Column: Erwin’s zin en onzin - deel 72

Ankie te Brake ziet Sarah

De  ‘vrouw achter de sportmannen’ is 50! 

Het is 16 maart 1965. Een paar zonnestralen geven wat licht in een klein Achterhoeks kamertje. Op bed ligt Betta Lammers. Betta en haar man Gert zijn in blijde verwachting van hun vierde kindje. “Ze is met de helm op geboren”,  roept de verloskundige met grote ogen. “Er is zojuist een wonderkind geboren.” Een oorverdovende stilte vult de slaapkamer. “We noemen haar Ankie”, zegt vader Gert om de stilte te doorbreken. 

Al na vier maanden zet Theodora Jacobina (Ankie) Lammers haar eerste stapjes. Na acht maanden spreekt ze vloeiend Nederlands en ‘Plat’. Als ze bijna anderhalf is, krijgt ze haar eerste fietsje en peddelt ze iedere zaterdagmiddag naar het dorpswinkeltje om twee flessen melk en een doosje eieren te halen. Je kunt wel stellen, dat ze er snel bij was. De familie Lammers is na de komst van, nakomeling Anita, compleet. Het is een harmonieus gezin waarin vooral vader Gert en zoon Wim het af en toe zwaar hebben. De twee heren worden weggeblazen door het vrouwengekakel. Want naast moeder Betta en de twee jongste dochters Ankie en Anita bestaat het gezin verder nog uit de dochters Ineke en Joke. 

In de roerige jaren 80 ontmoet ze Jan te Brake. Jan is zoals gewoonlijk weer zo lam als een bal en in eerste instantie moet de preutse Ankie niks van Jan weten. Enkele weken later ziet Ankie een andere Jan. Een sportieve, knappe en zelfbewuste jongeman, die zijn doel najaagt. Jan is sinds de eerste ontmoeting smoorverliefd op ‘zijn’ Ankie en doet nog tientallen mislukte versierpogingen. Uiteindelijk zwicht Ankie voor zijn charmes en de rest is geschiedenis. Op 10 december 1987 geven ze elkaar het jawoord. 

Ankie heeft de eretitel ‘de vrouw achter de sportmannen’. Dit heeft zo zijn redenen. Op 11 september 1993 wordt zoon Luuk op de wereld gezet. Een bijzonder joch, want sinds 2001 staat heel de wereld even stil bij zijn verjaardag. Luuk is een begenadigd hardloper, maar kan net als vader Jan niet van de fles afblijven. Zijn alcoholmisbruik in de weekenden staat een topcarrière in de weg. Als op 14 mei 1995 zoon Mark het levenslicht ziet, lijkt een hardlopertje met potentie de aarde te hebben bereikt. Zijn lopersvoeten vallen op. Mark heeft bij de geboorte al schoenmaat 41, uitzonderlijk groot voor een pasgeboren kind. Met de hoop op een meisje begint Ankie op dierendag - 4 oktober 1997 – aan haar derde bevalling. Het is kleine Tim. Schoonvader Jan sr. schrikt zich lam en denkt dat die dement aan het worden is, hij ziet kleine Jan weer in de kribbe liggen. Pas na tien minuten gelooft senior dat het niet zijn zoon Jan is, maar zijn kleinzoon Tim.

Ankie heeft twee zware banen. Naast haar functie als fulltime huismoeder is ze ’s avonds, ’s nachts en in de weekenden geregeld te vinden in de huisartsenpraktijk. Het is bewonderenswaardig dat ze deze twee zware banen kan combineren. Het gezin Te Brake, met vier sportmannen, verorbert anno 2015 wekelijks: 17 kilo aardappelen, 1 koe,  2 varkens, 5 kippen, 46 eieren, 2 kilo rijst, 4,5 kilo pasta, 41 bananen, 4 potten aardbeienjam, 6 potten pindakaas, 8 pakken melk (1 ½ liter) en 3 kilo jongbelegen kaas. Ankie kookt dagelijks een keer of vier en ze heeft het eten altijd op tijd op tafel staan. Wielrener Jan wil om half 4 aardappelen met vlees, perfectionist Mark eist exact om 8 voor half 5 een paar borden macaroni met kaassaus. Zodat hij na zijn twee looptrainingen van die dag ’s avonds ook nog een krachttraining kan doen. Tim en Ankie eten om half 6 gezellig saampjes rijst met goulash en hovenier Luuk eet tussen 6 en kwart over 6 de kliekjes, die hij vervolgens bij de duurloop van die avond op een willekeurig weiland weer loost.

Ankie is vijftig en dat is een fantastische gebeurtenis. Deze aardige, lieve, zorgzame en hardwerkende vrouw is de drijvende kracht achter het gezin Te Brake. Zonder deze ‘vrouw achter de sportmannen’ zal het één grote chaos worden. Hulde aan Sarah en op naar de 100!

Tim, Mark en Luuk

Jan