AVA'70 brengt bevrijdingsvuur naar Aalten

Pupil Tim Houwers was uitverkoren om de fakkel op de gezellig drukke Markt in Aalten te overhandigen aan burgemeester Berghoef

De spelersbus van de Graafschap stond op 4 mei klaar om ruim 40 atleten aangevuld met twee fietsende begeleiders van AVA`70 en een tweetal gasten van de Stichting Oranje Comité Aalten naar Wageningen te brengen om het bevrijdingsvuur in ontvangst te nemen. Vlak voor het vertrek kwam burgemeester Berghoef zelfs even aan boord om het gezelschap veel succes te wensen met het nachtelijke avontuur en gaf bovendien aan er alle vertrouwen in te hebben, dat de brandende fakkel de volgende dag tijdig op de Markt zou worden afgeleverd.

Een dik uur later arriveerde de bus in Wageningen, waar ons een teleurstellende ontvangst ten deel viel, want het regende pijpenstelen.  Vol goede moed ging het peloton op stap en bracht de wachttijd door in een grote tent, die daar zeker niet voor bedoeld was, zo werd ons door een wapenbroeder duidelijk gemaakt. Afijn, het was tijd om de sfeer maar iets te gaan verhogen, dus werd er een ander onderkomen gezocht, waar de sfeer beter en beter werd. Zelfs het neerplenzende hemelwater bracht het Aaltense gezelschap niet van haar stuk, toen even voor half twee uit de Wageningse burgermeestershanden de brandende fakkel in ontvangst werd genomen. Ruim applaus van de 17 supporters en een natte outfit rijker, bereikten we een stijf half uur later de bus en kon de loop daadwerkelijk van start gaan. De selectie lopers was in 5 groepen verdeeld en de eerste etappe zou voor elk team rond het half uur gaan duren. Via de Wageningse Berg en ander lichtglooiend terrein trokken de troepen richting Heelsum, waarbij het droge onderkomen tijden de wisselingen door de frisse krachten direct bij het betreden van de buitenlucht kletsnatte kleding opleverde. 

Toch verliep het eerste uur sportief gezien voorspoedig en nam de sfeer in de bus grootse vormen aan, met name toen de laatste roddels werden uitgewisseld. Net voor 03.00 uur ontstond er enige tumult. Een 45-kilometerkarretje met daarin zeker twee, maar misschien wel 3 malloten, ging tergend vervelend voor onze bus, de Graafschapbus rijden. Waarschijnlijk waren het jolige Vitessesupporters, die het niet konden verkroppen, dat de blauwwitten hun Arnhem zouden gaan betreden. Net toen de AVA`70-stoottroepen verhaal wilden gaan halen, kozen de lafaards het hazenpad  en dat leek in ieder geval een juiste beslissing. De snelste AVA-janen trokken zich de Asics en Brooks aan om de hoofdstad van de provincie in een zo hoog mogelijk tempo te doorkruisen. Begeleidt door de fietsende bikkels Johan en Dirk slaagden ze hier op uitstekende wijze in. Het tempo lag daarbij overigens belachelijk hoog, alle stoplichten bijna vanzelf op groen flitsten en de regen intussen met bakken gelijk naar beneden denderde. De atleten hadden het idee af en toe in een kanaal te lopen, terwijl het water bij de fietsers werkelijk met stralen uit de broek liep. Opvallend was, dat dit de gezelligheid aan boord overigens allemaal enorm ten goede kwam en bijna niemand de ogen durfde te sluiten. Bang om iets leuks te missen.

Nadat alle lopers enorm hun best hadden gedaan, werd de tweede ronde gestart en wederom zou elk team een half uur en een beetje gaan draven. Via een mooie slingerroute door de Steeg ging het net langs de Posbank richting Ellecom, waar de regen minder en minder werd en de discipline toenam. De stofzuigmethode werd toegepast om de groep actievelingen bij elkaar te houden en dit leverde de nodige bewondering op bij de passievelingen in de bus. Zo ga je met elkaar om, wordt er tijdens de training geleerd en als je dan ziet dat dit in de praktijk keurig ten uitvoer wordt gebracht… Chapeau! Ter hoogte van Doesburg hield het fietspad ineens op, zo leek het. Voor de alternatieve route waren er meerdere opties. Op een weg waar fietsers en bromfietsers niet mochten komen, stiefelde het dienstdoende clubje rustig verder. Over hardlopers was immers geen verbod weergegeven, dus ging het in volle vaart langs de witte strepen.

Tegen zessen was het langzaam licht geworden en werden de contouren van Doetinchem langzaam in de verte zichtbaar. Het gezelschap in de bus zat er intussen nog fris en fruitig bij. De selectiegroep croste intussen dwars door de grootste stad in de regio en nam de discipline bij de lopers een klein beetje af. De snelste atleten dreven elkaar op achterstand en het verhaal wil, dat zelfs een enkeling met ontbloot bovenlijf de binnenstad doordraafde. Er werd ingegrepen en nadat de lopers was gesommeerd onmiddellijk het parcours te verlaten, werd een fris in de kop ogende brigade op pad gestuurd. De actieve looptijd werd wat ingekort, want de spieren werden door de inspanningen toch bij menigeen wel wat strammer.

De thuisbasis kwam langzaam maar zeker inzicht en besloten werd om de laatste kilometer in draf als groep af te legen. En toen ging het ineens bijna helemaal mis. Of het de vermoeidheid was of het haantjesgedrag… het zal nooit helemaal duidelijk worden, maar het gezelschap fladderde links en rechts over de weg. Corrigeren leek een utopie en het begrip “ritsen”, door ieder een zeer bekend begrip, werd wel 22 keer geroepen maar bleek geen enkel resultaat op te leveren. Afijn, de thuishaven werd veilig en ongeschonden bereikt en binnen in het clubhuis werden de sportievelingen onthaald met een JUMBO-ontbijt, uitgeserveerd door leden van het Oranje Comité. Het stapelen van de verloren gegane calorieën kon beginnen en de opzet slaagde volledig. Om het indutten geen kans te geven, werd het sportieve gezelschap naar buiten gedirigeerd voor het persmomentje. Een batterij aan paparazzi ging spoorslags aan het werk en dit levert ongetwijfeld weer een paar fijne kiekjes op voor later.

Intussen hadden een mooi aantal pupillen en junioren de moeite genomen om de sportkleding aan te trekken en de toch wel lichtelijk vermoeide en in ieder geval stijfjes ogende fakkellopers richting de markt te begeleiden. Pupil Tim was uitverkoren om de fakkel op de gezellig drukke Markt in Aalten te overhandigen aan burgemeester Berghoef. Het ventje glom van trots en verrichte zijn taak met verve. Mooie woorden van onze burgervader en het applaus van het publiek viel het fraai geklede keurkorps van AVA`70 ten deel.

Het ophalen van het Bevrijdingsvuur in Wageningen was een prachtig sportief avontuur, dat mede door de uitstekende onderlinge sfeer een bijzondere ervaring werd. Over 5 jaar gaan we zeker weer mee, zo was de mening van velen. De sportievelingen van AVA`70 bedanken iedereen, die een bijdrage hebben geleverd aan deze mooie activiteit!

Frank Roos