Het Ridderpad 'Het monster onder de onverharde paden'

Gerrit Ormel houdt de slagboom naar het Ridderpad open voor Andre Balke en Ingrid van Zolingen

De Mont-Ventoux (Tour de France), De Zevenheuvelenweg (7heuvelenloop) en het bos van Wallers (Parijs-Roubaix) zijn historische plaatsen waarover de meest vreselijke verhalen de ronde doen. Toch zijn deze verhalen kinderspel bij de gruwelijke mythen die zich hebben afgespeeld op het beruchte Ridderpad. Het zandpad lijkt er zo vredig bij te liggen, maar schijn bedriegt. Hoewel het betreden van dit ‘duivelse’ stukje natuur ten strengste wordt afgeraden trokken vanochtend toch negen trotse lopers en twee fietsers ten strijde om het Ridderpad te trotseren.

Verzamelplaats voor de Paas-duurloop was de Slingeplas in Bredevoort. Zoals gewoonlijk werden er eerst een aantal foto’s genomen. Dat de spanning was te snijden, was duidelijk te zien aan Marco van Rijs. Zijn vingers trilde zo dat hij het maken van de kiekjes overliet aan een vriendelijke Duitse voorbijgangster. Rond kwart over tien vertrok het gezelschap via een prachtige route richting Corle (gem. Winterswijk). Marco had deze route met gevaar voor eigen leven uitgezet. Heuvels, smalle bospaden, brede zandpaden, alles wat de hardloopsport aantrekkelijke maakt was verwerkt in het parcours. Niet alleen was er gezorgd voor een prachtige route, ook de voedselreserves werden onderweg regelmatig aangevuld. Na een aantal kilometer waarin het gezelligheidsgehalte erg hoog lag doemde hij plots voor de atleten op. Het Ridderpad. Waar menig atleet ernstige twijfels had over het betreden van het ‘monster’ onder de onverharde paden, besloot toch iedereen om mee te gaan.

Het was muisstil, alleen het in- en uitademen van de atleten was te horen. Af en toe ritselde er iets in de bosjes. Iedereen was op zijn hoede om de op de loer liggende gevaren te omzeilen. Terwijl er links een aantal ooievaars wegvlogen, schoten er rechts een paar konijnen in hun holletje. Geruisloos liep de groep door. Maar niet veel verder stond de groep stil. Een grote bruine verschijning naderde de groep tot op enkele meters, Maar zo snel als het kwam was het ook weer weg. De één beweerde dat het een struikrover was, terwijl de ander met zekerheid wist dat het een bruine beer was. Terwijl de discussies hoog opliepen en een massale vechtpartij op het punt van beginnen stond, waren de atleten aan het einde van het pad. De ontlading was groot. Gerdie Duenk (met UE) was zo blij dat ze op een onverhard pad een buikschuiver maakte. De gevolgen waren gelukkig te overzien. Boze tongen beweerden dat Gerrit Ormel iets te maken had met de struikelpartij, maar Gerrit ontkende dit in alle toonaarden. Na nog een aantal prachtige kilometers door het glooiende landschap van buurtschap ’t Klooster bereikten alle elf moedige strijders hun eindbestemming.

Het was weer een prachtig loopfeest waar nog lang over nagepraat zou worden. Marco en Geert namens alle atleten hartelijk dank voor het organiseren van deze schitterende en vooral gezellige Paas-duurloop.

Erwin Wamelink

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum

Marco van Rijs, de uitzetter van de route

Erwin Wamelink, schrijver van het verslag

Even bijkomen