Column: Erwin’s zin en onzin - deel 65

Een bezoek aan La Bombonera', het schitterende stadion van Boca Juniors, dat midden in de arbeiderswijk La Boca staat, mag je ook niet missen

De laatste stop

Buenos Aires, de laatste stop van mijn reis. Raul plakt er nog lekker een maand of 5 aan vast, maar voor mij zit er niet veel anders op dan over enkele dagen mijn koffers te pakken. Wat een maand van de 'Nederlandse enclave' Tres Arroyos, waar veel familie van Raul woont, trokken we naar het belachelijk mooie zuiden. De kraakheldere meren en de bergen met hun sneeuwtoppen doen niet onder voor het Zwitserse landschap. Het relaxte hippiedorp El Bolsón, dat midden tussen twee bergketens ligt, zal ik nooit vergeten. Vanuit het zuiden maakten we de oversteek naar de pinguins, zeeleeuwen en zeeolifanten aan de oostkust. De badplaats Puerto Madryn maakte weinig indruk, maar het nabijgelegen schiereiland Peninsula Valdés was daarentegen fantastisch. Uren kun je daar ronddwalen zonder iemand tegen te komen. De dieren maken in dit beschermde natuurgebied hier de dienst uit. We hebben erg veel gezien, maar om dit bizar grote land helemaal te zien, heb je een paar maanden extra nodig. Argentinië is maar liefst 67 keer groter dan Nederland.

Nu, Buenos Aires. Een stad met 3 miljoen inwoners. ( De metropool Buenos Aires Groot: 15 miljoen). Je hebt in deze stad totaal niet het idee dat je 15.000 kilometer van huis bent. Dit kan ook niet anders; de stad is volledig op Europa gefixeerd. "Het Parijs van Zuid-Amerika'. Een titel die ze absoluut niet kunnen waarmaken want in tegenstelling tot Parijs stikt het hier van de hoogbouw. De stad heeft een groot deel van haar gebouwen 'gekopieerd' van de Fransen, Spanjaarden en Italianen. Buenos Aires heeft zo weinig van zichzelf waardoor het toch een eigen karakter heeft.

De contrasten zijn in deze vreemde stad onmetelijk groot. Naast een schitterend 19e eeuws paleis staat een moderne wolkenkrabber van een grote multinational. En naast een flat van 28 verdiepingen kan zomaar een twee-onder-een-kapwoning staan. 'Wie betaalt, bepaalt', is hier de gewoonte. Als dat ten koste gaat van de wijk, lijkt niet uit te maken. Arn en rijk komen elkaar in deze metropool overal tegen. Voor de portiek van een vijfsterrenhotel ligt een straatarm gezin op een versleten matrasje. De armoede brengt ook een stuk 'gezelligheid' met zich mee. In de metro probeert een vingerfluitende opa, die nog goed op de hoogt is van het WK van '78, een paar pesos bij elkaar te schraggelen. Op het zebrapad van de AV 9 de Julio, de breedste avenue van de wereld, voert een jongen een kunstig voetbalshowtje op. Tijdens het wachten voor het rode verkeerslicht, staan de glazenwassers en drankjesverkopers al voor je in de rij.

Op straat zie je vooral de toeristen. De inwoners van Buenos Aires ontvluchten in hun vakantie de hitte (vaak warmer dan 35 graden) en trekken massaal naar Mar del Plata, dé badplaats van Argentinië. Een stadje met een half miljoen inwoners dat in de zomermaanden plots 2 miljoen toeristen over de vloer krijgt.

Is het dan allemaal één groot feest? Nee. Als sportfreak is het mijn natte droom om ooit de superclàsico Boca Juniors - River Plate bij te wonen. (Voor de vrouwen, dit is een voetbalwedstrijd tussen twee rivalen uit Buenos Aires). Wat treft, tijdens mijn verblijf spelen ze tegen elkaar! Ik houd het bijna niet meer, ik moet tockets hebben. Maar je voelt het al aankomen, die kaartjes heb ik nooit gekregen. Omdat alle fans aan de kust zitten, hebben ze besloten om de wedstrijd ook maar in Mar del Plata te spelen. Een mini domper op de feestvreugde.

Nu ik dit schrijf zitten we ruim een week in de hoofdstad.  Je kunt hier moeiteloos een halfjaar blijven, maar die mogelijkheid hebben we helaas niet. Toch hebben we alles uit ons verblijf gehaald. Een absolute aanrader zijn de 'free city walks'. Een 'local' vertelt in 3 uur zoveel mogelijk over een gedeelte van de stad. Je komt zo op plekken waar je nooit komt en je leert een klein beetje meer over de historie en de cultuur van een stad.(alle grote steden doen dit. Kijk op de website van tripadviser) Na de tour bepaal je zelf wat je betaalt. Een bezoek aan La Bombonera', het schitterende stadion van Boca Juniors, dat midden in de arbeiderswijk La Boca staat, mag je ook niet missen. Als de enige niet-spaanssprekenden, al spreekt Raul de taal al aardig, kregen wij een soort privé rondleiding door het stadion.De stad heeft zo verschrikkelijk veel te bieden voor een ontzettende lage prijs. Vond ik de rest van het land vrij prijzig, de hoofdstad is hier de uitzondering op.

Nu kap ik af, want ik heb eigenlijk helemaal geen tijd en zin om hier mijn tijd te verkwanselen aan een columnpje!

Tot volgende week