Column: Erwin’s zin en onzin - deel 35

Veteraan Dijkslag vernedert vriend en clubgenoot Wamelink

Tien kilometer. Ik weet het zeker. Vanavond loop ik de tien kilometer. Die vijf kilometers hangt mij een beetje de strot uit. ’s Middags eerst even het parcours verkennen via de website. Je weet het immers nooit, het is een Ava-wedstrijd en daar gaat nog wel eens wat fout. (Dit is natuurlijk een grapje) Als ik het parcours tot op de centimeter uit mijn hoofd ken, gooi ik nog ‘ff’ een pastatje in mijn mik en vertrek richting de Hamelandbaan.

Concurrentie voldoende. Veteraan Dijkslag is een uur van te voren al begonnen met zijn warming-up. Hij heeft er zin in. Jan Wevers, die nog ouder is dan Dijkslag, is ook aanwezig. Deze twee mannen zijn op papier een maatje te groot, maar hopelijk gaan bij de heren de jaartjes tellen. Een andere concurrent is Lars Duistermaat. De Winterswijker is meestal een fracties sneller dan ik ben, maar als ik mijn goede vorm kan vinden, moet ik hem kunnen verslaan. 

Pang! Het startschot heeft geklonken. Direct is het dringen geblazen. Ik word omsingeld door de Te Brake-broeders. Mark te Brake neemt als ‘haas’ zijn broer Luuk en broertje Tim op sleeptouw. Een tijd onder de 19 minuten is het doel van de heren. De eerste kilometer lopen de 5 en 10 kilometer lopers met elkaar op, waarnaar de afstanden splitsen. Gevoelsmatig ging de eerste kilometer iets te hard, maar wie niet waagt…. Je kent het cliché wel.

Vlak voor me loopt Tom Baak van AV Archeus. Onderweg hoor ik dat ik op een vijfde plaats loop. Daar is niks mis mee. Ik heb mijn klokkie thuis gelaten, dus ik heb geen flauw idee op welke tijd ik loop, maar volgens mij gaat het hard zat. Met nog iets meer dan twee kilometer te gaan draaien we ‘tweede bosje ‘ in. Met kunst en vliegwerk struikel ik het bos binnen. Met mijn rechtervoet trap ik in een plasje en ik glijd weg. Gelukkig blijf ik op de been. Gerrit Dijkslag komt mij niet veel later voorbij. Ik besluit hem te laten gaan. Het is nog een dikke twee kilometer en ik wil me niet helemaal kapot lopen.

In de laatste kilometer geef ik nog één keer gas. Tom Baak en Gerrit Dijkslag heb ik nog in mijn zicht en ik probeer met alles wat ik heb er naartoe te lopen. Op de baan zet ik nog aan, maar een sprint zit er niet meer in . Ik nader ‘Gekke Gerrit’ tot op één seconde, maar ik kan hem nóg niet verslaan. Mijn eindtijd is 38.08 minuten. Een kleine vijf minuten achter mijn grote concurrent Duistermaat, maar Lars weet net zo goed als ik dat het een kwestie van tijd is voordat ik hem passeer. Mijn tijd is een kleine anderhalve minuut sneller dan mijn oude record! Ik ben een tevreden mens.