 |
| Tilahun Regassa |
De 33ste ABN AMRO Marathon
Rotterdam is op de eerste zomerse dag van het jaar gewonnen door de Ethiopiër
Tilahun Regassa (2.05.38). Koen Raymaekers was de snelste Nederlandse atleet
(8ste in 2.12.09), voor de door kramp getroffen Michel Butter (10de in
2.13.25). Bij de vrouwen zegevierde de Keniaanse Jemima Jelagat in 2.23.27.
Hilda Kibet eindigde als derde (2.26.42).
Tilahun Regassa liet de toeschouwers op de bruisende Coolsingel bij elke
stap meegenieten van zijn triomf. Toen de 23-jarige Ethiopische atleet besefte
dat niemand hem meer kon bedreigen, stak hij eerst voorzichtig één vingertje
op. Daarna één hand, vervolgens zwaaide hij met twee handen. Als climax
gingen met een gelukzalige glimlach beide armen in de lucht. Zelden kende de
ABN AMRO Marathon Rotterdam zo'n uitbundige winnaar.
Het was de tweede marathon van Tilahun Regassa, en zijn eerste zege:
2.05.38. De Afrikaanse atleet, een lichtgewicht van 54 kilo bij 1,70 meter,
bleek op de eerste warme dag van het jaar het best bestand tegen de zware
omstandigheden: de van de ene op de andere dag drastische gestegen temperatuur
en de venijnige wind. Na 35 kilometer versnelde de Afrikaan en pas na de finish
hoorde hij wat zich achter hem allemaal had afgespeeld.
De 33ste ABN AMRO Marathon Rotterdam zal niet worden herinnerd vanwege
records of toptijden. Wél vanwege ongekende strijd, die in alle hevigheid
losbrandde toen de laatste haas van het toneel was verdwenen. Op dat moment, na
ruim 30 kilometer, waren van de aanvankelijke kopgroep van zes Ethiopiërs en
zes Kenianen nog slechts vier kanshebbers over.
Tilahun Regassa voorop, met zijn krachtige passen die geen tegenspraak
leken te zullen dulden. Daarna zijn landgenoot Getu Feleke, die zich
uiteindelijk net als een jaar geleden moest verzoenen met de tweede plaats
(2.06.45). En ook nog de Kenianen Sammy Kitwara (derde in 2.07.22) en John Nzau
Mwangangi, die met 20 seconden verschil nog van de vierde plaats werd
verdrongen door Geoffrey Kipsang (2.09.12).
Na zijn demarrage verslikte Regassa zich nog bijna letterlijk in het water
dat hij gulzig dronk. ,,Na 39 kilometer nam ik te veel vocht. Ik kreeg
maagkrampen, had last van mijn zij. Maar ik was erop gebrand om te winnen,''
sprak hij na afloop terwijl hij met pretoogjes over zijn ringbaardje wreef.
,,Het is gegaan zoals ik wilde.''
Vorig jaar debuteerde de Ethiopiër in Chicago. Mario Kadiks, directeur van
de ABN AMRO Marathon Rotterdam, zag hoe Regassa als derde aankwam in 2.05.27.
,,Tilahun smeet met zijn krachten. Dat heeft hem toen tijd gekost. Maar ik zag
hoe gemotiveerd hij was en hoe sterk zijn karakter. Hem wilde ik er graag bij
hebben.''
Tilahun Regassa maakte die indruk in Rotterdam op overtuigende wijze
waar. Een sterke winnaar, een kleurrijke winnaar ook. Hij komt,
letterlijk en figuurlijk, van ver. De nieuwste Held van de Coolsingel kende een
ongelukkige jeugd. Zijn ouders scheidden toen hij drie was. Toen de vader die
hem opvoedde overleed toen hij nog een 'kind' van 15 was, werd de straat zijn
'thuis'.
Na drie jaar zwerven zette de atletiek Regassa weer op het juiste pad. Een
succesvol pad. Op voorspraak van lokale trainers nam manager Hussein Makke het
grote talent onder zijn hoede. De tijd dat Tilahun zijn geld bijeen moest
sprokkelen in een steenfabriek, was snel voorbij.
Nadat Lee Towers op zijn onnavolgbare wijze 'zijn' You'll never walk alone
vanaf een hoogwerker had gezongen en het startkanon in werking was gesteld door
onder andere burgemeester Ahmed Aboutaleb, ging Tilahun Regassa tijdens de
nieuw opgenomen, inspirerende startmuziek vastbesloten op weg voor 'zijn'
triomftocht.
