 |
| Mijn kennismaking met het ‘zwarte gat’ |
Slapeloze nachten, zwetend
wakker worden, afkickverschijnselen en
zware depressies. Het zijn allemaal symptomen van het welbekende ‘Zwarte Gat’.
Vooral bij sporters is dit een bekend verschijnsel. Na hun professionele carrière
komen ze terug in de ‘gewone’ maatschappij. Maar hoe die maatschappij in elkaar
steekt en wat ze na hun sportieve loopbaan moeten doen, is vaak een raadsel.
Ook sportfanaten kunnen in zo’n ‘zwart gat’ terecht komen. Ik ondervind dit
momenteel aan de lijve.
Vanaf halverwege mei zit ik
uren, dagen, weken, zeg maar gerust maanden aan de buis gekluisterd. Eerst
Roland Garros, vervolgens het WK voetbal afgewisseld met Wimbledon en daarna
het hoofdgerecht; de Tour de France. Alles heb ik gezien. Van de eerste tot de
laatste minuut. De voorbeschouwingen, nabeschouwingen, terugblikken,
compilaties van hoogte en dieptepunten, ik las alle kranten, bezocht alle
nieuwssites. En nu? Nu is dat allemaal voorbij. Als ik ’s ochtends zwaar
vermoeid mijn bed uitkom heb ik geen flauw idee wat er moet gebeuren. Er is
namelijk niks. Geen tennis, voetbal of wielrennen. Met tegenzin smeer ik mijn boterhammetje. Het is 9 uur in de ochtend. Hoe krijg ik deze dag in godsnaam aan zijn eind? Dit meen je toch niet? Zit Bauke Mollema nou bij mij op de bank? Nee, ik zie het verkeerd, het is een stapel oude kranten. Sinds het einde van de Tour de France heb ik last van waanbeelden. Laatst heb ik driekwartier met Vincenzo Nibali staan lullen. Dat dacht ik althans. Mijn moeder wees mij erop dat het niet de topwielrenner was waarmee ik stond te praten, maar een oude Zundapp van de buurman.
Als ik mijn verhaal voorleg
bij een psycholoog word ik niet serieus genomen. ‘Aandacht tekort’ en ‘houd een
ander voor de gek’ is het enige wat ik te horen krijg. Sinds deze week heb ik
daarom een eigen praatgroepje in het leven geroepen .Helaas zijn er tot op
heden geen aanmeldingen. De enige gesprekken die ik voer zijn die met toevallig
voorbij komende topwielrenners die plots weer veranderen in een stapel kranten
of een oude brommer.
Over niet al te lange tijd
begint het EK atletiek gevolgd door de ronde van Spanje. Ook hunker ik weer
naar het schaatsseizoen. Ik zit in een diep dal en hoop hier langzamerhand weer
uit te klimmen. Het heeft tijd nodig, maar het gaat lukken.
Hopelijk tot snel in goede
gezondheid.
Hé sportfanaat, ik leef met je mee, ik spel sinds deze week de criterium uitslagen. Zaterdag is de Clasica San Sebastian, kan niet wachten. :) Weet je al of je de 12de deze verslaving met je eigen hardlopen gaat combineren?
BeantwoordenVerwijderenMisschien kun je je ei kwijt op de komende 5 Aalten dagen
BeantwoordenVerwijderenEn volgens mijn wederhelft begint binnenkort de Vuelta
BeantwoordenVerwijderenJa dat is ook wel erg veel mooie sport in een korte tijd. Ik ben gisteravond nog naar de profronde van Wateringen geweest met 13 renners die de Tour de France hebben gefietst, Nederlands kampioen Sebastian Langeveld won. Wat een toeschouwers en sfeer!
BeantwoordenVerwijderenOnder de wedstrijd kom ik aan de praat met een oudere man die net achter me zit. Ik had al wel aan de reacties van de mensen gemerkt dat hij vrij veel gegroet en herkend werd. Op een gegeven moment vraagt hij: 'Weet je wel wie ik ben'? Bleek het Lau van Ravens te zijn, de echte oudere voetbal liefhebbers onder ons zullen de oud scheidsrechter nog wel kennen. Deze krasse 91 jarige man begon me daar op de tribune prachtig te vertellen. Hij was actief geweest op het WK in Mexico, had de Europa Cup 1 finale gefloten, Schotland-Engeland voor 134.000 bezoekers en had de fluit opgeborgen na de afscheidswedstrijd van Coen Moulijn. Hij kreeg toen 25 gulden voor een wedstrijd fluiten in de eredivisie, nu krijgen ze 1800 euro, aldus Lau. Weet je hoe ik zo oud ben geworden? Ik heb nooit gerookt en gedronken en je schat hem ook zeker een jaar of 10 jonger. Prachtige man!
Mooi verhaal Geert
BeantwoordenVerwijderen