Gerrit Dijkslag, met een blessure op het podium |
Sinds 29 juli loop ik met een lastige blessure rond, eerst
deden heup en bilspier vervelend en daarna begon de rug op te spelen. Eerst was het irritant, daarna echt pijnlijk. ’s Nachts
wakker worden van de pijn en aan het ontbijt om de minuut opstaan, omdat zitten
niet meer ging. Blij dat ik in Varsseveld werk en niet verder weg, want langer
hield ik het zittend in de auto niet uit. Na een aantal dagen toch maar de dokter opgezocht, die me
ontstekingsremmers voorschreef en het hardlopen maar even uit mijn hoofd
zette.
Toen na ruim een week de kuur dreigde te eindigen en het
weekend voor de deur stond en er niets geen verbetering in zat, de kuur laten
verlengen. Omdat de trainingen voor de marathon van Athene op het punt van
beginnen stonden, werd ik ma nog een week wat ongeduldig. Daarom ook maar het
sportmedisch centrum in Doetinchem geraadpleegd, deze hadden natuurlijk net een
vakantiestop, maar raden me een manueel therapeut aan. Op naar van Panhuis, Cor onderzocht me en dacht ook dat het
puur spieren waren die ontstoken zijn, maar of het nu vanuit de heup kwam en
daarna de rug irriteerde of andersom, was niet duidelijk. Omdat het iets beter
ging, mocht ik stoppen met de medicatie en voorzichtig beginnen met lopen.
Dit de avond voor het volgende bezoek maar gedaan, kon de
ochtend daarop precies aanwijzen waar de pijnplekken zaten, dezen werden dan ook
meteen behandeld. Zo voorzichtig weer begonnen de training op te pakken en zelfs
in Losser een 10km in 41.11min gelopen. Want tenslotte moest ik toch oefenen
voor de Monte Sophia Lauf de week erop, 28,1km met 370 meter hoogte
verschil. Na weer een behandeling ging de training helemaal niet, met
moeite kwam ik thuis en zag het even niet zitten, het Duitse loopje was immers
al over drie dagen. Gelukkig had ik met Denis en Jan afgesproken en besloot mee
te gaan en ter plekke te beslissen of ik zou starten.
Na een lange reis ivm filevorming op de Duitse Autobahn,
voelde mijn bilspier niet echt soepel aan, maar echt last had ik ook niet, zo
besloot ik na 2km inlopen van start te gaan. De eerste 21km gingen geweldig, wat
een mooie wedstrijd in een prachtige omgeving, dwars door het bos over de door
de mijnbouw gevormde heuvels! Toen bleek dat op één dag je maandtotaal
verdubbelen toch iets te veel van het goede is. Mijn bovenbenen blokkeerden en
ik zat er helemaal doorheen. Drie keer wandelen in de laatste 6km kostten me
10min, maar ik was ontzettend blij dat ik het gehaald had, 28,1 km in 2:33:56
uur met 370 meter hoogte verschil. De twee dagen daarna was ik iets minder blij,
want wat had ik een spierpijn, maar rug/bilspier/heup hielden het redelijk goed
vol. Dennis voelde net zoveel spierpijn, alleen onze Jan had geen centje
pijn.
Na op de maandag nauwelijks vooruit te zijn gekomen, ging de
training op donderdag, met een paar kilometer met de groep, best lekker. Ook de fysio was tevreden, maar mijn rug zat nog steeds flink
vast, toch een gevolg van mijn scoliose (scheve rugwervelkolom). Zo stond afgelopen zaterdag alweer een wedstrijd op het
programma, de zevende Klever Berglauf! Elk jaar verbaas ik me er weer over, dat er zo weinig AVA’70
atleten aan de start staan. Qua sfeer kunnen alleen de Kramp Run en Bocholt hier in de
regio meekomen, qua parcours is deze Berglauf uniek.
Helaas staat de Schwanenburg dit jaar in de steigers en lopen
we er daarom niet omheen, dit maakt het rondje korter, maar hierdoor zitten de
twee beklimmingen ook dichter op elkaar, dus is het zeker zo zwaar. Ook de
afdalingen zitten nu dichter na elkaar, waardoor ik het met mijn rug toch
rustiger aan moet doen. Toch is het onderweg weer genieten in deze mooie Duitse
plaats, waar ook weer enkele bekenden aan de start staan. Ik ga behouden van start en kan onderweg nog enkele plaatsen
opschuiven, hoewel ik bergaf meestal weer wordt ingehaald door degene die ik
bergop heb ingehaald. Uiteindelijk wordt ik 14de in 25:02min op 6,5km
met ruim 150 meter hoogte verschil en zet de organisatie mij op de tweede plek
bij de M45 op het podium.
Hier sta ik wat onwennig, want ik weet dan al dat er een
vergissing is gemaakt en dat ik derde ben geworden, maar wat maakt het uit,
geblesseerd en toch op het podium! Blij rij ik na een jaar afwezigheid weer
terug naar Nederland en zet bij de eerste zaterdag van september 2015 alvast in
mij agenda: Klever Berglauf! Zo is Athene misschien toch nog niet uit zicht.
Mooi gedaan Gerrit en het is te hopen dat je Athene gaat halen. Succes ermee!
BeantwoordenVerwijderenHoud ons op de hoogte Gerrit! Toi toi toi!
BeantwoordenVerwijderen