Column: Erwin’s zin en onzin - deel 49

Weer geen eremetaal voor ‘De Schlemiel van Brevoort’

Marco van Rijs is ook in 2014 niet in de prijzen gevallen bij de Run-Bike-Run. De Bredevoorter heeft zich na zijn jaarlijkse blessure volledig gefocust op zijn thuiswedstrijd, maar wederom kan de flamboyante vrouwenmagneet geen potten breken. Op sportief gebied komt Van Rijs samen met zijn vaste ‘partner’ Ingrid van Zolingen niet in de buurt van het podium en ook in de categorieën waar de vakjury aan te pas moet komen, vangt de 48-jarige atleet bot. Van Rijs heeft in de afgelopen vijf jaar nog nooit een prijs mee naar huis genomen. Ook in de jaren daarvoor droop hij zonder eremetaal af. “Marco van Rijs is voor de poedelprijs nog te slecht,” oordeelt de vakjury.

De jaarlijks Run-Bike-Run wordt gehouden rond de Slingeplas .Voor Van Rijs is dit op kruipafstand van zijn riante woning. Ieder jaar wordt er veel van hem verwacht, maar tot nu toe speelt hij weinig klaar. Na afloop van de wedstrijd ijsbeert hij onrustig door het AvaCafé. Meermals informeert hij bij de organisatie naar de prijsuitreiking. De jury weet dan allang dat ze Van Rijs wederom moeten teleurstellen. Prijs na prijs gaan aan zijn neus voorbij. Wildvreemden die niet eens deelnamen aan de wedstrijd, nemen een prijs in ontvangst. Er zijn zelfs twee atleten die al meer dan vijf jaar zijn overleden, in de prijzen gevallen. Van Rijs staat echter traditiegetrouw met lege handen.

Terwijl alle prijswinnaars – een stuk of 38 – de champagne en de ‘Hugo’ rijkelijk laten vloeien, verlaat Van Rijs met de staart tussen zijn benen het clubgebouw. Waar hij naartoe gaat, is totaal onduidelijk. Verschillende verhalen gaan de ronde. Hij zou even intiem zijn met zijn vrouw .Hij zou een lekke band hebben .Hij zou met een mooi blond vrouwtje, van een jaar of 18, in een bioscoop zitten. Een ander beweert weer dat hij gewoon staat te kotsen achter het clubgebouw. Hij heeft immers al twee biertjes op.

Als een dief in de nacht sluipt Van Rijs ver na middernacht het AvaCafé weer binnen. Daar brallen en zwalken de laatste feestgangers met veel lawaai rond. Van Rijs neemt alleen een aantal foto’s en verlaat daarna weer het gebouw. Hij dreigt de organisatie met publicatie van de ‘precaire foto’s, als hij volgend jaar niet in de prijzen valt. De jury laat zich natuurlijk niet gek maken of beïnvloeden, dus neemt de dreigementen niet serieus. “We kennen Van Rijs. Veel woorden, weinig daden. Als organisatie verwerpen wij deze dreigementen.”

Een halve week na het evenement heeft Van Rijs zijn deelname voor de jubileumeditie van volgend jaar al toegezegd. Het valt te betwijfelen of hij volgend jaar wel in de prijzen gaat vallen. Sportief lijkt hij zijn beste tijd te hebben gehad. Omdat volgend jaar de jury uit dezelfde personen bestaat, is ‘de Schlemiel van Brevoort’ voor de ‘juryprijzen’ wederom nagenoeg kansloos.