 |
| De bikkels van de Zeeuwse Kust: Henrie Drenthel, Andre Bleumink en Wim Brinkman |
Na het
startschot op het strand, lopen de deelnemers via het strand en smalle
duinpaadjes, richting de beruchte Meeuwenduinen, naar de bossen van
Westenschouwen, waar afgezien van enkele pittige duinovergangen, de
klimpartijen pas echt gaan beginnen.
In de Zeepeduinen richting Burgh-Haamstede wordt het terrein iets makkelijker begaanbaar en krijgen de kuiten even rust. Echter aan het eind wacht een verrassende beklimming. Wie bovenaan niet de puf meer heeft om ineens door te lopen, moet zich even omkeren om van het uitzicht te genieten en een blik te werpen op slot Haamstede. Vanaf hier daal je af en gaat de loop verder via spannende paadjes, richting een plas die je moet doorwaadden.
Met natte voeten vervolg je je weg weer richting de kust. Duin over, strand op, strand af, duin op, klimmend en ploeterend vervolg je je weg om de laatste grote hindernis te nemen bij cafe/restaurant 'Zeerust'. (Hoe verzinnen ze het!)
Aangekomen bij de Zeeuwse kust staat iedere deelnemer een dampende stamppot te wachten. Deze kan genuttigd worden nabij het knapperd open haardvuur.
In de Zeepeduinen richting Burgh-Haamstede wordt het terrein iets makkelijker begaanbaar en krijgen de kuiten even rust. Echter aan het eind wacht een verrassende beklimming. Wie bovenaan niet de puf meer heeft om ineens door te lopen, moet zich even omkeren om van het uitzicht te genieten en een blik te werpen op slot Haamstede. Vanaf hier daal je af en gaat de loop verder via spannende paadjes, richting een plas die je moet doorwaadden.
Met natte voeten vervolg je je weg weer richting de kust. Duin over, strand op, strand af, duin op, klimmend en ploeterend vervolg je je weg om de laatste grote hindernis te nemen bij cafe/restaurant 'Zeerust'. (Hoe verzinnen ze het!)
Aangekomen bij de Zeeuwse kust staat iedere deelnemer een dampende stamppot te wachten. Deze kan genuttigd worden nabij het knapperd open haardvuur.
Reacties van de deelnemers:
Wim: Ik weet zeker dat dit de zwaarste 38 kilometer van Nederland zijn. Veel los zand, hoge duien, windkracht 5 langs het strand, sneeuwval en een stuk waar je met een touw om hoog moest anders kwam je er niet.
Andre: Het was verschrikkelijk zwaar met alle mulle zand en de
duinen, de harde wind pal tegen op het strand maakte het laatste stuk tot een
echte killer. Maar we zijn er gekomen!
Henrie: Mooie loop maar wat had ik een dip, van 10 tot 35 kilometer wou het voor geen meter. Ik moest oppassen dat ik het aan het eind niet leuk ging vinden
Klik op de link voor het fotoalbum van Andre Bleumink, later volgt er nog een uitgebreid verslag van hem.
 |
| Henrie met de Zeeuwse vlag |
He Bikkels, wat een ervaring weer. Is het wel voor herhaling vatbaat?
BeantwoordenVerwijderen