Wie is toch die Danny B? (14)

Ik hoef u, beste lezer, niet te vertellen dat hardlopen met recht een duursport genoemd mag worden. Het duurt werkelijk een eeuwigheid om je prestaties te verbeteren. Als ik mijn eigen situatie eens bekijk, zie ik dat ik – via Garmin Connect - het afgelopen jaar ruim 1.700 km gerend heb. In november 2012 heb ik me over laten halen om een keertje mee te doen met de Boekelder Cross. Na 24 minuten en 38 seconden ploeteren kwam ik 5 kilometer verderop afgepeigerd over de streep. Recentelijk heb ik de GUV Zomeravondloop gerend; de magische 20 minuten grens komt in de buurt! Na 20.11 minuten kwam ik, ook afgepeigerd overigens, over de meet.

Ik heb er dus 3 jaar over gedaan om mijn 5 km – tijd te verbeteren met 4.27 minuten. Mijn inschatting is dat ik de afgelopen 3 jaar zo’n 4.000 km heb gerend. Uitgaande van een tempo van 6 minuten per kilometer betekent dit 24.000 minuten rennen. 400 uur dus! Alderbastend. Om een minuutje van je PR af te snoepen moet je wiskundig gezien dus 100 uur rennen. En hoe scherper je PR wordt, hoe meer trainingsarbeid je moet verrichten.  

Hoe houd je je zelf toch gemotiveerd? Hoe hou je het vol om al die meters te maken? Nu is niet elke hardloper obsessief bezig om zijn of haar PR te verbeteren, maar zelfs de meest verstokte gezelligheidsloper loopt wel eens een wedstrijdje en kijkt toch stiekem ’s avonds of Geert de uitslagen al op zijn weblog heeft staan.

Sinds enige tijd zit ik op “Strava”, de insider kent dit wel. Strava is een app dat je kunt koppelen aan je Garmin-horloge (of een ander merk natuurlijk) en stelt hardlopers in staat om de hardlopend afgelegde afstanden en routes vast te leggen en deze prestaties te vergelijken met collega-renners. Binnen deze app kun je een zogenaamd “segment” aanmaken. De Welinkweg, het stuk met de kuitenbijter er in, is een bekend voorbeeld van zo’n segment. Dit stuk is 600 m lang en als je dit stukje rent, wordt je tijd op dit segment geregistreerd. Als je uitgerend bent  en je synchroniseert thuis je horloge, dan wordt op Strava aangegeven wat je ranking is op dit parcours. En dat werkt natuurlijk erg stimulerend!

Je kunt in je duurloop dus een aantal “strava’tjes” opnemen. Zo hebben Gerdy en ik enkele weken geleden zo’n duurloop met strava’tjes gelopen. We zijn gestart in een rustig tempo en richting de Grensdijk gerend. Als eerste segment hebben we de Grensdijk, een stuk van 1,2 km, gepakt. Vervolgens richting de Griesdijk gerend; een strava’tje van 700 m. Toen via de Slaadijk en Legtersdijk – langs mooder Annie – naar de Driehonderdmeterweg, voor een strava van 2,3 kilometer. Tot slot, na wat geslakker over de Haart, het fietspad met dat smerige bultje naar boerderij van Til, op de Ringkamp, een stuk van 600 m. Toen naar huis, snel tjuu zeggen tegen elkaar, het horloge inpluggen en kijken wat de resultaten waren!

Willekeurig voorbeeld van een klassement van zo’n Strava segment…

Er zijn tal van segmenten in Aalten en in het buitengebied. Eigenlijk zouden we de start en het eind van zo’n segment moeten markeren met een geel – blauwe streep, of met een bordje “Strava ’70”; erg leuk om zo’n segment op te nemen in het trainingsprogramma! Voor mij in ieder geval een mooie stimulans om zo nu en dan alles uit de kast te halen! Een ideetje om nader uit te werken? Als er voldoende animo is, wil ik wel eens een keertje een Strava ’70 route uitzetten?

Nu heeft dat hele Strava echter één grote “maar”. En deze “maar” heet Danny B. Deze Danny B ken ik alleen via de Strava-site. Ik heb inmiddels ontdekt dat hij eigenlijk een waterpoloër is en – ook geen onbelangrijk detail – een volle neef van Gerard Tebroke. Van zijn profielfoto op Strava word je niet veel wijzer, want hierop staat hij afgebeeld met een fietshelm. Hij fietst dus blijkbaar ook, deze mythische, raadselachtige en bovenaardse sporter...

Waarom is hij een “maar”? Wel nu, ik zal een voorbeeld geven. Onze Gerrit O was jarenlang de koning van de Beeklaan, een strava van 300 m. Hij heeft deze bergwand bedwongen in 56 seconden. Ik heb me hier vaak op stuk gelopen. In de afgelopen vakantie ben ik echter in training gegaan: in Zuid-Limburg heb ik getraind op de Cauberg en de Keutenberg, de steilste hellingen in Nederland. Na deze intensieve voorbereiding ben ik de Beeklaan aangevallen. En bam! 51 seconden! Gerrit O onttroont! Maar helaas, dit geluksmoment was van korte duur. Danny rook blijkbaar  z’n prooi en zette een weekje later het parcoursrecord met 2 vingers in de neus op 45 seconden. Hetzelfde verhaal op het Nannielaantje. Dit segment was het territorium van André B, ook zo’n stravaknaller. Toen ik met hangen en wurgen het segmentrecord te pakken had, werd ik een weekje later weer keihard terecht gewezen door Danny B. Waarom? Ga toch met een bal gooien in het zwembad!

Toen ik enkele weken geleden naar de Legtersdijk fietste, zag ik een atleet in een belachelijk tempo het zandpadgedeelte van de Bodendijk oprennen. De kenners weten dat dit een strava is, eentje van 600 m. Het was die zondagmiddag drukkend warm, en ik vroeg me af welke idioot zich zo aan het plagen was. Toen, alsof ik een seintje van bovenaf kreeg, schoot me de gedachte door het hoofd dat dit de legendarische Danny B wel eens kon zijn. Enigszins schuchter begroetten wij elkaar. Het was gewoon een heel gewoon mens! Niks bovenaards aan!

Toen ik ’s middags weer thuis was heb ik snel de strava-site gecheckt. En ja hoor, het parcoursrecord op de Bodendijk Uphill was weer belachelijk aangescherpt! Via de strava-community heb ik Danny B gefeliciteerd. Het deed even pijn, maar het was oprecht. Danny, droog je af en kom toch bij AVA jongen!