Column: Erwin’s zin en onzin - deel 14

Nordic-Walking

Op stap met de familie Tiggelaar

Licht gespannen tik ik het telefoonnummer in op mijn telefoon. Ik neem contact op met Ada Tiggelaar van Nordic-Walk vereniging ‘De Gouden Stok’ uit Zwolle. Al direct is duidelijk dat Ada verstand van zaken heeft. De gepassioneerde voorzitter van‘De Gouden Stok’ vertelt mij alles over de nieuwste trends op Nordic-Walk gebied. Zelf heeft Ada net een paar gloednieuwe ‘Leki Smart Traveller Alu Nordic-Walking stokken’ aangeschaft. Aanhet eind van het gesprek nodigt Ada mij uit voor een proeflesje. Om 07.30 uur spring ik op zondagochtend op de fiets en vertrek richting het huis van Ada en haar man Harrold aan de Assendorperdijk, een gezellige volksbuurt in het hart van de stad. Bij aankomst staat het echtpaar al op mij te wachten. Ada zwaait vriendelijk en komt op mij afgelopen. Harrold stopt net de laatste hap van zijn roggebroodje met oude kaas weg en slentert ook mijn kant op Erg aandoenlijk om te zien dat ze beide dezelfde rode ‘herftsjas’ dragen. Ada heeft een grote button van Koos Alberts op haar borst. Ze ziet dat ik er naar zit te loeren en zegt: “Ik ben fan van het eerste uur. Afgelopen vrijdag ben ik met twee vriendinnen nog naar een concert in Hattem geweest.” Samen zingen we ‘ik verscheurde je foto’ en in polonaise gaan we het huis binnen.

In de woonkamer hangen een aantal grote foto’s van Ada met haar idool. Harrold probeert met wat overdreven kuchjes mijn aandacht te trekken. Hij wijst trots naar de andere kant van de kamer. Een grote spoorbaan met speelgoed treintjes vullen een behoorlijk gedeelte van de woonkamer. Vooral de goederentreintjes zijn prachtig “Dit is mijn levenswerk. Die Duitse goederentreintjes rijden op mijn eigen gemaakte Betuwelijn”, zegt Harrold met een lach van oor tot oor. Ada komt inmiddels de kamer binnengestormd met twee groen-zwarte stokken in haar hand.“Deze stokken mag jij gebruiken”, zegt ze. Harrold doet zijn heuptasje om en we gaan naar buiten. Het is tijd voor mijn proefles.

Ada heeft onderweg het hoogste woord. Enthousiast vertelt ze over ‘De Gouden Stok’. “Dit jaar zijn we met heel de vereniging een dagje weg geweest naar de keukenhof. Wat hebben we gelachen of niet lieverd?” Harrold knikt maar zwijgt verder. Af en toe probeert Harrold mij wat nordic-walk tips te geven, maar Ada weet het altijd net iets beter. Evenals Ada zit ook Harrold in het bestuur van‘De Gouden Stok’. Hij is penningmeester / secretaris. Het tweetal heeft de club zes jaar geleden opgericht. Harrold is samen met zijn broer Alfons de enige man binnen het 13-koppige gezelschap.

“Joehoe!”roept Ada naar een ouder echtpaar dat op een bankje zit. Het zijn Alfons en zijn vrouw Ria. Iedere zondagochtend nordic-walken ze samen een rondje. Maar voor ze gaan lopen is er eerst ruimte voor een picknick. Harrold heeft broodjes met koude gebakken eieren. Hij is vanmorgen al vroeg opgestaan om deze witte kadetjes te smeren. Ria biedt mij een krentenbol met roomboter aan. Het is erg gezellig. Na de heerlijke picknick nordic-walken we met zijn vijven een stukje langs de IJssel. Het is duidelijk dat Alfons het grootste talent is. Tussen zijn driekwart broek en grijze sokken zie je nog net zijn stevige kuiten. Hoewel de kuiten worden overwoekerd door spataderen zijn de spieren duidelijk zichtbaar. “Alfons doe nou eens rustig, anders heb je morgen weer last van zwabberknieën,” roept Ria.

We hebben vreselijke lol. Alfons spreekt vrijuit over zijn liefde voor zeevissen. Ieder jaar gaat hij samen met Harrold en zijn jeugdvriend Adrie naar het Belgische Blankenberge. Hier heeft Adrie een klein strandhuisje. Ria en Ada roddelen ondertussen hardop over ene Jannie. Later hoor ik dat Jannie ook lid is van ‘De Gouden Stokken’. Als ik de op de gesprekken moet afgaan blijkt Jannie monogamie niet te hebben uitgevonden. Het is leuk om met vier ervaren nordic-walkers op stap te zijn. Na tien kilometer zie ik een kleine blaar in mijn handpalm. Mijn zachte eeltloze handjes zijn duidelijk niet gewend aan de ruwe greep van de skistok. “Pijn is fijn”, lacht Harrold. Hij heeft gelijk! Wat is die Harrold toch een wijze man. Na drie uur nordic-walken komen we weer bij de picknickplaats. Ik wissel nog snel mijn Facebook-gegevens uit met Ria en krijg nog een dikke pakkerd op mijn wang. Samen met Harrold en Ada nordic-walk ik terug naar de Assendorperdijk. Na mijn trail-avontuur van enkele weken terug, was dit ook weer een ervaring om nooit meer te vergeten. Harrold, Ada, Alfons en Ria bedankt voor een super gezellige ochtend!