Nijmegen-Hatert

Het witte kerkje van Neerbosch

Na de nodige autokilometers (Aalten-Düsseldorf-Nijmegen) en verplichtingen is het heerlijk om in een resterend uurtje nog een eindje te gaan hardlopen. Middenin het groen van het volkspark De Goffert begin ik mijn duurloop voor het stadion van NEC. Dit werd halverwege de jaren dertig van de vorige eeuw, tijdens de crisisjaren, aangelegd als een werkverschaffingsproject.Gedurende vierenhalf jaar werd een groot aantal werklozen ingezet om graafwerkzaamheden te verrichten. Enorme hoeveelheden grond werden met de schop verplaatst om de glooiingen in het park te krijgen. Voor de aanleg van het stadion moest een zes meter diepe kuil uitgegraven worden. Een klus die echt bloed, zweet en tranen kostte; de bijnaam 'Bloedkuul' is dan ook makkelijk te verklaren.In 2000 werd het het vrijwel geheel verbouwde stadion heropend. Het verbouwde markante hoofdgebouw is een laatste overblijfsel van het oude stadion. Op de toren wappert trots het rood-groen-zwart van de Nijmegen Eendracht Combinatie (NEC).

Nog geen kilometer verderop kom ik bij de kleine witte woningen aan de Hatertseweg, die hun oorsprong vinden in de Tweede Wereldoorlog.Na de oorlog werd de trieste balans opgemaakt van vijf verwoestende oorlogsjaren. Duizenden Nijmegenaren kwamen om als gevolg van oorlogshandelingen en nog eens duizenden raakten zwaar- of lichtgewond. Ook de materiële schade was enorm, tenminste twintig procent van het woningenbestand was verwoest en onbewoonbaar, waardoor een enorme woningnood dreigde. In 1945 werd een Noodvolkshuisvestingsbeleid vastgesteld. Op basis van dit besluit mochten er in het hele land, met financiële steun van de regering noodwoningen worden gebouwd. Bouwvoorschriften waren even niet meer heilig en de woningen mochten maximaal tien jaar worden bewoond. In Nijmegen zijn zo'n 350 van deze noodwoningen gebouwd, waaronder 60 aan de Hatertse weg. De termijn van tien jaar is inmiddels allang overschreden en na bijna 70 jaar staan ze er nog steeds. De woningen voldoen nog ruimschoots aan de eisen en de bewoners zijn fel gekant tegen afbraak.

Een aantal kilometers loop ik langs het Maas-Waal kanaal waar ze vanaf een boot op het water de bermkanten aan het onderhouden zijn. Als ik onder de Dukenburgse brug door ben zie ik al snel het mooie karakteristieke gebouw van het in gotische stijl opgetrokken witte kerkje van Neerbosch liggen. Als ik het zo zie denk ik niet dat het nog als kerkgebouw in functie is. Onder het fietstunneltje door kom ik in Hees, een voormalig dorp en wijk in Nijmegen. In de achttiende eeuw verrezen hier enkele buitenplaatsen van rijke Nijmegenaren, die in de zomer liever op het platteland wilden vertoeven. Net voordat ik het Goffert park weer in wil lopen valt mijn oog op een zwart-witte torenflat, een erg markant gebouw. In het park zelf heeft de Nijmeegse jeugd haar eigen dorp van hout gebouwd. Precies na tien kilometer ben ik weer bij de auto waar het op dat moment zachtjes begint te regenen, dat heb ik weer mooi afgepast.

Knooppunten 13-14-22-24-21

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

De kleine witte woningen aan de Hatertseweg

Het markante hoofdgebouw van het stadion van NEC