Aanvankelijk achter een 'muur' van zes Keniaanse hazen, de
tempomakers. ,,Alles verliep in het begin volgens plan,'' legde
racemanager Eric Brommert na afloop uit. ,,Op 30 kilometer lagen de lopers nog
op schema. Maar we wisten dat het in de slotfase, vooral de laatste drie, vier
kilometer erg zwaar zou worden. Dat bleek ook wel. Het was mooi dat Regassa
versnelde, maar jammer genoeg kon niemand hem volgen. Als je tot de finish in
een groep kunt lopen, is de kans op een tijd in de 2.04 groter.''
Nu overheerste de heroïsche strijd. Zeker ook bij de Nederlandse toppers,
van wie Koen Raymaekers (33) met zijn achtste plaats in 2.12.09 de beste was.
Vóór Michel Butter (27). Die voelde na zo'n 29 kilometer stekende kramp in zijn
rechterkuit, zag Raymaekers in een flits voorbijlopen en was blij dat hij de
race toch nog kon voltooien: tiende in 2.13.25. Raymaekers loofde het
'karakter' van zijn rivaal.
Terwijl de temperatuur opliep, van 14 graden bij de start tot bijna
18 graden bij de finish van de toppers, zag Raymaekers in de laatste kilometers
een persoonlijk record uit het zicht verdwijnen. ,,Tussen de 20 en 30 kilometer
had ik te veel energie verspeeld. Ik wist dat het op het eind moeilijk zou
worden. Ik had graag onder de 2.10 willen lopen. Toen dat niet mogelijk bleek,
had ik gehoopt op een tijd onder de 2.11, maar uiteindelijk lukte het zelfs
niet onder de 2.12 te finishen.'' Achteraf was hij niet eens zo teleurgesteld
over zijn prestatie. ,,Gezien mijn 'smalle' voorbereiding ben ik tevreden.''
Michel Butter ging er, na zijn vijfde marathon, op de Coolsingel eerst even
bij liggen. Later analyseerde hij als een superprof zijn race. ,,Aan het eind
van de Erasmusbrug, na de draai in het parcours en het daaropvolgende
heuveltje, voelde ik kramp opkomen in mijn rechterkuit. Ik raakte een beetje in
paniek. Het leek mij het beste om even te stoppen en wat strekoefeningen te
doen.''
De gedachte dat hij na vier maanden intensieve voorbereiding de finish niet
zou bereiken, was wellicht ondraaglijk, maar verlamde hem niet. ,,Ik
wilde per se doorgaan en ik ben blij dat het gelukt is. Onder alle
omstandigheden móet je een marathon uitlopen, vind ik. Bang voor een
spierscheuring? Daar heb ik niet aan gedacht. Als dat gebeurt, houdt het op.''
Butter greep in het vervolg van de race geregeld naar zijn heup, zo leek
het. ,,Ik voelde mijn bil ook een beetje,'' verklaarde hij dat verontrustende
gebaar. ,,En ik kreeg het heet, erg heet. Een kwestie van warmtestuwing. Ik
voelde tintelingen. Waar en waarom het precies is misgegaan, weet ik nog
niet. Misschien heb ik mij in het begin geforceerd. Misschien ook had ik na 15
kilometer, toen Tom Wiggers als haas uitstapte, moeten ingrijpen op het moment
dat de overgebleven tempomaker te snel wilde.''
Het kostte hem moeite om tijdens de persconferentie op eigen kracht het podium
of en af te stappen. Zo stijf voelden zijn benen aan. ,,Natuurlijk baalde ik
dat ik Koen niet kon bijhouden, maar toch heb ik ook in één opzicht voldoening.
Na die krampaanval heb ik de juiste oplossing gekozen en ik heb de eindstreep
gehaald. Je moet ook maar zo denken: van vier goede marathons leer ik niet zo
veel als van deze ene slechte.''
Ook Hilda Kibet moest zich tevreden stellen met een ondergeschikte rol. De
Nederlandse van Keniaanse origine eindigde als derde vrouw in 2.26.42. Achter
de Keniaanse winnares Jemima Jelagat (28), die haar persoonlijk record met
liefst vijf minuten en vijf seconden verbeterde tot 2.23.27. En ook achter de
Ethiopische Abebech Afework, die zich in 2.23.59 ontfermde over de derde
plaats; dat was 3.09 minuten sneller dan ze ooit was.
Kibet (32): ,,Het was een zware marathon, door de warmte en door de wind.
De derde plaats is niet wat ik wilde, maar Ik heb mijn best gedaan. Vandaag zat
er niet meer in. Zo gaat dat soms. Een marathon is een marathon.
Onvoorspelbaar.''
 |
| Nieuw PR voor Els Moorman in 3:42:27 |
Heeft Peter Kroesen niet gelopen? Knappe tijd Els, gefeliciteerd.
BeantwoordenVerwijderen