Luuk te Brake, blijft ook na de wedstrijd lachen |
Dit jaar heb ik al een aantal leuke wedstrijden kunnen lopen tegen Luuk en Tim te Brake. De derde telg van de familie Mark is van een andere categorie en houd ik hier buiten beschouwing, hij loopt in de Nederlandse sub top in zijn leeftijdsklasse. Tegen eerstgenoemde broers gaat het in het afgelopen half jaar tot nu toe altijd mooi gelijk op. Enkele wedstrijden heb ik nog in mijn voordeel kunnen beslissen maar het zal niet lang meer duren dat ik er door Luuk en/of Tim definitief uitgelopen wordt.
Op de wekelijkse baantraining, waarbij ik bij Luuk in de groep zit, is hij goed bezig en hij loopt met de intervallen bijna altijd een handvol seconden per ronde sneller dan ik. Daar mag hij ook nog wel even met de eer gaan strijken, hij is tenslotte ook meer dan dertig jaar jonger. Zo tussen neus en lippen door vraagt hij dan ook nog even of ik het komende weekend nog ergens een wedstrijd ga lopen. Als ik dan antwoord dat ik gewoon weer naar de Ringkamp ga om aan de Boekeldercross mee te doen, laat hij met gepaste trots weten dat hij komende zaterdag ook van de partij is en dat hij toch echt van plan is om me een keer voor te blijven.
Op de eerste cross kon ik Tim nog net met een paar seconden verslaan en op tweede cross staan zelfs beide broers te Brake aan de start. Uit mijn ooghoeken zie ik Luuk al flauwtjes naar me glimlachen en weet ik dat ik weer alles uit de kast moet halen om bij hem in de buurt, en het liefst beide broers, voor te blijven. Als ik een minuut of tien na de start eens omkijk zie ik ze tot mijn verbazing beide broers weer in mijn rug zitten. Enkele honderden meters verder, laat ik bewust het tempo iets zakken en Tim, die erg sterk loopt, neemt een aantal keren de kop over, terwijl Luuk er lekker achter blijft hangen. Dat kan twee dingen betekenen. Hij zit er aardig doorheen of hij spaart zich een beetje om me aan het eind te verrassen en voorbij te gaan.
Ik besluit om het zover niet te laten komen en als we de vierde en laatste kilometer ingaan, plaats ik een versnelling om te kijken wie er van hun tweeën mee kan gaan. Ze moeten beide een gaatje laten vallen en als ik de helling in de Ringkamp op ga, zet ik nog maar eens extra aan. Vijftien seconden na elkaar komen we alle drie over de finish en heb ik vandaag de onderlinge strijd tegen de broers te Brake nog mogen winnen maar ik ben bang dat ik mijn langste tijd gehad heb. Luuk en Tim, bedankt voor weer een prachtige sportmiddag en er komen nog twee zaterdagen Boekelder cross aan.
van rechts naar links Luuk, Tim en Geert |
mooi geschreven geert en het duur ieder geval niet lang meer haha
BeantwoordenVerwijderenGeert, een geweldig mooi stukje over onze buurjongens. Met veel genoegen gelezen.
BeantwoordenVerwijderenMooi verslag Geert! De volgende keer pakken we je in! haha
BeantwoordenVerwijderenZo wordt de Boekelder Cross nog leuker; mooi geschreven.
BeantwoordenVerwijderenMooi verslag Geert! Ik vrees dat ik ook ernstig moet gaan oppassen de komende weken! Mooi man!
BeantwoordenVerwijderenDat wordt een mooie strijd tussen jullie drietjes.
BeantwoordenVerwijderenWie weet komt er zaterdag een foto fotofinish.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig spannend verslag Geert!Van de boys van te Brake verwacht ik veel van in de toekomst. Luuk heb ik zelf in mijn groep gehad maar was moeilijk te hand haven. Mooi om te zien dat Theo dat wel lukt :)
BeantwoordenVerwijderen