Bleumink en Drenthel lopen alternatieve Posbankloop

Andre Bleumink (links) en Henrie Drenthel

Zondagmorgen, de wekker gaat. Het is nog niet eens helemaal licht. Wat heb ik nu weer afgesproken? Ik sleep me uit bed om mijn ontbijtje weg te werken en mijn loopspullen te pakken. Acht uur staat Henrie Drenthel voor mijn deur voor een alternatieve Posbankloop. Hij heeft een route bedacht waarin zo'n beetje iedere wandelroute die er te vinden  is aan elkaar gekoppeld wordt. Dat belooft wat.

Tegen negenen zijn we bij de parkeerplaats van het bezoekerscentrum, er is verder niemand te bekennen.... De zon schijnt, maar het is een behoorlijk frisse herfstochtend. Blij dat ik mijn iso-shirtje er onder heb gedaan. Rugzak om, zonnebril op en in een rustig tempo vertrekken we het bos in. Al snel zorgen de eerste heuveltjes ervoor dat we het niet koud meer hebben. Inmiddels komen we ook de eerste wandelaars achterop. Tijdens de Posbankloop worden er wandeltochten over diverse afstanden georganiseerd. Dat heeft zijn voordelen, deze keer in de vorm van een Dixie die precies op tijd komt voor Henrie. 

Opgelucht lopen we verder, ondertussen genietend van een prachtige herfstochtend. Mistflarden die opstegen uit de weilanden en bospoeltjes, met de ochtendzon die er banen doorheen scheen door de gaten in het bladerdek.  Aangekomen bij de uitkijkpost laten we de kans niet lopen, even naar boven om te zien hoe ver je in alle richtingen over het Posbankgebied kunt kijken. Een paar toevallig aanwezige wandelaars willen dat moment wel even vastleggen.

Na een paar lusjes van de diverse wandelroutes  komen we via pittig stuk klimmen en dalen in een prachtig heide gebied. Hier loopt zomaar ineens een kudde pony's vrij rond. Erg wild zijn ze niet, je moet ze bijna aan de kant duwen om zelf over het pad verder te kunnen. In dit heidegebied bevind zich het Paviljoen, een heel modern uitziend gebouw waar zo'n beetje alle wielrenners in de regio wel eens koffie met appelgebak hebben genuttigd. Wij zijn inmiddels op een kilometer of 14, ongeveer halverwege de geplande training. Mooie tijd om de verloren calorietjes aan te vullen, dus laten we ons appelgebak maar voorzien van een flinke toef slagroom. 

Na de inwendige mens versterkt te hebben vervolgen we ons pad. Het pittigste stuk komt nu, hobbels en bobbels, zoveel boomwortels die boven de grond uitsteken dat je je afvraagt waar die bomen nog aan vast zitten. Continu opletten dus om niet te struikelen. Toch genieten we volop , het weer wordt ook steeds mooier. Inmiddels doe ik mijn iso-shirtje onder mijn shirt uit, ik krijg het behoorlijk warm. 

Na een kilometer of 20 begin ik wel te voelen dat de marathon van Winterswijk nog niet zo lang geleden was. De hamstrings worden wat stram en het lijkt wel of de heuvels hoger worden. Maar we zijn bezig met de laatste 10 km, dus dat moet gaan lukken. Het wordt toch nog een pittige training op deze manier. Op de laatste 5 kilometer wordt het nog flink druk met wandelaars. We blijven vriendelijk goedendag zeggen tegen iedereen, maar houden op die manier maar net genoeg lucht over om zelf de laatste flinke heuvels over te komen. 

Dan staan we toch nog vrij plotseling weer op de  parkeerplaats. Met bijna 30 kilometer op de Garmin kunnen we terugkijken op een prachtige training. Heerlijk rustig tempo gelopen en genoeg tijd om eindeloos te kletsen over trails die we gedaan hebben of die nog op de agenda staan. Tevreden rijden we weer terug naar huis om de rest van de middag heerlijk ontspannen op de bank door te brengen.

André Bleumink

Prachtig om dit zo maar tegen te komen