Hardlopen in de Nederlandse- en Duitse grensstreek: Foto's en verslag van de 6e donkere herfst trainingsloop in Bredevoort

Leuke groep van 24 atleten

Als de wintertijd weer ingesteld is en het donker al weer veel te vroeg invalt is het er weer tijd voor: Henrie’s donkere herfst trainingsloop. Dit jaar al weer voor de zesde keer. Iets voor zeven uur ’s avonds verzamelde zich een bont gezelschap lopers zich bij de familie Boekelder. Ronnie’s schuur veranderde voor één avond in een gezellig clubhonk, met een overdadige hoeveelheid aan hapjes en drankjes die iedereen voor na afloop had meegebracht. Je vraagt je soms af of men nu komt voor het lopen of voor de nazit…

Stipt zeven uur nam Geert kort het woord om iedereen te verzoeken zich op te stellen voor de gebruikelijke groepfoto. Er waren maar liefst 24 lopers op komen dagen, wat bij vertrek een waar schouwspel opleverde aan lampjes en reflecterende vestjes. Bredevoort schittert verbleekte er gewoon bij. In een lang lint ging het vervolgens het donker in. Het asfalt werd al snel gevolgd door maaipaden en zandpaden. Voor een niet-Aaltenaar onmogelijk om te onthouden waar we allemaal geweest zijn, ik was tenminste na 10 minuten al helemaal de oriëntatie kwijt in de donkere dreven van het Bredevoortse achterland. De wetenschap dat we ongeveer hetzelfde rondje liepen als twee jaar geleden, maar dan anders om bracht me niet veel verder. Slechts af en toe ving ik in de lichtbundel van mijn koplamp een markant punt op dat ik herkende van trainingsloopjes bij daglicht.

Het Ridderpad voerde ons langs een beek waar de ‘witte wieven’ al volop uit het water kropen en door de weilanden zweefden. De nevelslierten gaven de trainingsloop in het licht van de vele hoofdlampjes een waar Halloween sfeertje. De hulpkreten die af en toe door het donker klonken hadden echter niets van doen met lopers die zich ontworstelden aan de greep van de witte wieven, in de meeste gevallen bleek er iemand tot de enkels in de modder gestapt te zijn of te struikelen over een verdekt opgestelde molshoop. Naast deze kreten klonk er voornamelijk gelach en geklets door het donker. De plaatselijke fauna (voor zover aanwezig) werd ruw gestoord in de nachtelijke rust, maar voordeel daarvan was dat de wolven ook gevlucht waren door het lawaai. Ik heb er tenminste geen gezien.

Na zo’n 10 km kwamen we weer door Bredevoort en kon er gekozen worden voor nog een kort rondje aan de andere kant van de Bredevoortsestraatweg. Hier kwam het terrein me iets bekender voor doordat ik daar vaker geweest was van de zomer. Maar dat betekende niet dat je de aandacht kon laten verslappen. Boomwortels, gaten en bultjes lagen op de loer om de argeloze loper tegen de vlakte te laten slaan. Maar de samenwerking binnen de groep was groot en ieder paaltje en dergelijke werd keurig aangekondigd door de voorganger. En zo kwamen alle lopers na 1:33 weer terug op de plek waar het begonnen was. Precies dezelfde tijd als twee jaar geleden overigens. Wie zegt dat je langzamer wordt met de leeftijd heeft het dus mis.

Na even omkleden kon eenieder zich de koffie en appelgebak laten smaken. Een aantal heren doken de houtgestookte hottub in, waarbij ze alvast wat versnaperingen meenamen. De dames zagen er wijselijk van af om de heren gezelschap te houden. Na de koffie werd het tijd voor wat anders. Naast fris was er een keur aan verschillende bieren, zowel alcoholvrij als ‘echt’ en deze werden geschonken in prachtige bijbehorende glazen om de schuimkragen echt tot hun recht te laten komen. Dat schenken en keuren van schuimkragen en smaak werd uiteraard vele malen herhaald. Opvallend hierbij was de veelheid aan manieren die gebruikt werden om de flessen van hun dop te ontdoen. Speciale vermelding voor Dirk is hier wel op zijn plaats. Als een ware sommelier wilde hij met een zwaard de fles openen, maar bij gebrek aan een zwaard moest hij zich behelpen met een broodmes. Het was geen succes, van alles werd bijna onthoofd behalve de fles. Een gewone flesopener bracht uitkomst voor er gewonden vielen.

Naast diverse biertjes werden er ook diverse wijnflessen soldaat gemaakt. De (vooral) dames zijn geëmancipeerd genoeg om niet achter te blijven. En bij een drankje hoort natuurlijk een hapje. Borrelnootjes, zoutjes en een lekker stukje worst. Het is bourgondisch leven in Bredevoort. De calorieën die verbrand waren tijdens ons trainingsloopje zijn dan ook meermaals goedgemaakt in deze uitermate gezellige bijeenkomst. Iedere keer verbaas ik me er weer over dat een oproep van Geert voor een trainingsloop weer uitloopt op een klein lopers feestje.

Ik kan me nu al weer verheugen op de volgende keer.

André Bleumink

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum