Column: Erwin’s zin en onzin - deel 31

De Hemelvaartsloop, niet dauwtrappen maar dauwlopen!

Gek, gekker, gekst!

Beter. Sneller. Hoger. Verder. Sterker. Mooier. Of je nou een spijkerbroek, een  smartphone of een paar hardloopschoenen koopt, alles moet beter, duurder of spectaculairder dan het voorgaande. Je hoort er niet bij als je niet het mooiste van het mooiste hebt. Geert Wevers is ook zo’n  Popie Jopie die denkt dat het allemaal zo werkt. Het moet bij hem altijd maar gekker en gekker.

Geert Wevers – van de Ahavestraat – begon ooit met het organiseren van trainingsloopjes rond de feestdagen. Tweede Pinksterdag en op derde kerstdag scharrelde hij een aantal lopers bij elkaar om gezamenlijk een duurloopje te doen. Heel leuk en onschuldig. Het succes steeg hem echter snel naar zijn bol. De beer was los. Samen met  ‘trailgoeroe’  Henrie Drenthel opperde hij het  knotsgekke idee om in oktober een duurloop te houden terwijl het pikkedonker is. Iedereen was verplicht om een mijnwerkerslampje op het voorhoofd te dragen. Ja, een mijnwerkerslamp. Je vraagt je vast af of die (volwassen) gasten met zo’n lamp op hun kop voor lul lopen? Ja, dat doen ze zeker. 

Kan het dan nog gekker? Ja hoor, Geert zou Geert niet zijn als hij niet nog wat krankzinnigs uit de hoge hoed zou toveren. De Hemelvaartsloop. Je voelt natuurlijk de bui al hangen, lopen om 07:00 uur in de ochtend. Onder het mom van ‘niet dauwtrappen maar dauwlopen'. Dat de dauw om 07.00 uur al drie uur weg is, maakt blijkbaar niet uit. Terwijl, op een paar gekke Achterhoekse dauwtrappers na, het hele land uitslaapt op een welverdiende vrije dag, vindt Geert het nodig om een duurloop te organiseren. En als je denkt dat Geert de enige gek is wie zo achterlijk vroeg uit de zijn nest stapt, heb je het behoorlijk mis. Zevenendertig beperkten hebben zich aangemeld voor deze ongein.

Ieder jaar zet een andere vroege vogel het parcours uit. Ditmaal is dorpsidioot, buschauffeur en sportgek Dirk Vreman aan de beurt. Ik voel nattigheid. Letterlijk. De ‘dirtking’ van de Heelweg  heeft ongetwijfeld een parcours uitgezet waar zelfs  varkens hun bedenkingen bij hebben. Geen enkele sloot, modderplas, weiland met hoog gras of omgeploegde akker, heeft Dirk onbenut gelaten. Het ‘oh-wat-hebben-wij-het-toch-leuk-samen-om-7 uur-’s ochtends-gehalte’ zou wel weer irritant hoog zijn. Ik als voorvechter en ambassadeur van het ochtendhumeur kan daar erg tegen opzien. Die vrolijke en schijtlollige gesprekjes in die bizarre vroegte, bah ik krijg kippenvel van het idee. Die slecht geacteerde positieve en opgewekte houding van de zogenaamde ‘ochtendmensen’. De koude rillingen lopen al over mijn rug.

Minstens nog zo erg: die berichtjes natijd op de website van Geert. “Het was echt top.” “Wat was het gezellig, Dirk bedankt voor de fantastische route en de goede zorgen na afloop.” “Dirk en Geert bedankt voor de formidabele organisatie. Een prachtige ronde. Echt genieten.” GENIETEN?? Wat nou genieten? Ik ben om kwart voor zes opgestaan op mijn vrije dag. Wat nou genieten? Ik ben tot aan mijn oksels doorweekt. Wat nou genieten? Ik had na driehonderd meter al natte sokken! Wat nou genieten?