Hollandse Gemütlichkeit met Duits tintje

De rustpauze bij de Duitse voetbalvereniging HSV

door Erwin Wamelink

’T Slaa stond vanmorgen volledig op zijn kop toen zich ruim dertig lopers en loopsters verzamelden voor de jaarlijkse Pinksterloop. Het wachten was zoals gewoonlijk op Marco van Rijs, die altijd graag ‘Fashionably late’ komt. Wanneer ook hij zich bij de groep heeft gevoegd, wordt eerst de inmiddels onvermijdelijke groepsfoto gemaakt. Direct na vertrek nam Luuk te Brake een verkeerde afslag, maar met zijn sprintvermogen was het maar een kwestie van tijd voordat hij zich weer bij de groep voegde. Het lange lint met lopers kreeg onder tropische omstandigheden een afstand van 13,7 kilometer voor de kiezen.

Waar Ava’70 normaal gesproken kiest voor een parcours op eigen Hollandse bodem, doorbrak André Balke deze traditie. Hij had een prachtige internationale route uitgezet. Na een aantal kilometers waren de hoogspanningskabels en de windmolens niet meer te vermijden en wist iedereen dat ze zich op Duits grondgebied bevonden. Hoewel de atleten al zo’n veertig minuten onderweg waren, was de verbazing erg groot toen het ‘gesellschaft’ bij voetbalvereniging HSV aankwam. Na een paar minuten was iedereen van de schrik bekomen en bleek men niet in Hamburg te zijn maar in het kleine dorpje Hemden. Bij de voetbalvereniging werden de atleten op een geweldige manier in de watten gelegd door Gilbert van Zolingen, man van loopwonder Ingrid. Ook Julie van Zolingen en de gebroeders Jerrel en Sem Balke behoorde tot het cateringteam. Bij de rustpost was een groot arsenaal aan sportdranken aanwezig en de kinderen liepen rond met schalen fruit. Na deze welverdiende ravitaillering trokken de lopers via een prachtige route weer terug richting Aalten. Alle lopers konden het tempo prima volgen, terwijl de temperatuur richting de dertig graden kroop.

Toen iedereen zonder kleerscheuren de grenscontrole was doorgekomen werden de laatste kilometers van de route afgelegd op Nederlandse wegen. Terwijl de spreekwoordelijke laatste lootjes voor sommigen nog een beetje zwaar wogen kwamen alle gestarte atleten weer veilig aan op ’t Slaa. Onderweg is iedereen, dus ook Gerdie Duenk,  op de been gebleven. Of dit te maken had met de afwezigheid van Gerrit Ormel, zal altijd een raadsel blijven.

Als grote uitsmijter hadden de organisatoren (de families Balke en Van Zolingen) ook nog eens voor een heerlijk Pinksterontbijt gezorgd. Grote schalen met broodjes gezond en krentenbrood werden in recordtijd leeg gemaakt. De keuze uit de grote hoeveelheid (non) alcoholische dranken was bijna niet te maken.  

De route, het weer maar vooral de organisatie was van hoogstaand niveau. Daarom wil ik namens alle lopers en loopsters de organisatie van de loop hartelijk bedanken. Maar dan komt de vraag, wie pakt de handschoen op om deze mooie traditie volgend jaar voort te zetten?

Het ontbrak ons aan niets!