Lengerich(D) 17e Teutolauf 12,2 km - 1:09,10 - 36e plaats M50

Nog ruim een kilometer en ik heb mijn eerste Teutolauf er op zitten

Teutolauf, mooie Naturlauf door het Teutoburger Wald

door Andre Bleumink

De Teutolauf in het Duitse Lengerich lijkt de laatste jaren steeds populairder te worden. Ook het aantal deelnemende Nederlanders groeit gestaag. Een aantal AVA -leden hadden zoveel mooie verhalen gehoord van Henrie Drenthel dat ze het nu wel eens in het echt wilden meemaken.  Gerrit Dijkslag, Geert Wevers en Dennis Woeltjes hadden zich ingeschreven voor de korte afstand van 12,2 km. Jan Wevers, Henrie Drenthel, Wim Brinkman en inmiddels bijna parttime lid André Bleumink gingen voor de 29 km.’s Morgens 11uur stonden Henrie en Geert voor mijn deur om me op te halen. Na een kleine 2 uur rijden en enige omzwervingen door de prachtige omgeving bereikten we het atletiekstadion waar we gelukkig nog een plekje voor de auto konden vinden. Het was al behoorlijk druk met atleten en aanhang in het stadje, maar we vonden de andere AVA leden al snel op een bankje waar ze genoten van een lekker herfstzonnetje. Het beloofde een prachtige nazomerdag te worden.

Na het ophalen van de nummers en de traditionele Kaffee und Kuchen werd het tijd om de kleedkamers op te zoeken. Hier konden Henrie en ik nog even de laatste restjes strandzand van de Duinentrail in Schoorl (vorige week zondag) uit de schoenen kiepen. Daarna namen we nog ruim de tijd voor de groepsfoto, hoewel sommigen maar al graag wilden beginnen met de warming up. Na het opstellen in het startvak hoorden we dat er op de lange afstand ruim 1200 deelnemers waren. Het was dan ook gezellig druk.

Na de start vormde zich al snel een lange sliert lopers die richting de eerste uitdaging liepen. Wim, Henrie en ik liepen gebroederlijk bij elkaar, maar nadat we op een bepaald moment Jan Wevers in de verte nog een keer zagen lopen verloren we hem uit het oog. We zouden hem pas bij de finish terug zien, maar toen was hij inmiddels al weer gedoucht en wel… Wat een tempobuffel is het toch, geweldig. De eerste uitdaging ligt bij een kilometer of 5 en bestaat uit een beklimming van ruim 1,5 km waarbij je 100 meter stijgt. Om het af te maken zit er dan na een klein adempauzetje weer een klim meteen achter aan. Vele lopers moesten hier al even een stukje wandelen, maar wij kwamen er goed doorheen.

Wat omhoog gaat, moet ook weer naar beneneden en zo mochten we ons even uitleven op een mooie steile afdaling. De vele boomwortels en stenen maakten het wel tot een redelijk riskante bezigheid. Je moest de kop er goed bijhouden. Henrie kreeg dat even niet meer voor elkaar, maar na een korte sanitaire stop was de focus er weer helemaal. Wim was ondertussen doorgelopen en ook hem zagen we na de finish pas weer terug. Stiekem schuilt er toch een trailtalent in hem.

Op 13 km vonden we de 2^de uitdaging van formaat op ons pad. Henrie en ik liepen inmiddels gebroederlijk  zij aan zij en ook deze steile klim, waar alleen de echte toppers niet hoefden te wandelen, wisten we te overwinnen. Hierna volgde het mooiste stuk van de route, het stuk over de ‘graat’ van de heuvelrug. Aan beide zijden ging het vrij steil naar beneden en struikelen over de vele wortels zou een probleem op kunnen leveren De organisatie had dan ook de meeste met een kwastje kalk gemerkt.  Alleen die ene waar ik overheen struikelde en als een aangeschoten haas over de kop sloeg niet natuurlijk.

Geen schade gelukkig, alleen aan mijn ego, en dus gewoon verder lopen en blijven genieten van de omgeving en de vele herfstkleuren waarin het bos zich tooide. Al die mooie natuur kon echter niet voorkomen dat het beste er na een km of 20 wel een beetje af was bij ons. De pittige Duinentrail van 6 dagen eerder liet zich nog wel voelen. We waren echter niet de enigen…. Op de beklimmingen die nu volgden zagen we steeds meer mensen wandelen en we haalden ze bij bosjes in door het feit dat we toch konden blijven hardlopen.

Na de laatste beklimmingen hoefden we alleen naar beneden en dat liep toch nog wel erg lekker. De ervaring van vorig jaar had echter geleerd dat op de laatste km nog een stuk erg vals plat kwam. Hier hadden we vorig jaar allemaal gewandeld omdat we het laatste kruit verschoten hadden op die lange afdaling. Iets de rem er op houden en zo hielden we net genoeg energie over om toch de rest van de route hardlopend af te maken. Doelen voor vandaag bereikt, dus helemaal tevreden kwamen we over de finish. Hier werden we hartelijk ontvangen door de rest van de AVA lopers.

De mannen van de korte afstand waren natuurlijk al lang binnen en hadden het ook nog eens heel goed gedaan. Gerrit was wat gehinderd door een anitbioticakuur, maar zette een mooie tijd neer net als Dennis die goed op de weg terug is. Geert liep op het startnummer van Claudia Drenthel en besloot ongeveer het tempo te lopen wat daar volgens hem bij hoorde. Dat levert natuurlijk wel weer een mooie fotoserie op. Prima gelopen mannen, volgend jaar ook de lange afstand?

Na een halve liter alcoholvrij bier te hebben genoten die aan de finish uitgereikt werd het tijd om te douchen en de auto maar weer aan te trappen voor de terugreis. Na een kleine 2 uur rijden en gezellig kletsen en ouwehoeren onderweg werd ik weer thuis afgeleverd. Weer een dag nuttig besteed!

verslag AVA'70 site

In het startvak met Gerrit Dijkslag en Denis Woeltjes

Henrie Drenthel en Andre Bleumink gaan de laatste bocht om!