Wanneer ken je iemand…?
Als je lid bent van dezelfde vereniging? En in dezelfde
trainingsgroep zit? Op de baan kwam hij me altijd hard voorbij gerend. Vooral
zijn rug was mij dus bekend.
Een klein jaar geleden begonnen we samen aan een marathontraining.
Mijn eerste. Zijn zoveelste. Met 6 lopers en vrijwel zoveel eega’s samen naar
Athene. Voor De Marathon. Geweldig gezellig. Dan leer je elkaar wel beter
kennen.
Dan blijkt de bescheiden varkensboer ook een vriendelijke
hardloopvriend. Iemand met passie voor zijn vak en sport. Die tevens, samen met
zijn vrouw, met veel warmte en aandacht een zorgboerderij runt. Bovendien een
gezellige prater, aandachtige luisteraar en enthousiaste motivator. Die kanten
kende ik nog niet.
Na de marathon gaat het lopen vaak even naar een lager plan. Je
lichaam moet herstellen. En je denkt even na over je volgende uitdaging. Soms
een week, soms een maand en soms gewoon nog wat langer. Zo gaat dat. Daar maak
je je niet ongerust over.
Een paar maand geleden roept de trainer de groep bij elkaar. Het
gaat niet goed met hem. Erg slecht zelfs. Geen kans op genezing. BAM!
Jan, het spijt me dat je er niet meer bent. Ik had je graag veel
langer gekend.
Walter Vaags
Geen opmerkingen:
Een reactie posten