Een portret van 2 hardloopatleten (9)

Evelien Hillen (links) en Gerdy Hoornenborg

De grote initiator, inspirator en motivator van dit sympathieke weblog vroeg me onlangs of het geen leuk idee zou zijn een portret te maken van twee bijzondere hardlopers. Of eigenlijk: loopsters. Twee bijzondere mensen die al jarenlang bevriend zijn en die hun vriendschap bekronen door het samen beoefenen van onze mooie sport. Dit leek me een mooi plan, dus ik ben deze uitdaging aangegaan. Toen ik dit warme initiatief deelde met andere hardloopvrienden werd door intimi rondom de dames al gauw ingeschat dat dit portret wel eens een uitgebreid verhaal kon worden. Er werd zelfs geadviseerd dat ik beter een boek zou kunnen gaan schrijven. Nu ben ik van mezelf al niet kort van stof en als er dan ook nog eens veel schrijfstof is…dan kon het wel eens een lang stuksken worden! Ik begin er gewoon an, en als te lang wordt, publiceren we het stuksken gewoon in 2 delen. Ik zet intussen een fijn hardloopmuziekjen op

Voor een eerste diepte-interview heb ik de dames uitgenodigd voor een zondagochtendduurloop, 12 april om 7.30 uur bij de watertoren. Ik was mooi op tijd op de afgesproken plek, kon me nog mooi even al rekkend en strekkend voorbereiden en concentreren op het komende hardloopgesprek. Nu wordt er gezegd dat praten tijdens het hardlopen een goede training is. Wel nu, de serene zondagochtendstilte werd allengs ruw verstoord door twee druk kletsende dames, die ik al van ver aan hoorde komen. Deze hardlooptraining beheersen ze in ieder geval bijzonder goed. De spanning is inmiddels te snijden: welke dames worden er eigenlijk geportretteerd? U had de toppers waarschijnlijk al herkend: Evelien Hillen en Gerdy Hoornenborg. Deze twee hardloop-iconen mocht ik dus op de vroege zondagochtend het hemd van het lijf vragen! Mooi wark!

EH en GH kennen elkaar van de Havo-periode. Feitelijk hebben ze een heel verschillende achtergrond. EH, enig kind, uut Iezerlo, sport staat op een heel laag pitje, I’varca des te hoger, halve liters, zware shag, muziekfestivals, en Havo dus. Van de Havo naar de MEAO en HEAO, na diverse omzwervingen een fijne baan gevonden op de financiële afdeling van de gemeente Aalten. In de HEAO-tijd heb ik overigens een keertje bij haar mogen eten: kale spaghetti met ketchup. Mmm, wat een keukenprinses was ze toen! GH komt van de mooie Hoart, heeft 4 oudere en sportieve broers, heeft gevoetbald in dames 1 van AZSV, Atlantic, Havo dus, Verpleegkunde A opleiding, vervolgens Gezondheidskunde gestudeerd in Nijmegen, werkt nu als adviseur voor het Graafschap College en Gelderse ROC’s. Ik ken Gerdie al vanaf de Alantic-tijd. Ik heb ooit een liedje over haar geschreven: “De deerns an de drank” heet het mooie lied. Als u geïnteresseerd bent in deze ontboezemde songtekst dan zal ik dit lied voor u zingen (nadat ik zelf wat drank op heb…).

Ondanks de verschillen in achtergrond, hadden de dames zusters kunnen zijn. Zoals de trouwe lezer wellicht weet, zoek ik mijn heil nog wel eens in het “vage”. Ook hier biedt dit vage gebied soelaas: beide meisjes zijn namelijk geboren onder het sterrenbeeld Steenbok. De steenbok is ambitieus, gedisciplineerd, grappig en een tikkie gereserveerd. Ook voelen ze zich verantwoordelijk voor alles en nog wat, zijn loyaal. Afijn, op internet zijn heel veel wervende woorden te vinden voor dit gesternte! Het algemene beeld past goed bij mijn meisjes: je kunt enorm met ze lachen, ze zijn ambitieus in hun werk en sport, staan voor jan en allemaal klaar, maar laten niet altijd het achterste van hun tong zien.

