Mariënvelde en Halle-Heide

De houten richtingaanwijzer

Kerkepaden of Kerkenpaden? Kerkepaden, logisch toch? Net als pannekoeken. Fout! Vanaf 1 augustus 2006 is de spelling al veranderd en schrijven we deze woorden met een tussen-n-. Dus pannenkoeken, maar ook kerkenpaden. Mariënvelde kent 5,33 kilometer van deze paden die veelal liggen langs gronden van boeren. Het is één van de kerkdorpen van de gemeente Oost Gelre. Voor de gemeentelijke herindelingen in de Achterhoek, die op 1 januari 2005 in werking trad, lag het plaatsje in twee gemeenten Lichtenvoorde en Ruurlo. 

Ik heb me deze keer totaal niet voorbereid op een route maar als ik er naar toe rijdt kom ik langs een kerkenpad dat je volgen kunt naar knooppunt 9 van het fietsenroutenetwerk. Dat lijkt me wel wat maar eerst de auto maar eens kwijt zien te worden. Deze parkeer ik midden in het centrum bij de kerk en schuin tegenover café Heutinck, onder andere bekend van het spel Tour de Mariënvelde. 

Ik loop dezelfde weg bijna een kilometer terug en sla rechtsaf het Piepersdiekske op waar aangegeven wordt dat ik me op een privé-eigendom bevindt. Vaak zijn dit de mooiste paden en aan het einde van dit pad kom ik op de Tulnersweg. Een paar honderd meter verder sla ik rechtsaf het volgende kerkenpad, genaamd 't Fort op. Het Gait Dammerspad, een kuierpad, laat ik links liggen. Nu zal je denken “Wie is Gait Dammers?” Gait Dammers was bezembinder en een ‘kluizenaar’ die in 1952 is overleden. Hij heeft altijd in een eenvoudige hut geleefd die ergens tussen het Fortpad, boerderij Wossink van ‘t Joost’ en de Veengoot heeft gestaan.

Ik kom door het 't Vildersveen, dat vroeger een uitgebreid moerasgebied was dat overging in het Halse Veen. Het vormde een zodanige natuurlijke barrière dat bewoners van Halle en Mariënvelde niet of nauwelijks van elkaars bestaan afwisten. Als ik over het riviertje de Veengoot ben, kom ik in de buurtschap Halle-Heide (gemeente Bronckhorst), een kleine leefgemeenschap met als spil de Heideschool. Op het informatiebord bij het boerderijtje "Den Dingsdag" lees ik dat het tot 1950 volop werd bewoond maar dat het daarna 50 jaar in originele staat leeg is blijven staan. Nu is het een recreatiewoning waar het oude is gecombineerd met moderne leefomstandigheden. Er is niet bezuinigd op stromend water en verwarming maar er wordt wel in de bedstee geslapen. Als afscheiding naar de deel is een zogenaamde "wand" (wilgentenen met leem aangesmeerd) gebruikt. Mooi dat dit zo behouden is gebleven.

Op advies van een houten richtingaanwijzer loop ik de kant van Lichtenvoorde weer op en sla ik linksaf De Riete, mijn derde en laatste kerkenpad van vandaag op. In de verte zie ik de toren van "Onze Lieve Vrouwe van Lourdeskerk" al weer schitteren, waar ik via het Vossenpad naar toe loop. Ik heb in ruim 8 kilometer veel gezien en een stukje Mariënveldse geschiedenis tot me eigen gemaakt!

Klik op de link voor de foto's

fotoalbum

Boerderijtje "Den Dingsdag"

Prachtige natuur