijven op het tempo van twee voorlopers. Deze zijn met een elastiek aan elkaar verbonden en de atleten moeten hier achter blijven lopen. Al vele jaren is deze trainingsloop een perfecte voorbereiding voor veel atleten op de halve en hele marathon van Enschede, die vier weken later plaatsvindt. Nadat er al drie groepen vertrokken zijn, waaronder de 36 kilometer, is het de beurt aan de langzaamste groep. Hier hebben wij ons voor opgegeven en we gaan ongeveer 19 kilometer lopen. Dit is met bijna 100 atleten een erg grote groep maar de hele route blijft de groep, op een enkeling na, bij elkaar.
Midden in het dorp gaan we rechts langs de kerk het bos in en heb je meteen al het idee dat je helemaal buitenaf loopt. Het tempo is in het begin erg rustig en als de paden wat smaller worden en men wat in moet voegen sta je achter in het veld bijna stil. Af en toe steken we een weg over en houdt een meefietsende verkeersregelaar de weg in de gaten maar veel verkeer is er niet. Nadat we de Snoeinksbeek over gaan slaan we linksaf in de richting van Gildehaus. Even later gaan we de Duitse grens over en is er na bijna 10 kilometer de eerste pauze. Ik drink hier snel een beker water en neem een stuk sinaasappel en banaan. We gaan weer verder en enkele lopers beginnen het al moeilijk te krijgen en dan is het nog een heel eind als je net over de helft bent.
Een aantal kilometers later lopen we weer op Nederlands grondgebied en is er een tweede pauze. Ruim vijf minuten later lopen we verder en moeten we nog ongeveer drie kilometer voor we het dorpje de Lutte weer binnen lopen. De hele weg heb ik erg gemakkelijk gelopen en ik heb zelfs het gevoel dat ik ook de langste afstand in dit tempo had kunnen volbrengen. We drinken nog wat, eten twee krentenbollen en zetten onderweg nog een loopster in Rekken af.
De hele loop is prima georganiseerd, voorlopers die hetzelfde tempo goed kunnen vasthouden, meefietsende verkeersregelaars, uitstekende verzorging en een prachtige omgeving. Ook is het wel eens lekker om een tempo van ongeveer 6,40 minuten per kilometer te lopen en iedereen die geregeld loopt kan hier dan ook aan meedoen. Ik denk dat ik de komende jaren op de Gildehaus-Dinkelloop nog wel eens aanwezig ben.
Ruim op tijd zijn we in de Lutte en drinken we nog even een bakje koffie. We bekijken het routeschema en het basisprincipe van deze loop is dat de lopers als groep bij elkaar blijven op het tempo van twee voorlopers. Deze zijn met een elastiek aan elkaar verbonden en de atleten moeten hier achter blijven lopen. Al vele jaren is deze trainingsloop een perfecte voorbereiding voor veel atleten op de halve en hele marathon van Enschede, die vier weken later plaatsvindt. Nadat er al drie groepen vertrokken zijn, waaronder de 36 kilometer, is het de beurt aan de langzaamste groep. Hier hebben wij ons voor opgegeven en we gaan ongeveer 19 kilometer lopen. Dit is met bijna 100 atleten een erg grote groep maar de hele route blijft de groep, op een enkeling na, bij elkaar.
Midden in het dorp gaan we rechts langs de kerk het bos in en heb je meteen al het idee dat je helemaal buitenaf loopt. Het tempo is in het begin erg rustig en als de paden wat smaller worden en men wat in moet voegen sta je achter in het veld bijna stil. Af en toe steken we een weg over en houdt een meefietsende verkeersregelaar de weg in de gaten maar veel verkeer is er niet. Nadat we de Snoeinksbeek over gaan slaan we linksaf in de richting van Gildehaus. Even later gaan we de Duitse grens over en is er na bijna 10 kilometer de eerste pauze. Ik drink hier snel een beker water en neem een stuk sinaasappel en banaan. We gaan weer verder en enkele lopers beginnen het al moeilijk te krijgen en dan is het nog een heel eind als je net over de helft bent.
Een aantal kilometers later lopen we weer op Nederlands grondgebied en is er een tweede pauze. Ruim vijf minuten later lopen we verder en moeten we nog ongeveer drie kilometer voor we het dorpje de Lutte weer binnen lopen. De hele weg heb ik erg gemakkelijk gelopen en ik heb zelfs het gevoel dat ik ook de langste afstand in dit tempo had kunnen volbrengen. We drinken nog wat, eten twee krentenbollen en zetten onderweg nog een loopster in Rekken af.
De hele loop is prima georganiseerd, voorlopers die hetzelfde tempo goed kunnen vasthouden, meefietsende verkeersregelaars, uitstekende verzorging en een prachtige omgeving. Ook is het wel eens lekker om een tempo van ongeveer 6,40 minuten per kilometer te lopen en iedereen die geregeld loopt kan hier dan ook aan meedoen. Ik denk dat ik de komende jaren op de Gildehaus-Dinkelloop nog wel eens aanwezig ben.
 |
| Marco heeft de monstertocht, zoals hij het noemde, ook zonder problemen volbracht! |
 |
| Een uitdraai van de gelopen route |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten