Verslag en foto's van de 1e donkere herfst trainingsloop

Na afloop van de trainingsloop een heerlijke ontspanning in de jaccuzi

Lampiontocht voor hardlopende liefhebbers

In totaal 12 lopers en loopsters durfden de uitdaging aan, om met trailrunner Henrie Drenthel op een herfstachtige vrijdagavond het bos in te gaan. Vanaf kwart voor zeven was het verzamelen begonnen, werd er nog even een bakje koffie ingedaan en de uitrusting gecontroleerd. Wat trek je aan en hoe zet je zo`n hoofdlampje nu op? Het waren zo van die onbenullige vraagstukken, die het nodige overleg opleverden, maar feitelijk de zenuwen moesten verbloemen. Menigeen wist immers totaal niet wat er te wachten stond. Om de spanning een beetje van de ketel te halen, werden er snel een serie staatsieportretten geschoten en de spanning droop er werkelijk van alle kanten vanaf.

Even na zeven uur gingen de dertien lopers en loopsters op pad voor een nieuw avontuur in het duister. Al na 189,5 meter vond de eerste beklimming plaats van een berg, waar menigeen het bestaan niet eens van wist. Met een stijgingspercentage van een dikke 19 % bleek het gelijk een flinke kuitenbijter, maar de groep bleef keurig bijeen. Drenthel had een prachtig parcours uitgestippeld, dat de verlichte kopstukken in de richting van de Vennebulten leidde. Onderweg was het natuurlijk oppassen geblazen, maar er was ook ruim de tijd voor een goed gesprek. Het dierenrijk, dat niet werd waargenomen, maar ongetwijfeld ooggetuige was, zal zich werkelijk hebben afgevraagd, wat de zin en onzin moet zijn geweest van deze bonte verlichte optocht.

De stoet zette koers richting het Daalse land en maakte ineens spontaan deel uit van de verlichte boerderijenroute. Met name Duitse automobilisten reageerden zeer enthousiast bij het zien van de groep voortbewegende lichten. Ze moeten in de veronderstelling zijn geweest,  dat de boeren ter plaatse een roedel reeën met een hoofdlamp hebben uitgerust, want anders valt het spontane getoeter niet te verklaren. In het laatste stuk van de lampionoptocht hebben we nog even een plaatselijk bos doorkruist en het tempo moest behoorlijk terug. Eenmaal weer kompleet ging de club nog een paar stoppelvelden over, om helemaal het gevoel te krijgen één te zijn met de natuur.

De laatste hobbel op weg naar de finish verliep vlekkeloos, tenminste bijna…. De overmoed werd toch nog iemand te veel en een vervelende stuiterpartij volgde. Even leek het er op, dat de lampionoptocht nog lichamelijk letsel op zou gaan leveren, gelukkig bleef de schade beperkt tot een kras op de ziel. Het fraaie traject dat teamleider Henrie Drenthel de deelnemers voorschotelde, had uiteindelijk een (Garmin-)lengte van ruim 15 kilometer en werd afgelegd in 1 uur, 38 minuten en een beetje. Een welgemeend applaus voor de parcours uitzetter en initiatiefnemer, Drenthel, klonk over het Böske. De deelnemers aan de herfsttocht waren uitermate content met het verloop van de expeditie.

Verliezers waren natuurlijk degene, die van deelname aan het avontuur afzagen. Het verdriet bij deze groep zal nog groter zijn, toen Drenthel de loopsters en lopers nog een extra verrassing aanbood. In de hoek van de tuin stond immers de jacuzzi te borrelen op een geweldig aangename temperatuur. Na enige aarzeling, werd het toch flink druk in de warme badkuip en toen de cateraar Warsteiners tevoorschijn toverde en op een groot scherm de Graafschap-NAC in beeld kwam, nam de feestvreugde ongekende vormen aan. Een enkeling meende zelfs een heuse tandloze karper gevoeld te hebben. Maar wat daar waar van is…. Wat een voortreffelijk georganiseerde lampionoptocht op een gewone vrijdagavond toch een fantastisch begin van het weekend kan zijn!!!

Sportieve groet, Frank Roos

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

van links naar rechts Harro Rijnsaardt, Gerrit te Lindert, Anky Bruil, Henk Mengers, Frank Roos, Geert Wevers, Ingrid van Zolingen, Wim Rensink, Henrie Drenthel, Erwin Wamelink, Marieke Prinsen, Peter Baten en Rianne Fokkers

Gelopen route