zondag 22 juni 2014

Verslag van de 5e Veluwezoomtrail in Rheden

Andre Bleumink loopt 5e Veluwezoomtrail in Rheden
Eén van de mooiste trails van Nederland was afgelopen weekend aan de beurt, de Veluwezoomtrail in Rheden. Twee jaar geleden liep ik hier mijn ultradebuut met 52 km, destijds nat tot op de draad door de voortdurende regen. Ik was zo verkleumd dan ik met de kachel vol aan weer naar huis reed en pas weer een beetje warm was toen ik op de oprit stond. Toch had ik volop genoten van de prachtige natuur, tijd om het nog eens dunnetjes over te doen.

Dit jaar waren de weersomstandigheden een stuk beter, zo goed als droog en tegen de 20 graden. Het trailrunnen is intussen ook een stuk populairder geworden en de organisatie een stuk professioneler. Waar een paar jaar geleden een honder lopers aan de start stonden, was de inschrijving dit jaar al binnen de korste keren helemaal volgeboekt. De organisatie door Jan Strijker i.s.m. Mud Sweat and Trails is inmiddels een geoliede machine geworden. Van de pendelbus naar de start tot de vriendelijke meisjes die je tas van een label voorzien en opruimen, alles is tot in de perfectie geregeld.

Het was gezellig druk op het start- en finishterrein, met standjes met trailspullen en legertenten voor de startnummers en de sporttassen. Omdat het ook erg mooi weer was was het al snel een vrolijk weerzien van oude bekenden en kennismaking met nieuwe lopers. Een beetje Zwarte Cross sfeer, maar dan zonder motoren en drank…

Om de drukte op het parcours te spreiden startten de 53 km lopers een uur eerder dan de 27 km lopers. Hierdoor miste ik helaas de start van loopmaatje Henrie Drenthel. De 27 km lopers startten ook in groepen, iedere 10 minuten gingen er weer 100 mannen en vrouwen van start. Een uur na de 27 km waren tenslotte de 14 km lopers aan de beurt. Na de start in de tweede groep van de 27 km bleek dat al snel een prima beslissing van de organisatie. Waar in andere evenementen de kreet trailfile zeker in het eerste stuk  een bekend verschijnsel aan het worden is, konden we hier redelijk vrijuit lopen. En dat was maar goed ook, de hellingen in het eerste stuk van de Veluwezoomtrail staan bekend om ‘technische klimmen en afdalingen’, wat er in de praktijk op neer komt dat het werkelijk bulkt van de stenen en boomwortels. Een beetje ruim zicht is dan erg prettig om de enkels heel te houden.

Uit ervaring (en uit de plattegrond) wist ik dat het eerste derde deel en het laatste derde deel behoorlijk heuvelig was, ik begon dan ook rustig aan. Eerst nog een beetje stijf in de spieren vanwege het feit dat ik nog stevig getraind had afgelopen week (zelfs nog een 10 km wedstrijd 3 dagen eerder), maar na een kwartiertje begon ik lekker op stoom te komen. Rustig heuvel op en ontspannen naar beneden laten ‘rollen’, heerlijk is dat. Een aantal heuvels waren lang en steil genoeg om flink aan het zweten te komen, maar werden gevolgd door afdalingen die ook lang genoeg waren om weer op adem te komen.

Het mooie van de Veluwezoomtrail is het feit dat je kilometers door onafgebroken natuurgebied loopt. Dat vindt je verder volgens mij nergens in Nederland. Bos en heide wisselen elkaar af, waardoor je toch steeds een ander uitzicht krijgt. Prachtige doorkijkjes door brede en smalle paden, waar de zonnestralen door het bladerdek schijnen en regelmatig ook mooie vergezichten als je weer op de top van een heuvel geklommen bent.

Hoewel ik ruim voldoende eten en drinken bij me heb voor de hele afstand (ik heb als voorbereiding voor de Xtrails binnenkort mijn Racevest redelijk volgepropt om aan het gewicht te  wennen), ben ik toch blij dat ik de verzorgingspost bereikt heb. Gelletjes en energierepen zijn toch een stuk minder lekker dan watermeloen, sultana’s, ontbijtkoek etc. De dames zijn super enthousiast en vriendelijk en hebben voor iedereen nog een aanmoediging voor ze weer op weg gaan.

Na de verzorging op 14 km gaat het langzamerhand weer richting finish. Een mooi glooiend stuk heide over het Roozendaalse Veld zorgt voor geweldige vergezichten en mooie fotomomenten. Een Schotse Hooglandstier zorgt voor wat onrust bij de lopers door eigenwijs op het pad te staan, maar iedereen is wijs genoeg om het beest met rust te laten. Het briesje zorgt ervoor dat de druppels angstzweet bij sommige mensen (duidelijk uit het westen des lands) als snel verdampen.

Na de heide overgestoken te zijn duiken we weer het bos in en weet ik dat er nog een venijnig stuk aan komt. Nog even een gelletje en een paar slokken water voor wat extra energie en  ik ben er klaar voor. De heuvelrug die nog tussen ons en de finish ligt is best steil en lang maar de benen zijn nog goed en ik zak niet in qua tempo. Het feit dat ik nu steeds meer lopers achterop kom die duidelijk hun kruit te vroeg verschoten hebben geeft ook energie. Met een aanmoediging in het voorbij gaan probeer ik ze nog wat op te peppen. Vooral heuvelop vallen hier de klappen, maar ik kan nog vlot omhoog. Vlot omlaag gaat zelfs een beetje te goed, ik mis blijkbaar een lintje dat wat achter een boom is verscholen. Gelukkig komen er vrijwel meteen mensen teruglopen die dezelfde fout gemaakt hebben en ben ik uiteindelijk maar een paar honderd meter omgelopen.

Het laatste stuk ken ik nog van een training van afgelopen voorjaar en ik weet dan ook wanneer we uiteindelijk de laatste helling gehad hebben en we alleen nog maar een afdaling naar de finish hebben. Met een grote glimlach dender ik naar beneden, waar een heleboel supporters en lopers die al gefinished zijn lekker in de zon zitten. Applaus is er voor iedereen die over de streep komt. Na 2:44 uur druk ik mijn horloge op stop en neem ik een welverdiende Erdinger in ontvangst. Na een tijdje napraten en sterke verhalen vertellen in het zonnetje wordt het uiteindelijk tijd om weer naar huis te gaan.

Organisatie bedankt voor dit perfecte evenement. Tot volgend jaar! Henrie Drenthel liep de 53 kilometer en kwam binnen na 5:33 uur.

Meer foto’s op Facebook
Site van de organisatie met de uitslagen
Foto’s van Mischa Visser, de mooiste staan op de gallery
Ook een mooi verslag van Martine

Geen opmerkingen:

Een reactie posten