Verslag en foto's van de 4e donkere herfst trainingsloop

De echte waaghalzen, die de uitdaging aandurven

Donkere herfsttocht doet Brevoort aan

Drie weken na het culturele spektakel “Bredevoort Schittert” vormde het vestingstadje wederom het decor voor een enerverende seizoensactiviteit, namelijk de 3^e editie van de donkere herfsttocht. Dit is een jaarlijks terugkerend hardloopspektakel, waarmee het najaar officieel wordt ingeluid. Hoewel de deelname voor elke hardloper mogelijk is, zijn het slechts de echte waaghalzen, die de uitdaging aandurven. De burcht van de familie Boekelder vormt feitelijk het voorportaal van Brevoort en is daarmee een ideale verzamelplek voor de atleten en atletes om zich voor te bereiden op het actieve, sportieve, maar ook onbekende gebeuren. Het feit dat de Aaltense trail-legende Henrie Drenthel samen met de heer des huizes tekende voor het uitgestippelde parcours en de verdere organisatie, doet voor aanvang ook al het ergste vermoeden. 

Opgehitst door clubgenoten, gestuurd door het thuisfront of gevlucht voor “the Voice”, meldden zich ruim voor het startsignaal  22 dappere dodo`s en een onnozele fietser voor dit donkere en mogelijk zelfs nachtelijke avontuur. Toch wel enigszins nerveus trof de mengelmoes van jongheren en vrouwleu de gebruikelijke voorbereidingen. En waar de één opmerkelijk stil was, liet een ander wel (te) overduidelijk weten, totaal niet onder de indruk te zijn van de ongewone omstandigheden van deze vrijdagavond. Het gesprek ging toch echter vooral over de zeer late afmelding van een tweetal rekruten, die feitelijk werden gezien als dé steunpilaren van het peloton. 

Het verhaal wil, dat “Willem van ut Resken” al op de donderdag voorafgaand aan de avonturentocht, de kluts volledig kwijt was. De “blonde Socrates” door insiders ook wel Wamelink genoemd, kreeg hier lucht van en toonde zich de beroerdste niet en besloot te helpen zoeken. Al snel deden echter de speculaties de ronde, dat het duo inside-information had gekregen (of gejat) over het uitgezette parcours en dat het ze puur van de angst al dun door de broek liep. Het tweetal heeft door deze daad toch wel enig krediet verspeeld, al zullen de gevolgen waarschijnlijk beperkt blijven tot verbale hoon en minachting. De laatste details werden nog even gecontroleerd en de lichtgevende kleding rechtgetrokken, alvorens de koplampen aan werden geknipst.

Exact 24 minuten en 12 seconden na zonsondergang piepten de Garmins als teken van de begintune en gingen de 22 dappere dodo`s van start om na 28 meter alweer halt te houden voor de eerste stop. De Bredevoortsestraatweg moest overgestoken worden en omdat verkeersregelaars, die normaal bij de minste Boekenmarkt in trosjes op de weg staan ontbraken, werd er nog eenmaal pas op de plaats gemaakt. Daarna nam adjudant Drenthel het heft in handen en dit bleef zo. Er was ook niemand die het regiem durfde te schenden. Evenmin als het feit dat Marco van R. uit B. de boel van achteren als een havik zo scherp in de gaten hield. Jammer genoeg heeft de sympathieke computerspecialist last van zijn string, die veel te strak blijkt te zitten om fatsoenlijk te lopen, dus moest het op de fiets gebeuren. Iets wat soms overigens voor hachelijke situaties zorgde.

Afijn, de eerste kilometers gingen over bekend grondgebied, zat de stemming er prima in en werd het hoogste woord gevoerd. Binnen een kilometer was dit overigens al gedaan en dit lag niet aan het tempo. Nee, het was de natuur, die zorgde voor een ongewone stilte in het peloton. Fraaie mistflarden en een schitterend oranje gekleurde maan zorgden voor een  heel fijne aanblik. Net toen de praat er weer een beetje inkwam, was het een uil, die om aandacht vroeg. Maar dit was zeker niet het enige dier dat zich gedurende de loop roerde bij de aanblik van de batterij ronddravende malloten. Wat bijvoorbeeld te denken van enkele bont geklede zeikstengels, die de groep wel heel dicht durfden te benaderen of de levensgrote schijtlijster, die alle tijd nam om zijn behoefte te doen. Het werd allemaal waargenomen onderweg. 

