Montferlandrun zet 's-Heerenberg op de kaart

Veel belangstelling voor de 15 kilometer

Al vroeg in de ochtend van zondag 6 december is het een drukte van jewelste in het centrum van 's-Heerenberg. Mensen in gele veiligheidshesjes hebben bezit genomen van de stad. Amper bekomen van de festiviteiten rondom Sinterklaas zijn zij die ochtend al vroeg in de weer met allerlei werkzaamheden om een van de mooiste hardloopwedstrijden van Nederland te laten doen slagen. Geluidsinstallaties worden neergezet, het parcours wordt beveiligd en het erepodium waar later op de dag de kampioenen zullen staan, wordt opgebouwd. Langzaam komen de eerste deelnemers binnen druppelen, of liever gezegd binnen joggen want voor het neerzetten van een goede prestatie, is een warming-up essentieel.

Door Rob Vister

Carlo Jansen en zijn vrouw Sylvia, organisatoren van deze twintigste editie van de Pfixx Solar Montferlandrun, zijn druk in de weer om alles in goede banen te leiden. Over het neerzetten van het parcours hoeven zij zich geen zorgen te maken, want dat staat als een huis. Nee, zij zijn voornamelijk bezig om enkele wereldtoppers het goed naar de zin te maken. Met enige regelmaat kijkt Carlo omhoog om te zien of de weergoden hem deze keer gunstig gezind zijn, zodat een wereldprestatie deze toch al fameuze loop en daarmee ook de stad 's-Heerenberg, wereldwijd nog meer op de kaart zal zetten.

Langzaam wordt het steeds drukker in het centrum en de eerste toeschouwers staan inmiddels al achter de hekken. Niets willen zij missen van deze topwedstrijd. Zij kijken zich de ogen uit naar enkele magere langbenige Afrikaanse atleten die zich ontspannen naar de start begeven. De meeste toeschouwers hebben geen idee wie deze mannen en vrouwen zijn en hebben slechts een vermoeden dat zij snel zijn. Dat het hierbij gaat om tweevoudig wereldkampioen, Leonard Komon, Abraham Cheroben, de snelste atleet ter wereld op de vijftien en 25 kilometer en tweevoudig olympisch kampioene Meseret Defar, weten slechts insiders.

Het is vijf voor twaalf en het centrum van 's-Heerenberg barst langzaam uit haar voegen, geen plaatsje is er meer vrij. Bijna vijfenveertighonderd atleten staan aan de start en de toeschouwers staan rijen dik. Het startschot klinkt en met een duizelingwekkende vaart sprinten de wereldtoppers gevolgd door een peloton nationale- en regionale toppers, zoals Michael Butter en Dennis Licht, richting Stokkum. Zij hebben uitsluitend oog voor het asfalt onder hun voeten en de stopwatch om hun pols. Asfalt waar overigens veel beroemde voorgangers, zoals Haile Gebrselassie, Kenenisa Bekele, Stephen Kiprotich, Deriba Merga, Wilson Kipsang, Dennis Kimoto, Philip Kangat, Abel Kirui, Edna Kiplagat, Hilda Kibet en Paula Radcliffe, hun voetstappen hebben gezet. Olympische- en wereldkampioenen, wereldrecordhouders en veel nationale toppers hebben deze, voor internationale begrippen, kleine, maar bijzondere hardloopwedstrijd, voor altijd in hun hart gesloten. Niet alleen omdat zij hier een goede prestatie hebben neergezet, maar vooral om de hartelijke ontvangst en de geweldige organisatie rondom de Montferlandrun.

Als de topatleten uit het zicht zijn verdwenen, vormen er zich kleine groepjes van regionale toppers die zich heel af en toe een blik gunnen op de omgeving rondom het parcours, niet te vaak, want ook zij willen een goede tijd neerzetten. Daarna volgen op eerbiedige afstand de grote groep van recreanten die ook wel een bepaalde tijd in gedachten hebben, maar vooral genieten van de wedstrijd, het uitdagende parcours en de schitterende omgeving waardoor zij lopen.

Als de eerste kuitenbijter, Peeskesbult, wordt geslecht, worden zij warm onthaald door een dweilorkest en een luid applaudisserend publiek, die de atleten aanmoedigen om er nog een tandje bij te zetten. Fysiek is dat na deze beklimming bij de meesten niet mogelijk, maar een mentale opsteker is het in ieder geval. Als zij het onverharde pad verlaten en richting Zeddam lopen, zijn zij al aardig vermoeid, maar de mooie natuur en de enthousiaste toeschouwers weten ze toch te inspireren om de pas erin te houden. Bij de rotonde in Zeddam nog even rechtsaf en dan het laatste stukje richting centrum. Bij veel recreanten is de vermoeidheid van het gezicht af te lezen, maar bij sommigen zie je nog steeds een glimlach. Wanneer zij richting finish lopen, worden zij door duizenden toeschouwers hartelijk toegejuicht die er voor zorgen dat de laatste honderden meters niet meer worden gevoeld.

De winnaars, Meseret Defar bij de vrouwen en Abraham Cheroben bij de mannen, zitten dan al lang en breed weer in hun trainingspak na te praten over hun prestatie, de wedstrijd en de geweldige entourage in het hardloop-gekke 's-Heerenberg (bron).