Deze dieseltjes lopen al vele jaren. EH is ooit begonnen vanuit een “ik mot ne kere wat”- standpunt, ergens begin deze eeuw. Eerst een beetje voor zich zelf, toen een beetje skeeleren, en toen naar AVA. Begonnen met Gelders Looppaspoort. Bij de eerste hardlooppogingen, na een rondje IJzerlo, werd ze bemoedigend toegesproken door ome Henrik: “hebt ze ow de fietse af ‘ejat?”. Mede dankzij deze positieve aanmoediging heeft EH zich ontwikkeld tot duurloopster, met menig marathon achter haar naam. Haar grootste sportieve prestatie vindt ze de marathons die ze binnen de 4 uur gelopen heeft. Verder maakt ze zich niet druk om tijden; het plezier, het lopen in gezelschap en de gezelligheid staan hoog in het vaandel. Ze noemt, bescheiden dat ze is, niet het verenigingswerk dat ze allemaal doet: penningmeester bij AVA, menig wedstrijdorganisatie, diverse andere functies bij allerlei andere clubs, zoals Staaltje Aalten, I’varca 2.0. Persoonlijk vind ik het grootste prestatie dat ze haar vriendenclub bijna allemaal aan het sporten heeft gekregen. Een hardloopster zonder de “rock and roll” te verliezen!

Toen GH aan haar opleiding in het ziekenhuis begon, was het gauw afgelopen met de voetballerij door het onregelmatige werk. Ze begon te lopen voor zichzelf. Zo verkende ze al rennend de omgevingen van de Haart, Nijmegen, Bunnik en Slangenburg, daar waar ze woonde voordat ze op ’t Kobus ging wonen in haar prachtige huis. Haar hardlooptalent viel al gauw op, en ze probeerde een paar keer vrijblijvend de Boekeldercross wedstrijden. Daar gooide ze al gauw hoge ogen, een regionale topper leek te zijn opgestaan. Door een hardnekkige achillespeesblessure moest ze een stapje terug doen en kreeg intussen 3 mooie kinderen. De laatste jaren heeft ze zich weer helemaal geworpen op de sport en onderzoekt waar de grenzen liggen. De grootste sportieve prestatie tot op heden vindt ze dan ook de progressie die ze nog steeds weet te boeken. De grootste uitdaging is het vinden van een goede balans tussen gezin, werk, sport, opleiding en andere leuke dingen. Trainen voor ooit nog eens marathon, maar ook de tijd en rust vinden om op de rug in de pinksterbloemen te liggen, starend naar de wolken… Haar betweterige, maar goedbedoelende zondagochtendloopmaatje probeert haar zo goed mogelijk te helpen in het vinden van die balans. Misschien vindt hij hierdoor ook de zijne…

Een grappig weetje is dat beide dames getrouwd zijn met een André. Beide André’s zijn ook heel sportief, dus voor de sportiviteiten is veel begrip en ruimte bij het thuisfront. Op de dag van het interview, 12 april, had Evelien’s André een drukke sportieve dag: vroeg eruit voor het kijken van de Formule 1, en ’s middags samen met teckel Hugo op de bank Parijs-Roubaix kijken. Ik denk dat ik van André ook een keer een sportief portret maak! Gerdie’s André is een fietser. Was ooit een begenadigd voetballer, die weliswaar teveel pingelde, maar trapt nu met twee vingers in de neus op een zondagmorgen 80 tot 100 km weg op mountainbike of wielrenner. Na een tocht van ruim 22 km door de Aaltense dreven kwamen we moe en uitgevraagd bij onze eindbestemming. De kunst van het interviewen moet ik nog wel leren: ik meen natuurlijk dat ik over allerlei onderwerpen een interessante boon in de pot kan doen. De breed geïnteresseerde dames vragen mij natuurlijk ook van alles, en de verleiding is dan groot om uitvoering mijn eruditie te etaleren. Tijdens het rennen kan ik natuurlijk ook niks opschrijven, dus de bijzondere vorm van interviewen vraagt een goed geheugen. Gelukkig was EH vorige week genegen om nog een keer mee te rennen op de vroege zondagochtend, zodat ik complete beeld kon vervolmaken.

Een portret van de twee hardloopportretten Evelien en Gerdy: twee mooie mensen die prettig aanwezig zijn tijdens de hardlooptraining, die het hardloopplezier voor een ander weten te verhogen, die het hardlopen voor een ander mogelijk maken, maar vooral twee dravers met een ongeëvenaard doorzettingsvermogen! Ik heb twee uur lang tussen de dames mogen lopen, dus ik mag een wens doen: ik wens dat ik een vergelijkbare discipline aan de dag kan leggen! (Maar of dit haalbaar is van een filosofische en vaak te optimistische Boogschutter…) Evelien en Gerdy: heel erg bedankt voor de openhartigheid en mooie loop- en praatsessies! Ik vond het mooi werk, zo’n portret schrijven! Samen met Gerdy, mijn trouwe hardloopmaatje voor de zondagmorgen, hebben we het idee opgevat om één keer per kwartaal een portret te maken van een bijzondere hardloper. Al rennend een hardloop-icoon interviewen, om daar vervolgens een mooi stuksken over te schrijven: lijkt ons een goed plan! Het volgende icoon dat we gestrikt hebben voor onze portretserie is Henk Mengers. Mocht u, lieve lezer, nog wensen hebben op dit vlak dan geef ze maar door!