Gerrit Dijkslag en Michel Hoftijzer naar de Olympische Spelen in Londen

Gerrit en Michel bij de ingang van het Olynpic Park

Hoeveel geluk kun je hebben?

Twee dagen naar de Olympische Spelen in Londen, het is vrijdagochtend 3 augustus en om 4:20 uur gaat de wekker. Ik schrik wakker, maar heb er ontzettend veel zin in. Samen met Michel Hoftijzer vlieg ik al om 7:00uur vanaf vliegveld Weeze richting de Olympische ringen. Op het vliegveld is het al druk en is er ook veel oranje te zien, we zijn niet de enigen die het Olympische feest willen bezoeken.

Na een kleine vertraging landen we op vliegveld Stansted en vinden we de Stansted Express naar hartje Londen. Hier moeten we overstappen op de underground naar station Stratford en zien we onderweg al het Olympisch Park met het Olympisch Stadion, de uitkijktoren The Orbit en het inloopterrein voor de atletiek. Als we uitstappen leiden prachtige Olympische borden ons richting het Olympisch Park. Helaas wordt ons door een bewaker verteld dat we het Park niet opkomen omdat we daar een kaartje voor nodig hebben. Bedremmeld blijven we even bij de ingang hangen, hier hadden we niet op gerekend, pas vanavond begint voor ons op Horse Guard Parade het beachvolleyballen. Wat in die tussentijd te doen? Hier hebben we wel een kaartje voor. Als een bewaker ons vraagt om bij de ingang weg te gaan, bedenken we ineens dat we met dat kaartje misschien ook wel het Park op kunnen. Wij met een klein ommetje weer terug en ja hoor, we mogen binnen. Nadat onze tassen door de scanner zijn gehaald staan we in het Olympisch Park!

We voelen ons de koning te rijk en bekijken vol bewondering het Aqua Center, het Olympisch Stadion, en The Orbit. Op een informatiebord zien we de weg naar Riverbank Arena waar de Nederlandse heren zo moeten hockeyen, als we besluiten die kant op te gaan, staat Jos Hermes achter ons. In de buurt van Riverbank Arena is het erg rustig omdat de wedstrijd Nederland – Nieuw Zeeland op het punt van beginnen staat. Bij het stadion word ik aangesproken door een Nederlandse in het oranje, wat wij hier verloren rond lopen? Tsja, geen kaartje en pas vanavond naar het beachvolleyballen. Of we naar binnen willen? Uiteraard willen we dat! Tot onze vreugde heeft onze heldin kaartjes van haar werkgever over en voor de normale prijs kunnen we die overnemen. Samen lopen we het stadion in en op dat moment scoort Nieuw Zeeland de 0-1. Nog een beetje beduusd zoeken we onze plaatsen op en genieten volop van de wedstrijd, die door Nederland met 5-1 wordt gewonnen. Wat een sfeer, 15.000 toeschouwers, waarvan er velen in oranje zijn uitgedost. Net na het eindsignaal gaat het ietsje regenen en al snel daarna flink hagelen. Snel worden de poncho’s aangedaan en kunnen we onder de tribune schaduwen.Tot ons geluk blijkt dit in regenachtig Londen achteraf onze enige regenbui van naam te zijn geweest.

Na deze fantastische wedstrijd lopen we verder het Olympisch Park af en zien het Velodrome (the Pringle), Het Basketbal Stadion (The Box) en de Waterpolo Arena. Ook voor de BMX wedstrijden is er een prachtig stadion gebouwd. Maar de meeste indruk maakt toch het Olympisch Stadion. Zelfs tijdens de ochtendsessie die nu aan de gang is, zit het met 80.000 mensen helemaal vol. Met grote ogen lopen we erlangs en voor we het weten staan we binnen! Niemand houdt ons in de gaten en na een aantal trappen op gelopen te hebben staan we op de tribune naar de atletiekwedstrijden te kijken! Zo zien we een serie van de steeplechase met de nu nog Olympisch Kampioen Brimin Kiprop Kipruto erbij. Maar het stadion ontploft pas als de Engelse favoriete op de zevenkamp Jessica Ennis in actie komt tijdens het onderdeel hoogspringen. Wat kunnen 80.000 mensen een lawaai maken, om kippenvel van te krijgen. Omdat het Stadion volledig is uitverkocht kunnen we niet gaan zitten en worden we na 15min eindelijk weggestuurd. Na het maken van enkele foto’s van de Olympische Vlam gaan we maar weer naar buiten. Later kunnen we vanaf The Orbit weer een blik in het Olympisch Stadion werpen.

Na weer een voorspoedige reis met the underground komen we bij Horse Guard Parade aan en na even wat gegeten te hebben en in de zon gelegen te hebben zien we twee prachtige beachvolleybalwedstrijden. Was de sfeer bij het hockeyen al geweldig, die bij het beachvolleybal is ronduit fenomenaal! Speaker, cheerleaders en publiek zorgen voor een geweldige sfeer tijdens de wedstrijden bij de mannen tussen Spanje en Brazilië en bij de vrouwen tussen Oostenrijk en Rusland. Dat er een strandbal door het publiek wordt doorgegeven is bij een beach evenement niet zo vreemd, maar hier in Londen gaan ook een krokodil en een pelikaan over de hoofden van een dolenthousiaste menigte. Het enige boegeroep klinkt op als een opblaasbare uncle sam door de bewaking wordt afgepakt en snel het stadion uit wordt gebracht. Maar voordat het zover was, werd het nog even spannend. Op de plek van onze zitplaatsen bleek zich namelijk een ingang te bevinden, en daar was dus geen stoeltje! Lichte paniek brak uit, maar gelukkig kregen we van de organisatie snel twee andere plaatsen aangewezen. Prima opgelost, wel een opluchting!

Na een korte nacht staan we om 8:00uur alweer aan het parcours van de triatlon, welke zich in Hyde Park afspeelt. We hebben een prachtig plekje waar we de atletes kunnen zien zwemmen. Ook komen ze hier zeven keer op de racefiets en vier keer op de hardloopschoenen langs. We hebben een goed zicht op alles, hoewel we niet helemaal vooraan staan. Maar als we na een uur achterom kijken, zien we nog minstens negen rijen achter ons staan! Later horen we dat er ongeveer 500.000 toeschouwers langs het parcours hebben gestaan! Dat heb je over geluk niet te klagen dat je een goed zicht op het geheel hebt gehad.

Later op de dag gaan we Live Site binnen, een enorm terrein met vier reuze schermen waar Olympische wedstrijden worden getoond en zien we Nummerdor/Schuil winnen. Holland acht roeier Matthijs Vellenga is één van de toeschouwers in het park. Liggend in de zon met tienduizenden Olympische Spelen kijken, wat kan het leven toch mooi zijn! We zien ook nog de series van de 100 meter met Bolt en Martina en Serena verplettert Maria.

Helaas is het weer tijd om met de Stansted Express terug te gaan naar het vliegveld. Hier leek ons geluk dan eindelijk op te zijn, het vliegtuig heeft een uur vertraging. Of nee, nu konden we op een TV scherm Ranomi haar tweede goud zien winnen! Nog éénmaal klonk het Holland, Holland op Engels grondgebied uit onze kelen! 

Olympic Stadium

Live site met vier reuze schermen in Hyde Park, met rechts Holland acht roeier Matthijs Vellenga