Het parkoers van de Diepe Helloop, gezien door de ogen van een hardloper

Zaterdag 25 oktober 2014

Vandaag is de Diepe Hel Holterbergloop met de start in Nijverdal. Bertus van Elburg schreef een mooi verslag over het parkoers van de Diepe Hel, gezien door de ogen van een hardloper: 

De start (en de finish) is dit jaar weer in het gezellige centrum van Nijverdal, op het plein bij het gemeentehuis. Na het startschot is de eerste 600 meter vrij vlak maar na deze korte aanloop gaan de volgende 600 meters pittig omhoog over het brede fietspad langs de N35 naar hotel Dalzicht. Hoewel niet heel erg steil is de klim toch voldoende om de nog niet volledig opgewarmde spieren direct een stevige oplawaai te verkopen. Wie hier te snel van start gaat zal dat letterlijk moeten bezuren. 

Het parkoers gaat vervolgens linksaf richting Holten. We stormen meteen het Nationale Park de Sallandse Heuvelrug in. Vanaf hier klimt het parcours nog zo’n 800 meter licht door voordat we eindelijk een vlak stuk onder de voeten krijgen. Helaas is dat ook maar van korte duur want na 300 meter vlak gaat het weer 400 meter omhoog. Daar bereiken we eindelijk de eerste top en worden de meeste lopers overvallen door de plotselinge overgang tussen bos en open terrein. Wie hier al eens een Fullmoonrun heeft meegemaakt herinnert zich vast het gevoel alsof je van achter de gordijnen een podium opstapt. Prachtig! De snelste lopers hebben waarschijnlijk wel iets anders aan hun hoofd maar wie er oog voor heeft kan hier genieten van een grandioos uitzicht over de mooie heidevelden. Rijssen, Wierden, Almelo en zelfs Zwolle zijn vanaf dit uitkijkpunt te zien. 

Niet alleen de omgeving wordt hier een stuk mooier ook het parkoers wordt draaglijker. Na zo’n 200 meter begint namelijk een lekker lange afdaling die over een afstand van 1100 meter geleidelijk naar beneden gaat. Een uitstekende gelegenheid om de benen te laten herstellen en een beetje van de in de lastige beklimming verloren gegane tijd goed te maken. Aan het eind van deze afdaling passeren we het 4-kilometerpunt waar het keerpunt van de 5 mijl is gesitueerd. De 10 mijllopers lopen hieraan voorbij en hebben nog ongeveer een kilometer te gaan over een vrijwel vlak gedeelte voordat de volgende klim begint. Hier loopt het parcours dwars door het leefgebied van de laatste populatie korhoenders in Nederland. In de baltsperiode staat het hier ’s morgens vroeg zwart van de “vogelaars” die met grote verrekijkers deze vogels bespieden. De lopers zullen er nu zeker geen belangstelling voor hebben. 

Na eerst een scherpe (‘Duitse’)bocht naar links en daarna naar rechts volgt een pittig klimmetje van zo’n 300 meter met meteen aansluitend 200 meter gemeen vals plat. Vervolgens 800 meter glooiend terrein waarna de lopers eindelijk bij de naamgever van deze fantastische loop aankomen: De Diepe Hel! Hoewel het normaal na al het klimwerk wel lekker is om te dalen is het hier behoorlijk steil en niet echt prettig. De afdaling is 800 meter lang. Bekijk ‘m goed want je komt hier al snel weer terug en dan zul je heel goed begrijpen waarom dit De Diepe Hel genoemd wordt! Onderaan de afdaling gaat het nog 900 meter vlak, langs opnieuw mooie heidevelden. 

Eindelijk komen we bij het keerpunt na iets meer dan 8 km. Vanaf nu kom je alle (langzamere) medelopers tegen en kun je vrienden en bekenden aanmoedigen. Houd goed rechts en let op bij het inhalen want de weg is niet al te breed. Opnieuw dus die 900 meter vlak maar nu in de tegengestelde richting en dan doemt de helling van De Diepe Hel op… Snelle topdeelnemers halen hier misschien nog zo’n 14 kilometer per uur. Minder getalenteerde en/of ervaren hardlopers zijn hier al blij wanneer ze een dribbeltempo kunnen vasthouden. Bovenaan, eindelijk op de top, als je denkt dat je het gehad hebt, gaat het even 50 meter vlak, maar voordat je echt een beetje bijgekomen bent gaat het nog eens 50 meter omhoog… 

Nu komt eindelijk het mooie “gemakkelijke” gedeelte van de wedstrijd. De rest van het parkoers, nog ongeveer 6,3 kilometer, stelt wat moeilijkheid betreft niet zo heel veel meer voor. Het is bijna alleen maar afdalen; genieten dus. Het gaat 800 meter over glooiend terrein, daarna 500 meter dalen en dan 1 kilometer “vlak”. Nu heb je de tijd om te genieten van de natuur en kunnen de zwaar verzuurde benen even bijkomen. Op 4 kilometer voor de finish doemt de laatste klim op. Over ongeveer 1100 meter gaat het geleidelijk, gelukkig niet al te zwaar, omhoog. Alleen de laatste 200 meter zijn wat lastiger maar met daarna nog 3 kilometer grotendeels afdalen moet ook dit laatste klimmetje op te brengen zijn. De loper die niet teveel met z’n krachten heeft gesmeten kan deze laatste 3 kilometer nog behoorlijk versnellen. Waarschijnlijk zullen de meeste deelnemers nauwelijks voldoende energie over hebben om nog van dit stuk tussen de bomen te kunnen genieten. 

Na 1700 meter voornamelijk dalen slaan we rechtsaf en verlaten het Nationale Park. Geholpen door een laatste afdaling van zo’n 600 meter kan de loper hier nog proberen iets van de verloren tijd in te halen. Nog een vlak stuk van 600 meter en dan komt de finish in zicht, de eindsprint kan worden ingezet. Aangemoedigd door het verzamelde publiek wordt de finish bereikt. Het uitgebreid verslag doen aan een ieder die het maar horen wil, over hoe zwaar het wel was en hoe vreselijk stuk je hebt gezeten, kan nu beginnen. Voldaan kun je terugkijken op de prachtige wedstrijd en kom je tot de conclusie: 

VOLGEND JAAR BEN IK ER WEER!!  (in 2015 starten we weer vanaf de Holter kant.)