Verslag van de Smokkeltocht met Schorre Piet

van links naar rechts: Tracy Jewell, Henrie Drenthel, Evelien Hillen, Anky Bruil, Henk Lammers, Andre Bruil, Rianne Fokkers, Andre Bleumink, Henk Mengers, Marco van Rijs, Luuk te Brake en Andre Balke. Op de hurken Geert Wevers, Harro Rijnsaardt, Ingrid van Zolingen, Wim Brinkman en Roel Somsen. Liggend Peter Baten (foto familie Baten)

Herman, waar is Herman? of wel de tocht der tochten!

Vrijdag 1 februari is zo’n dag dat je van te voren niet weet wat je s’avonds gaat doen. Zeker met die wind en regen denk je al snel, "lekker op de bank blijven en niets doen", maar er zijn ook uitzonderingen. Zo kwamen op deze vrijdagavond rond een uur of zeven verschillende personen uit het niets richting 't Slaa75 in Aalten. Wat was er aan de hand en wat stond er te gebeuren? De buurt begon al ongerust te worden en loerde nieuwsgierig achter de gordijnen. Zeker toen er foto’s zonder flitslicht in het donker werden gemaakt gonsde het van de geruchten dat er op 't Slaa deze vrijdagavond iets zou gaan gebeuren. Een nieuwe project X? De angst was voelbaar aanwezig. 

Een zekere AB en PB (voor de zekerheid noem ik maar niet hun echte naam), erkende smokkelaars, hadden een aantal mensen uitgenodigd om eens mee op smokkeltocht te gaan en de spanning hiervan te voelen. Zeker 18 personen durfden deze uitdaging aan, maar helaas was er ook deze keer weer een afwezige, die van te voren met veel branie zijn komst had aangekondigd. Herman Baten, waar was je? 

Rond 19.00 uur vertrok een bond gezelschap, voorzien van hoofdlampjes van de Action, richting de grens van onze Oosterburen en hoe dichter we in de buurt kwamen hoe stiller de groep werd. Aangekomen bij de groene grensovergang stond de handlangster van PB ons al op te wachten met de smokkelwaar. Dat het doorgewinterde smokkelaars waren werd ons snel duidelijk want ze hadden de kinderen zelfs bij zich om zo het "vak " van vader en moeder te leren. De ware die we moesten smokkelen was iets uit flesjes met een alcohol gehalte waar je u tegen zegt. Het verhaal ging dat er in bepaalde landen zelfs auto's op deze drank zouden voort bewegen maar dit terzijde.

Omdat ons op het hart werd gedrukt om ons niet te laten pakken door de "kommiezen" besloten de meesten van ons, om de meest veilige plek te kiezen voor dit soort spul, namelijk in de mond. Hierna ging het verder via gladde, natte en modderige paadjes, zo nu en dan opgeschrikt door een opvliegende vogel of een blaffende hond. Dat wij als groep al snel in de gaten hadden hoe het smokkelen in elkaar stak bleek wel in het feit, dat we al snel in verschillende groepjes liepen waardoor de pak kans door de douane wel erg klein werd. Na een aantal kilometers kregen we van PB het sein dat de kust weer veilig was en dat we de grenspaal waren gepasseerd en dat we weer in Nederland waren aangekomen. De spanning viel als een blok beton van de groep af en er werd weer vol op gepraat en het ene verhaal was nog mooier dan het andere. Er waren zelfs mensen bij die als ze fluiten nog kunnen liegen, zo mooi. 

Echter voor sommigen was de spanning toch te groot geweest. Zo moest de jongste van het stel (Luuk) er af, omdat de nood hem te hoog was geworden en hij aan de andere kant van de grens niet uit de broek durfde, bang als hij was voor een DNA onderzoek. Ook de grootste van het stel (Andre) besloot spontaan om zaterdagmorgen direct nieuwe sportschoenen te gaan kopen want ook zijn voetafdruk stond duidelijk aan de andere kant van de grens en zou hem te snel kunnen verraden. Geert W zat er ook totaal door en wist nu al te vertellen dat de spanning hem zo veel energie had gekost, dat hij zaterdagmiddag rust nodig had? 

Via diverse paadjes kwamen we na 15 kilometer weer in de bewoonde wereld en opgelucht arriveerden we na goed 17 kilometer weer terug op t Slaa75, waar we hartelijk werden ontvangen door de dames van AB en PB. De kachel snorde behaaglijke en de erwtensoep was heerlijk. Volgens de buurtbewoners is het die avond nog lang onrustig geweest rond het Slaa 75, iets waar men in het begin van de avond al bang voor was.

Sportieve groet, Wim Brinkman

AB en PB, de organisatoren van deze tocht, wisten toch heel wat drank mee te smokkelen!

Net over de grens in Duitsland stond een volle doos met kleine flesjes Caipirinha Likeur

Andre Bruil laat het zich smaken

Andre Bleumink en Marco van Rijs aan de heerlijke erwtensoep