Verslag van de Marikenloop in Nijmegen

De finish van Katja 

Een tijd terug schrijf ik me in voor de Marikenloop. Ik heb met Heidie Jentink afgesproken om eraan mee te doen. Het zal Heidie haar eerste wedstrijd weer worden na een lange tijd. Zaterdag 16 mei krijg ik een appje van Heidie dat ze niet meegaat, omdat ze ziek is. O nee toch denk ik wie moet mij nu navigeren naar Nijmegen. Heidie en ik kunnen samen altijd heel goed de weg vinden, maar nu dan?? Ik besluit zondag met de auto te gaan, want ik heb ook nog familiedag deze zondag. Als ik bij het Gelredome rijd, zie ik een auto voor me rijden met allemaal vrouwen erin. Ik besluit daar maar achteraan te rijden. Dit is een goede keuze geweest, want ik rij zo een parkeerplaats op en als ik uitstap ben ik al bijna bij de start van de Marikenloop. Dit ga ik vaker doen.

Ik ben ruim op tijd en zoek eerst de kleedruimte op. Als ik daar binnenkom zie ik al een paar dames van Ava'70 staan. Ik zet mijn tas ook bij hun spullen neer. Ankie ken ik en nog 1 van gezicht, haar naam is me even ontschoten. Verder staan er 3 hele enthousiaste dames bij. Ze nemen ruim een uur voor de wedstrijd al Dextro Energy in. Haha bij de start is hun energie op. Ik ga eerst koffie drinken in de kantine. Heerlijk even concentreren voor de wedstrijd. Ik zie wel heel veel mensen vol medelijden naar mij kijken. Waarschijnlijk omdat ik daar zo zielig alleen op het terras zit. Of ik denk dat maar. Ja ik blijf ook een vrouw en vrouwen zijn onzeker. Dat is een feit. Ik besluit maar om in te gaan lopen.

Het inlopen gaat niet soepel. Ik heb spierpijn in de bovenbenen en mijn kuiten voelen alsof er elk moment een spier gaat afknappen. Ik had gisteren niet mee moeten doen met de voetbalwedstrijd. Ouders tegen de kinderen. Ik zie wel hoe het dadelijk gaat. Als ik in het rode startvak sta zie ik dat het helemaal niet druk is. Andere jaren waren de startvakken veel voller. O God Annemarie Thomas begint weer met haar warming up. Wat denkt ze nou dat ik echt die achterlijke oefeningen mee ga doen. Hoe wil je blessures krijgen. Ik sta daar mooi die vrouwen te bekijken die bijna allemaal zo blij als een klein kind die oefeningen aan het uitvoeren zijn. Ik denk dat de helft niet gaat starten haha. Startvak rood wordt opgehaald. Daar ga je dan denk ik. Gewoon normaal doen en gaan.

Het startschot klinkt en ik ren als een gek de eerste kilometer. Dit doe ik altijd en daarna gaat het aftakelen beginnen. Ik word ingehaald Door een iets oudere vrouw, ik schat haar mid 50, dit kan niet waar zijn. Ik besluit me op haar te focussen. Ik kan niet meer bij haar komen. Wat een rennen. Ik heb ondertussen de 1e 2 kilometers onder de 4 minuten gelopen. Dan zal het verval nu wel komen. De 3e en 4e kilometer rond de 4:06 minuten. Kom op denk ik versnellen. Ik zie in de verte de finish en kan de tijd zien wegtikken op de klok. Zie ik dat goed? Kan ik onder de 20 minuten finishen? Gas erbij, rennen ja ik ga het halen. Ik klok 19:48 minuten.

Ja ik heb een PR gelopen op de 5 kilometer. Ruim onder de 20 minuten. Eindelijk het is zover ik heb het gehaald. Meteen denk ik zou er nog meer in kunnen zitten? Wat erg jaren gedroomd om onder de 20 minuten te lopen. Lukt het eindelijk wil ik nog meer. Maar goed terug naar mijn moment. Tranen prikken in mijn ogen. Niemand om het mee te vieren. Ik wil wel juichen, maar dat zal wel stom lijken als ik daar zo in mijn eentje sta. Snel naar de kleedkamers om mijn telefoon te zoeken en Bjorn te appen over mijn PR.  Ik kom onderweg Tamara, Ankie, Inez, Rianne, Lenie en nog meer Ava dames tegen. Ze gaan de 10 kilometer lopen. Ik wens ze succes. De dames feliciteren mij met mijn PR.

In de kleedkamer kom ik de wat oudere vrouw tegen. Ze zegt tegen mij dat ik veel te hard gestart was. Wat denk ze wel niet. Ondertussen weet ik dat ze gelijk heeft. Ze heeft zelf 19:25 minuten gelopen. Als ik vraag hoe oud ze is zegt ze 58. Wat een leeftijd en dan nog zo hard lopen.  Respect. Ik hoop dat ik op die leeftijd nog kan lopen. Ik app Björn mijn PR Door, maar het is toch anders dan het in persoon Door te geven. Snel naar de Familiedag rijden en dan kan ik de familie vertellen van mijn geweldige eindtijd tijdens de Marikenloop. Wat een mooie dag.

Gr. Katja Demkes