Neef Geert, een bijzonder hardloop-icoon (6)

Rinke en Geert

In mijn vorige stuksken op dit mooie podium heb ik een impulsieve oproep gedaan om mij te "voeden" met allerlei hardloopgerelateerde onderwerpen. Tot mijn blijde verrassing is hier enthousiast gehoor aan gegeven! Er zijn diverse mooie onderwerpen aangekaart, met name door een zekere Marco Van R., waarover ik graag mijn hardlooplicht laat schijnen. Minstens een jaar fijn schrijfwerk ligt er in het verschiet, gezien de hoeveelheid geopperde onderwerpen! Echter, voordat ik me verdiep in deze onderwerpen wil ik eerst de bijzondere aandacht richten op onze Geert Wevers. Geert, de 54e jarige Aaltenaar die hardlopen als hobby heeft en dagelijks een artikel op zijn meer dan leuke webblog zet. U kent hem wel! En terwijl ik me een fijn muziekje op zet (tip van de maand), (als je nog eens twee plökke een fijn stuksken muziek wilt horen muziek maken!), graaf ik in het familiegeheugen!

We kennen Geert natuurlijk allemaal als de hardloper waarop de tijd maar geen vat krijgt. En natuurlijk als die blogger die alle info rond de hardloperij in onze streek in de gaten houdt. Misschien wist u het al: Geert is mijn grote neef, 10 jaar ouder, en sinds jaar en dag het meest sportieve familielid dat ik rijk ben. Voordat Geert aan zijn glansrijke hardloop carrière begon, was hij een succesvol voetballer. Hij heeft jaren in het 1e van AZSV gevoetbald. Mijn broer Ferdinand en ik waren vroeger gek van voetbal, en als we met vader een keer niet mee naar de bouw hoefden, gingen we wel eens kijken bij Geert. Eigenlijk ontleenden we een stukje status aan Geert: wij hadden vrienden, omdat we een neef in het eerste hadden. Als wij het sportpark van AZSV betraden, zag je de mensen al kijken: daar heb je die jongens die een neef in het eerste hebben. Toen Geert zijn mooie schone Ina aan de haak sloeg, werd dit nog gekker. Als ik in Atlantic vertelde dat ik een neef had, die in het eerste voetbalde, met een bloedmooie blonde… dan eindigde ik praktisch altijd in het fietsenhok tussen de brommers. Met mijn eigen schone…    

Ik herinner me nog een keer dat rechtsbuiten Geert op karakteristieke manier – op snelheid dus – de linksback voorbij schoot. De linksback probeerde dit met handen en voeten te voorkomen. Tijdens deze strijd verloor Geert zijn rechterschoen. Met zijn kousenvoet zet hij echter de bal strak voor en de spits scoorde fraai. “Da’s onze neef Geert”, zeiden wij dan quasi-onverschillig, terwijl we intussen het kippenvel op de armen hadden staan. Toen Geert stopte met voetballen, ging hij hardlopen. Naar een hardloopwedstrijd kijken kwam niet in ons op in die tijd. We keken ’s woensdags altijd wel de Aalten Vooruit na om te checken of onze neef Geert weer eens bovenin was geëindigd bij één of andere wedstrijd. Dit was stelselmatig het geval, zoals u weet! Ik keek trouwens ook altijd bij het sjoelen: daar eindigde steevast ene G. ter Haar in de top van het klassement. G. was geen familie, maar het was altijd wel mooi om te lezen! Geert bleef altijd wel wat legendarisch, want we zagen hem niet zo heel veel. Altijd trainen natuurlijk. En daarbij was het leeftijdsverschil tussen ons zodanig groot, dat hij niet meer meekwam als tante Betsy en oom Johan op visite kwamen. Mijn vader was het kleine broertje van tante Betsy. Tante Betsy is overigens wel een ander type dan Geert: Tante Betsy fietst met min 10 nog gewoon met blote handen, terwijl Geert bij +10 al een muts op heeft!

Nu ik al weer een heel poosje met Geert loop op de dinsdagavond, leer ik mijn neef natuurlijk ook anders kennen. Geert is ook maar een mens, blijkt maar weer. Want ik moet toch even een klein douche-geheimpje over neef Geert verklappen! Ik zal het fatsoenlijk houden… Het is me opgevallen dat Geert ongeveer 1x per maand zijn shampoo vergeet. Dit lijkt heel onschuldig, maar ik wil dit toch eens in een breder perspectief bekijken. Ik las onlangs dat Geert ongeveer 1.000 wedstrijden heeft afgewerkt: ongeveer 400 voetbalwedstrijden en circa 600 hardloopwedstrijden. Ga er eens vanuit dat Geert op z’n 8^e met voetbal begon. Een getalenteerd sporter als Geert traint al gauw gemiddeld 2x per week. Geert is nu 54, dus hij heeft al 2.392 weken x 2 = 4.784 keer getraind. Tel daarbij de 1.000 wedstrijden, dan kom je op 5.784 douchemomenten. Ik ga er vanuit, want ik kom uit een propere familie, dat Geert toch altijd wel gedoucht heeft na deze sportmomenten. Proefondervindelijk heb ik ontdekt dat Geert 1 op de 4 keer “zijn tasje” vergeet. Zijn tasje met shampoo, deo, föhn en anti-age crème. Op dat moment moet Geert dus een beroep doen op de shampoo van een medesporter. Statistisch gezien heeft hij dus 4.784 / 4 = 1.196 x shampoo “geleend”. In een gemiddelde fles zit zo’n 350 ml shampoo. Stel dat een handvol “geleende” shampoo 20 ml vertegenwoordigt, dan heeft Geert 20 x 1.196  = 23.920 ml shampoo van een ander gebruikt! Lieve lezer, dit zijn maar liefst 68 shampooflessen! Ja, zo leren we toch een heel andere Geert kennen! Maar goed, het blijft m’n neef…het is niet anders.

Onlangs, toen Geert hetzelfde rook als ik (hij had mijn shampoo gebruikt), vertelde hij dat hij heel lang geleden samen met trainer Theo hand in hand de finish had gepasseerd van de marathon van Rotterdam. Net onder de 3 uur! Ik zag het heroïsche beeld al voor me: twee uitgeputte, maar uitgelaten mannen, die op het laatste tandvlees samen juichend de meet passeerden. Dit lijkt me fantastisch: samen met neef Geert hand en hand over de finish gaan van een of andere legendarische wedstrijd! Geert moet dan wel wat langzamer gaan lopen, of ik iets harder, maar daar wordt aan getraind… En dan na deze onvergetelijke wedstrijd samen douchen, met shampoo van Geert. Dat mag dan wel een keertje!