vrijdag 17 juli 2015

Nijmeegse Vierdaagse

Theo Bauhuis, Walter  Vaags, Evelien Hillen en Jessie te Grotenhuis 
Marcheermalloten

Bijna niemand begrijpt ons… Half drie ’s nachts opstaan. Met z’n allen gelijktijdig naar 1 WC willen. Ongesynchroniseerde ochtendrituelen. Vertrekstress. Fietsend dwars door de stad, laverend door een stroom uitgezopen studenten. Een half uur slaapdronken schuifelend opwarmen in een mensenmassa van marcheermalloten. En dan; Beep! Gescand! Op weg! Nog maar 50 km te gaan…

En dat dan 4 dagen achter elkaar. 200 km. 50 uren lopen, zonder ergens naar toe te gaan…
Maar je krijgt er zó veel voor terug! Want wat is het waardevol om samen met je vrienden te trainen voor deze prestatie. En soms urenlang interessante gespreksstof te hebben. Maar ook net zo makkelijk een half uur samen te zwijgen. Ook dat kunnen vrienden.

En al loop je deze dagen soms hele stukken alleen, wat gaan tijd en kilometers snel als je weet dat je dit samen doet. En wat is alleen!? 40.000 vreemde vreemden lopen met je mee. En allemaal kunnen ze wel aanspraak gebruiken. Of je trekt je stiekem zwijgzaam een tijdje aan elkaar op...

En wat smaakt dat eerste biertje lekker, ’s middags op de Wedren. En al is het maar een uurtje rijden, je waant je lichtjaren ver van huis. Nijmegen is even je wereld. Dat alleen al is Werelds!

En je hoeft verder niets. Kunt ook niets! Alleen lopen, biertje, eten, douchen en slaaptekort. En ook je wandelvrienden glijden af in deze gerustheid. Alle ratio voor een redeloze ruzie is aanwezig, maar hilarische harmonie heersen. Want wat waren we weer wonderlijk opgewekt! Waardevol!

Een echte Vriendenvierdaagse!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten