Henrie Drenthel loopt Olne-Spa-Olne in Belgie

Olne-Spa-Olne

Ultra-Trailklassieker van de buitencategorie

door: Henrie Drenthel

Het is zaterdagmiddag 27 november als ik vanuit Aalten vertrek richting de Belgische Ardennen om daar mijn eerste camper-ervaring op te doen. Zondag is namelijk de dag van de in trail-land fameuze ultratrail Olne-Spa-Olne (OSO) over ruim 65 km. Na eerst mijn startnummer opgehaald te hebben kom ik om ca. half vijf aan op de, hoe kan het ook anders, bijna verlaten camping naast het Chateau waar veel atleten overnachten. Na wat installatieprobleempjes krijg ik toch de boel aan het draaien en eet vast een bordje pasta. Inmiddels is het gaan sneeuwen en oh wat ben ik blij met m'n Obelink-kacheltje.

Rond 19.00 uur richting plaatselijke pizzeria gegaan om daar nog wat extra pasta te stapelen. Er blijken nog meer atleten deze weg gevonden te hebben. Na een paar pintjes besluit ik om op tijd te gaan pitten want ik wil er om 5.30 uur uit om dicht bij het clubgebouw van de atletiekclub van Olne te parkeren. 's-Nachts wordt mij al gauw duidelijk dat een camper niet is ontworpen voor -11 graden! Nog net geen bevroren ledematen. A fijn, na een toch wel goede nachtrust vlot om half zes eruit, koffie zetten en de spullen afkoppelen, starten en gaan. Dus mooi niet! Zo leer je alweer gelijk wat dat je met een diesel in de vrieskou iets meer geduld moet hebben dan in je aard zit maar ja, na wat knutselwerk pruttelt het apparaat toch en gaan we op weg naar Olne.

Op een nog bijna verlaten parkeerterrein bereid ik m'n laatste pak pasta en eet nog een paar broodjes tot dat er echt niks meer bij in kan. De start stond gepland voor 8.00 uur maar wat ik uit oudere verslagen begreep is dit nog nooit gehaald. En inderdaad ook nu wordt het ruim 8.15 uur. Met nog 480 andere idioten, het is inmiddels alweer een stuk warmer geworden (-6 graden), vliegen we naar het startschot de eerste beijzelde helling af. Ik heb mij voorgenomen rustig te beginnen en te genieten. Beide gaat goed, al is het rustige vaak het gevolg van filevorming bij trapjes en/of spekgladde afdalingen, waar je echt op handen en voeten af moest glijden.

Er staan 4 verzorgingsposten gepland maar de eerste op 17 km had alleen steenkoud drinken en bevroren mueslirepen, dus daar maar redelijk snel doorgelopen. Het lopen ging best aardig al moest er op de te steile hellingen wel gewandeld worden. Bij de verzorgingspost halverwege (tijd ca. 3.45 uur) wat banaan en mueslirepen genomen en de Camelbak weer helemaal bijgevuld. Ik had mij namelijk voorgenomen deze race veel te eten en te drinken omdat ik uit ervaring wist dat dit er nog wel eens bij in schiet. Direct na de verzorgingspost een venijnige klim maar daarna gaat het eigenlijk verbazend lekker en kan ik vanaf 40 km zelfs nog iets versnellen.

Bij de verzorging bij 45 km gauw een bekertje lauwe thee genomen en in het zelfde tempo weer door. Heb er in dat stuk heel wat in kunnen halen. Bij de 52 km kon ik er tot mijn schrik achter dat m'n waterzak compleet leeg is. Oeps, foutje. Wat nu. Een gelletje genomen, maar dat smaakt ook niet echt lekker zonder water dan maar een vriendelijke mountainbiker om water gevraagd. Ondanks mijn steenkolen-Frans kreeg ik ook nog een slokje wat hem een welgemeend merci, tres bien opleverde.

Ondertussen werd het parkoers steeds zwaarder en begon het vochttekort zijn tol te eisen. De laatste kilometer tot aan de verzorging bij het 60 km punt leek ook echt nergens op. Daar aangekomen gooide ik m'n Camelbak weer vol (tot ongeloof van de vrijwilligers) ondanks dat het nog slechts 5 km tot aan de finish was. Nam ook nog een paar bekers iso-drank, en daar ging ie weer. Ongelooflijk maar waar, het ging weer als een speer, haalde er nog een paar weer in en hoopte stiekempjes nog onder de acht uur te kunnen blijven.

Maar door een misrekening de laatste kilometers en nog twee hellingen bij 63 en 64 kilometer lukte dit dus net niet. Het werd 8.02.50. Een 142^ste plaats in een deelnemers veld waar er 481 gestart zijn en 334 gefinisht zijn. Waar die 147 zijn gebleven is mij op dit moment niet duidelijk. Een geweldige, eenvoudige, low-budget organisatie die wat ze moesten doen goed voor elkaar hadden. Ga maar na; een tocht uitzetten van 65 km met 4 verzorgingsposten, na afloop een vest ontvangen, een pet, een regenponcho en een bord dampende hutspot met worst voor het schamelige bedrag van 8 euro. Hulde!

Kortom, een aanrader voor al diegenen die wel eens een dagje willen rennen in de prachtige Ardennen, en het levert je ook nog een kwalificatiepunt op voor de Ultra Trail du Mont Blanc.

site organisatie