Late Kerst, te vroege Nieuwjaarsloop 2011

De driethark met een paar afgetrapte Asics markeerde het begin- en eindpunt van de tocht

Soms hoef je helemaal niet zo ver van huis te gaan voor een prachtige trainingsloop. Dat bleek woensdag 28 december maar weer eens, toen de traditionele “Late Kerst, Te Vroege Nieuwjaarsloop” op het programma stond. Voor deze 4^e editie vormde het rustieke landschap rond de Heelweg het decor en het parcours was uitgezet door niemand minder dan Gerrit Heersink, AVA`70 lid en een natuurliefhebber van het zuiverste water. Het was dus vooraf al helder, dat het genieten geblazen zou worden, want de Heelweggenaar wilde maar al te graag zijn trainingsgebied aan iedereen tonen.

Vanaf half 10 in de ochtend werd de slaapstad van Varsseveld wakker geschut door een flinke stoet auto`s, die de deelnemende atletes en atleten richting het startpunt moest brengen. Van afstand was al duidelijk te zien, waar het allemaal moest gaan gebeuren, want de plek was gemarkeerd met een driethark, waaraan een paar afgetrapte Asics hingen. Het zelf gefabriceerde uithangbord stond overigens bepaald niet synoniem voor de kwaliteit van het deelnemersveld, want de Heersinks zullen niet gauw meer zoveel hardlooptalent op het erf ontvangen. Vanuit de hele regio en zelfs ver daarbuiten kwamen verzoeken binnen om deel te mogen nemen. Oegstgeest, Westervoort, Apeldoorn, Zelhem, Winterswijk, Aalten, Bredevoort… noem een plaats en er was wel iemand uit vertegenwoordigd.

Wat maar weinigen wisten is het feit, dat Gerrit en Hennie hun huis in het voorjaar speciaal hadden verbouwd en de woning nu dus beschikt over een volwaardige mixed kleedkamer, een keuken, kantine en een open-air-relax- ruimte. Het ontbrak de sportende groep dus aan niets. Al helemaal niet, nadat de koffie met appelcake was genuttigd. Toen ook de laatste loper arriveerde met de smoes geen TomTom-bereik te hebben, wees de klok even na tienen aan en was het de hoogste tijd om te vertrekken. Het veelkleurige en gemêleerde peloton lopers en loopsters drukte de klok aan, zocht snel satellietverbinding en het hele spul zette zich in beweging. Gerrit nam uiteraard direct de koppositie in handen en liet de buurt trots zien, hoeveel loopmaatjes hij wel niet heeft. Even waren we in de veronderstelling, dat voor deze folkloristische loop misschien de plaatselijke fanfare zou uitrukken, maar dit bleek niet het geval te zijn.

De groep werd begeleidt door een tweetal geblesseerde lopers en niet de minsten, namelijk Henk Mengers en Marco van Rijs, die dit keer plaats hadden genomen op een fiets. De bewaking was dan ook meer dan voortreffelijk en dan met name wat het tempo betrof, want bij de minste of geringste versnelling werd er al rigoureus ingegrepen. Natuurlijk was ook de fotograferende pers aanwezig en werden er in totaal een dikke 424 plaatjes geschoten, die niets aan twijfel en onduidelijkheid over zullen laten en de wereld zullen tonen wat er onderweg zoal gebeurde.

Na een voorzichtige start, werden de posities snel ingenomen en zocht iedereen een praatmaatje. Het voorspoedige begin werd echter al na enkele kilometers stevig een halt toegeroepen en wel op de Nicolaasweg. Nu is het in deze tijd ook een beetje vragen om problemen, als je een dergelijke straat in slaat, dus moest er ineens rechts- en links omkeert worden gemaakt. Parcoursbouwer Gerrit deed het vrij luchtig af met de opmerking dat de laatsten ooit de eersten zullen zijn, maar ineens liep de achterhoede met de wind vol in de snuffert en dat werd niet door iedereen in dank afgenomen. De route werd echter vervolgd en werden al pratend de familiaire kerstroddels uitgewisseld en trainingsprogramma`s doorgenomen. Toch bleef het opletten geblazen, want de plassen bleken breed en diep en waarschuwen voor deze natuurverschijnsels gebeurde maar zelden. De rust werd bij de ganzenplas wreed verstoord toen een grote kolonie het luchtruim koos, toen ze waarschijnlijk werden opgeschrikt door de grote groep hijgende en hardlopende, vreemde vogels.

Na een prachtig stuk natuurschoon ging menig hart ineens veel harder kloppen, want de Aaltenseweg werd aangedaan en dat leverde toch minimaal wat heimweegevoelens op. Plotseling werd de groep in tweeën gesplitst. Boosdoener was het Halse Kanaal, een niet eens zo brede, maar wel prachtig kabbelende waterstroom, waar de scheepvaart waarschijnlijk was stilgelegd voor de passage van de hardlopende meute. Toch gebeurde er nog een klein, maar wel noemenswaardig ongeval. Een niet nader te noemen sympathieke krullenbol kreeg als dank voor zijn galante gedrag een flinke opdonder, zodat hij letterlijk en figuurlijk even de (stroom-)draad kwijt was. Het einde van deze passage leek iets moois te bieden. Er was immers ruim 8 kilometer afgelegd en de groep stuitte op theetuin “de Oase”, met de pakkende tekst op het bord: rust ow efkes uut!

Waar menigeen al in gedachten aan een fris en fruitig opkikkertje dacht, kende Gerrit geen enkel mededogen en sommeerde ons om toch vooral te blijven aansluiten. Niemand, maar dan ook niemand kwam hiertegen in het geweer en dat zegt natuurlijk alles over de ongelooflijke discipline die er heerste binnen de club. Gelukkig maar, want we passeerden niet lang daarna “de Generaal”, die stoïcijns toekeek en zag dat het goed was. De stal kwam in zicht, maar niet voordat er nog slingerend van (Heelweg-)Oost naar West een flinke extra lus en enkele kilometers kon worden bijgeschreven. De Garmins spuugden intussen al de 15 kilometerstand uit en dus werd de laatste 300 meter in een gesloten peloton afgelegd. Slechts Donja, het fanatieke hondje, dat al menig marathon achter de pootjes heeft, bleek nog voldoende energie te hebben voor extra kilometers, maar de overige deelnemers vonden het prima zo.

De startlocatie diende tevens als finish en dus vormde de driethark een fraai eindpunt van de tocht. Gerrit en zijn vrouw maakten het Late Kerst, Te Vroege Nieuwjaasloop-feest compleet, door de plaatselijke SRV-wagen een flinke lading broodjes, krentenbollen en knakworsten te laten bezorgen aan de Molenweg 19a.  Onder het genot van deze lekkernijen werd de run besproken en verenigingsnieuws uitgewisseld. Iedereen was het er over eens, dat de parcoursbouwer Gerrit Heersink en zijn vrouw de toch niet misselijke en hooggespannen verwachtingen meer dan waard hebben gemaakt en het loperspeloton (bijna) al het fraais hebben getoond, wat de Heelweg te bieden heeft. Onze dank daarvoor, namens allen is groot en welgemeend!

Volgend jaar vindt de jubileumeditie van de Late kerst, Te Vroege Nieuwjaarsloop plaats en het moet een enorme uitdaging zijn, om dit evenement te mogen organiseren. Wie durft???

Uw verslaggever ter plekke, Frank Roos  

Röst ow maor effen uut moar daor kwam weinig van terechte!