Andre Bleumink (rechts) naast Henrie Drenthel |
9 Maart was het dan
eindelijk zover. Ik kon een lift krijgen van Henrie Drenthel en met Geert
Wevers en Benno Aversteeg reden we richting Nijverdal. Hoewel het weer zijn
uiterste best deed om ons humeur onderuit te schoffelen hadden we er zin in.
Alleen bleven we de hele weg twijfelen over wat we allemaal wel niet aan
moesten doen om regen, sneeuw en andere ellende te weerstaan.
Eenmaal aangekomen sloten we
ons aan bij de rest van de AVA 70-club. Door het succes van vorig jaar en het
onophoudelijke promoten van het trailrunnen door Henrie was het een grote groep
die de 25 kilometer onveilig gingen maken. Het was al snel duidelijk wie er
voor een snelle tijd ging en wie er vooral voor de gezelligheid gingen, maar
bij het trailen is er plek voor iedereen.
Zo’n 500 deelnemers
verzamelden zich in zwembad-/sportaccommodatie het Ravijn. Een prachtige
gelegenheid met als extra voordeel dat we na afloop even lekker een duik konden
nemen. Ook een mooie bar was aanwezig waar we eerst maar eens de
koffiekwaliteit controleerden. Na een lekker bakkie werd het toch een keer tijd
om ons om te kleden op de zolder, waar we ook de spullen veilig achter konden
laten.
Henrie en ik mochten met de
50 km lopers een kwartier eerder starten dan de 25 km lopers. Na een kort
woordje van organisator Bertus ging de toeter en konden we weg. In een
gemoedelijk tempo van 10 km/uur liepen we door de prachtige natuur. Kleine
paadjes met veel boomwortels, plassen water, moddersporen van bosbouwmateriaal,
het werd ons niet al te gemakkelijk gemaakt. We moesten wel ons best doen om
niet te hard te gaan, zeker nadat de eerste lopers van de 25 km ons begonnen in
te halen.
De eerste verzorgingspost
kwam als geroepen en we pakten even een lekker stukje vlaai. Ineens zagen we
Gerrit voorbij vliegen, gauw een bekertje pakken en weer verder. Dennis nam
even de tijd voor een stukje vlaai en wat winegums voor onderweg. Toen wij onze weg weer vervolgden kwam de ene
AVA atleet na de andere ons achterop. Alleen Geert, Ingrid en Marco kregen het
voor elkaar om achter ons te blijven. Ze maakten er een leuke dag van.
Bij mij werd het lopen
intussen minder leuk. Links en rechts kreeg ik ineens pijnklachtjes en
verkramping in de spieren. Na 20 km had ik het gevoel al 35 km afgelegd te
hebben. Hoewel we het tempo nog steeds op 10 km/uur vast hielden leek het me op
dat moment steeds minder waarschijnlijk dat ik het avontuur van de Sallandtrail
zou volbrengen. Na op het laatste stukje nog het Ravijn uitgeklommen te zijn
wist ik het zeker, dit werd hem niet. Met de 60 van Texel nog in het verschiet
was het beter om de handdoek in de ring te gooien.
Bij de finish van de 25 km
nam ik dan ook afscheid van Henrie, die dapper doorbikkelde op de tweede ronde.
Ik voegde me in het zwembad bij de overige AVA atleten. Het werd daar nog erg
gezellig met vele lopers, sterke verhalen en mooie momenten werden uitgewisseld.
Na een uurtje begonnen we toch wel honger te krijgen en werd het gezellig
samenzijn voortgezet in de bijzonder luxe uitgevoerde sportkantine.
Aangezien het nog wel een
tijdje duurde voordat Henrie verwacht werd, namen degenen die niet bij hem in
de auto zaten afscheid en besloten wij nog maar een biertje te nuttigen. Zo
kwam het dat we ineens Henrie binnen zagen komen lopen. Hadden we helemaal zijn
finish gemist. Niet heel vreemd overigens, hij had zijn tijd van vorig jaar met
niet minder dan een klein kwartier verbeterd! Om dat te vieren lieten we nog
maar een biertje aanrukken….
Nadat ook Henrie zich
gedoucht en aangekleed had werd het toch eens tijd om op te breken en naar huis
te gaan. Ondanks het feit dat het sportief gezien niet gegaan is zoals ik
gehoopt had, heb ik toch een hele mooie sportieve en gezellige dag gehad. Ik
hoop dan ook dat er dit jaar nog veel van dit soort gelegenheden komen.
Volgende keer beter Andre.
BeantwoordenVerwijderenZo hard vloog ik jullie nu ook niet voorbij, het was gewoon te druk bij de verzorgingspost, dat was het enige minpuntje, buiten het weer dan. Geweldig mooi evenement.