Verslag van de Marathon van New York

Evelien Hillen

De loop.....Woensdags richting NY vertrokken voor poging nummero twee om zondag’s DE marathon  in New York te kunnen lopen. Eerst een aantal dagen NY door gestruind. Echt een geweldige stad met hele aardige mensen, je kijkt je ogen uit, Manhattan bekent van de best wel hoge gebouwen, de ‘gewonere’ wijk Chelsea met meer gewone huizen en terrassen. Eigenlijk geen goede voorbereiding voor een marathon maar zeker de moeite waard.

Toen eindelijk …. zaterdag’s de laatste briefing door onze reisorganisatie, Rijnmond Marathon Reizen (TOP organsiatie overigens) met de weersverwachting, kledingadvies, tijdsschema’s e.d. Mooi op tijd naar bed gegaan en geslapen als een roos. ’s Morgen om vijf uur liep de wekker af  EINDELIJK marathon day, so wat had ik daar zin in. HEERLIJK. Om zes uur effen stapelen bij het ontbijt foto’s gemaakt in de loopuitrusting en met de bus op weg naar de start op Staten Island. Op de heenweg nog wat stres want het verkeer stond vast ivm wegwerkzaamheden. Op zich voor mij niet zo’n probleem want ik zat pas in de derde wave die om half elf zou vertrekken maar een aantal van ons waren eigenlijk wat te laat. Het laatste stukje moesten maar lopen want de bus schoot niet op.

In ons oude wegwerp kloffie en doorzichtige plastic bagage tas voor na die tijd door de metaal detectiepoortjes die er midden op straat neergezet waren. (is blijkbaar nodig helaas) Al met al ging het nog heel snel voordat ik mocht starten. Iets voor half elf ging ons startvak open en mochten we richting de echte start lopen. Eerst nog wat volkslieden en versjes en verhaaltjes en vervolgens het wave 3 startschot en toen……………… LOPEN……een ontzettend gaaf/fijn/emotioneel gevoel…..meteen 1 mile de bult op de Verrazano brug deze viel me gelukkig erg mee, er stond wel een erg harde wind het was nog wel wat koeltjes maar gelukkig had ik mijn lange mouwen shirt nog aan gelaten.

Als je dan de stille brug afkomt en de straat oploopt richting Brooklyn allemaal mensen/mensen/ gejuich, lopers die van alle kanten over en onder de brug komen … en elkaar niet in de weglopen. Ik vind het nog steeds onvoorstelbaar hoe weinig last je hebt van je medelopers. Doordat de waves en starttijden zo goed afgestemd zijn en de wegen zo breed loopt het als een tierelier. Vervolgens weet ik even niets meer ik weet alleen dat ik liep/zweefde/lachte/genoot… en in één keer op de helft was. Je loopt door allerlei wijken met alle verschillende bevolkingsgroepen, swingen met latijnsamericanen, doodse stilte bij de joden met die pijpenkrullen, en de dansende muziek makende zwarte negers.

En dan ben je op de helft je hebt nog nauwelijks door dat je begonnen bent. Dan de Queensboro bridge op, best wel een klimmetje maar ook dat ging wonderwel best lekker. Dan het bord nog maar 10 miles, en dan first avenue, een lange breede straat met heel, heel veel mensen… en hier loop je en blijf je lopen. Het was fijn dat ik voor die tijd gewaarschuwd was: Deze weg is heel lang en het lijkt aan het publiek als of je er bent maar je bent er nog lang en lang niet en dat klopt. Het vliegen was d’r een beetje af en ik kreeg last van mijn voetjes niet eens zo van mijn boven beenspieren.

Normaliter voel ik die meer. ik denk dat het komt door de afwisseling in het parcour van het stijgen en dalen ik had direct na de finish mijn kuiten wel totaal verkrampt. Als je de first avenue gehad hebt dan kom je in Harlem en in de Bronx, daar had ik me erg op verheugd om die zwarte negers te zien dansen e.d. maar helaas heb ik daar te weinig oog voor gehad. Ik zag/hoorde op een gegeven moment wel zo’n rapper en wat fout gepimpte auto’s maar verder heb daar te weinig genoten. Ik zat op zo’n moment dat ik het even niet zo leuk meer vond. 

Het zal ergens bij de 35 km geweest zijn en het bordje van de 40 km hadden ze heel ver weggezet. Iemand sprak me vermanend toe, ik denk dat ik dat zelf geweest zal zijn: “Hillen niet zeiken recht op en lopen, het wordt d’r toch niet anders van” Erg zwaar had ik het stuk richting/naast central park dit bleek gelukkig om heel erg vals plat te gaan dus het lag niet alleen aan mijn vermoeidheid. Toen nog ‘maar’ 2 km, echt niet normaal hoe ver dat kan zijn wat een mentaal/ psychisch iets, ik wilde er alleen maar zijn bij die 26,2 mile. En uiteindelijk is het gelukt ik was er !! en hoe !! wat een tijd !! daar ben ik best wel heel erg trots op !!

Ik had het nooit verwacht het is een hele zware marathon hoorde ik dus ik had verwacht om er sowieso een kwartier langer over te doen dan normaal. In de krant las ik: “een goede tijd lopen was op deze marathon niet mogelijk aangezien het 30 km wind voor” ik kan je vertellen ik heb geen wind gevoelt :-) Ik was begonnen met het lopen zo van ik zie wel. Klokje wel aangezet maar daar heb ik niet opgekeken. Totdat ik ergens op de helft zal het geweest zijn een pacer zag en toen ik goed keek stond daar 4:00 op. Deze heb ik ingehaald, later zag ik hem weer bij de 28km, hij had dus toch voor me gelopen. Ik heb nog gepoogd hem bij te houden maar helaas ben ik hem uit oog verloren, en hij liep niet achter me L

Maar goed ik was bij de Finish. Nadat ik mijn medaille in ontvangst had genomen en mijn bagage weer gevonden had en kleertjes weer aangetrokken had. Gingen we met de bus van de organisatie weer richting hotel, lekker effen gebadderd ’s avond biertje biertje en een dansje gedaan tijdens de farewell party.

’s Maandags weer richting het ook erg mooie/leuke Aalten vetrokken, met ook heel veel lieve leuke mensen. Wat een verrassing om te horen hoeveel mensen er mee geleefd hebben. Zo ontzettend leuk om te horen dat er zoveel mensen gekeken hebben, via de app en Facebook, geerweversweblog e.d.. Nu bijna een week later ben ik weer een beetje met de voetjes op de aarde beland ……………………. tja en what’s next………….. (site organisatie)

sportieve groet Evelien Hillen