Mijn eerste Survival Run in Gendringen

Lars Hoogerbrug, Manon Bosch en Eric Hoogerbrug

Sinds een jaar ben ik naast hardlopen ook flink aan het sporten bij CrossFit. Eind vorig jaar vroeg de trainster of er deelnemers zijn bij CrossFit die een keer mee wilde doen met een survivalwedstrijd. Dus dat werd trainen in de apen hang, de swing-over, touw klimmen. In de Kerstvakantie heb ik nog een dagje getraind met een survivaldeskundige van twaalf jaar jong. Skip, de zoon van onze vriendin Dagmar. Hij heeft mij de nodige skills gegeven voor de hindernissen en ik heb met hem hardgelopen zodat hij zijn kracht beter weet te gebruiken gedurende het hele parcours. "Wu bennu tenslottu op de wereld om mekoar te hellepu, niewoar?

Toen werd het 31 januari. Geheel stress-vrij (not) aan de dag begonnen en tussen de middag samen met Lars, Manon opgehaald bij CrossFit en op naar Gendringen. Eerst het startshirt en het polsbandje opgehaald en daarna wat rondkijken en de andere zoons van Dagmar aanmoedigen. Wat gaat het die jonge binkies toch makkelijk af.

En toen mochten we zelf op pad: vijf kilometer en 18 hindernissen, waarvan er eentje al uitviel omdat het touw was gebroken. Gelijk de touwen in en daarna de steigers op en knallen maar. Onderweg de hindernissen, rustmomenten met water, ontbijtkoek, banaan, veel banjeren door de koeienmest en Achterhoekse klei en zelfs een strafrondje hardlopen omdat ik met pijl en boog niet raak schoot. En een keer extra onder het net door klimmen omdat een bepaalde trainster (ik zal haar de geheel fictieve naam Ellen G. geven) dat een jurylid had ingefluisterd.

De finish kwam in zicht; moe, enigszins modderig maar euforisch! Wat een gaaf evenement, het smaakt naar meer. Maar hardlopen (trailen) en CrossFit blijven bovenaan staan."

Sportieve groet,

Eric Hoogerbrug