De tempomars leidde de lopers en loopsters via het roemruchte ridderpad richting het Klooster, waar het overigens akelig stil was en erg ongelijk. Zo stolperde menigeen over uitstekende wortels en was het de vrolijkste tuinman van de Achterhoek, die zichzelf bijna scalpeerde aan een laaghangende boomtak. Na het Vragender modderpad zette de stoet koers richting de achterzijde van Bredevoort, dat voor hetzelfde geld ook de voorzijde kan zijn. Nu was het tijd geworden voor de afsluitende hindernissen in de vorm van het greppellopen. Kilometerslang was het pad te smal op de voeten fatsoenlijk neer te kunnen zetten, maar omdat het verlichtte Brevoort in zicht was, bleef ook het mopperen beperkt tot een enkele schreeuw in de duisternis. Het bleef echter binnen de perken, zeker toen de bel voor de laatste kilometer klonk en via een kleine omtrekkende beweging de veste “Boekelder” weer was bereikt. Het dikke anderhalf uur sappelen had netto toch een opbrengst van 14,84 kilometer opgeleverd en dus was Henrie uitstekend geslaagd voor zijn missie. Hulde voor de gids!

Eenmaal weer terug in de heerlijk verwarmde kleedruimte was het niemand minder dan Geert Wevers, die een fijne fles Jagermeester uit de vriezer plukte, die hij er overigens tevoren wel zelf in had gestopt. Een traktatie voor zijn aanstaande verjaardag was de reden van dit gulle gebaar en hoewel hardlopers niet zulke nathalzen zijn, werd hier toch de eerste dorst maar mee gelest. Het feest begon echter pas echt, toen onzen Herman zijn trekzakje tevoorschijn toverde en hier spontaan een vrolijk deuntje uit peuterde. Het “lang zal ze leven” werd massaal ingezet, want Ineke uut Balle was daags tevoren jarig geweest. Daar heeft ze overigens weinig aan gehad, want ze had me een lekkere taart gemaakt. Een bakplaat van een dikke vierkante meter was een grote lekkerij. Het recept wilde ze eigenlijk niet kwijt, want als je 5 uur in de keuken staat te ploeteren, geef je natuurlijk niet in 2 minuten het geheim van het succes prijs. Maar het was me een kunststukje. 

Maar wat te denken van de overheerlijke Erwtensuppe van  Erna van Ronnie. “Iej mot wal un betjen vissen aj worst wilt hebben”, zei ze  regelmatig, maar daar was in het geheel geen gebrek aan. Waar aan overigens wel…. Het was ongelofelijk welke keuze dit warm en koud buffet te bieden had. Intussen had een zevental heren zich even teruggetrokken in de hottub, een bak met gloeperds heet water, waar je wel schoon van wordt, maar wat tevens niet zo bijster goed is voor sommige edele lichaamsdelen en zeker niet voor de geest. Anders is het niet te verklaren, dat er in korte tijd zo onwaarschijnlijk veel onzin boven water komt. Dit was overigens het enigste dat boven de waterspiegel uit kwam, al deden sommigen wel heel stoer voorkomen dat ze rijk geschapen waren. Dit is waarschijnlijk in een vorig leven geweest, want toen er echter even vrouwelijk schoon kwam buurten, was het snel gedaan met de recordpraatjes.

De avond werd besloten met de rondvraag en hiervoor week het overgebleven gezelschap uit naar de Finse kotta, elders op het vakantieparkachtig aandoende resort.  Een prettig warm onderkomen, dat geweldig is om een goed gesprek aan te gaan. Nu kwam hier helaas niet al te veel van terecht, maar aangenaam was het wel.

De derde donkere herfsttocht was er weer eentje om bij te schrijven in de analen en vormt een prachtige aanvulling aan de toch al roemruchte geschiedenis van Brevoort. De twee elftallen lopers en loopsters kunnen samen met de meefietsende coach ongelooflijk blij zijn, dat de veldtocht zo enorm voorspoedig is verlopen. Een uitstekende sfeer, een prachtig uitgezet parcours over verrassende paden en een wel heel fijne en feestelijke nazit maakten het tot een onvergetelijk avontuur!

Een speciaal woord van dank is echter zeker op zijn plaats voor Ronnie en Erna Boekelder, die hun grondgebied beschikbaar wilden stellen voor deze hardlopende onderneming. Je kent immers wel de namen, maar niet het gedrag, dus is er zeker wel sprake van het nodige risico dat je neemt.

Gruwelijk bedankt voor jullie gastvrijheid!!! 

sportieve groet Frank Roos

Klik op de link voor de foto's van Marco van Rijs

fotoalbum

Herman Baten met boodschappen

Ineke Wesselink met haar lekkere eigen gemaakte taart

Andre Bruil

Gelopen route