 |
| ''Positieve zelfspraak heeft me geholpen bij mijn 21e plek op het EK cross'' |
Met een glimlach kijk ik terug op het EK cross van afgelopen
weekend. Ik heb de stap gezet die ik al veel eerder had willen zetten. Voor
mijn gevoel doe ik weer volledig mee. Nu ga ik dit uitbouwen tot nog mooiere
prestaties zodat ik in de toekomst binnen de top 10 kan finishen.
Aankomst
Donderdag vroeg in de ochtend vertrokken we met een grote
groep atleten naar Hyeres, Frankrijk. Vanaf het moment dat we op Schiphol
aankwamen tot het moment dat we maandag weer in Nederland aankwamen waren wij
als groep een hecht team. Na vlucht en busreis kwamen wij aan in een prachtig
hotel gelegen aan de kust van de Cote D'azur. Het contrast was groot, want van
een regenachtig Nederland liep ik donderdag in korte broek en t-shirt mijn
benen los na de vliegreis. De omgeving was heerlijk rustig, waardoor ik een
hele goede nachtrust had en elke nacht rond de 11 uur achter elkaar heb
geslapen.
Vrijdag
Omdat de wedstrijd op zondag plaatsvond, was er vrijdag de
mogelijkheid om nog op een iets hoger tempo te trainen. Ik besloot wat
ritmewerk te doen om het wedstrijdtempo erin te slijten. Officieel mochten we
nog niet op het parcours en was daar alleen op de zaterdag gelegenheid voor,
wij Nederlanders dachten daar anders over. Weliswaar illegaal stormden we als
één oranje gloed het parcours op. Na twee ronden op het parcours te hebben
gelopen werden we door officials eraf gestuurd. Maar de eerste verkenning was
toch mooi meegenomen.
Na een korte warming-up begon ik aan mijn tempootjes die ik
van mijn coach Honore Hoedt had meegekregen. Het gebied rondom Heyeres kenmerkt
zich door aan de ene kant de kust, met grote jachthavens en de andere kant
prachtige natuur met flamingo's die aan de horizon werkten aan hun
voetstabiliteit door de gehele tijd op één been te blijven staan. Tot mijn
schrik kreeg ik steeds meer last van mijn linkerheup gedurende de training. 's
Avonds tijdens de behandeling van de fysio was mijn heup behoorlijk geïrriteerd
en voelde ik het zelfs met wandelen.
Zaterdag parcours verkennen
Op de dag voor de wedstrijd was er gelegenheid om officieel
het parcours te verkennen. 's Ochtends bij het opstaan voelde ik mijn heup nog
wel maar de pijn was oké en ik besloot daarom in overleg met de fysio en mijn
coach toch nog 45 min los te lopen over het parcours. De training verliep uitstekend en gedurende het lopen werd
mijn heup minder pijnlijk. Ik voelde dat mijn benen sterk waren.
De wedstrijddag
Na heerlijk geslapen te hebben strompelde ik naar het
ontbijt, mijn heup voelde niet goed. Uiteraard maakte ik me wat zorgen, maar na
wat pijnstillers trok de pijn weg en kon ik mij goed focussen op de wedstrijd. Om half twaalf pakten we als team de bus. De sfeer was
ontzettend goed en we wisten allemaal dat een medaille als team tot de
mogelijkheden behoorde. Dit gaf mij een extra drive en mentale kracht, ik was
gebrand op een superprestatie. Eenmaal aangekomen op het wedstrijdterrein ontmoette ik even
kort mijn ouders. Het is altijd prettig vertrouwde gezichten te zien wanneer je
zenuwen door je lijf gieren. De gedachte dat mijn trouwste supporters er waren
gaf me rust.
Tijdens de warming-up begon ik met het visualiseren van de
wedstrijd. Het plan was duidelijk, vanuit achteruit de wedstrijd opbouwen en
mijn kop niet gek laten maken door de hectiek. Na de warming-up was het tijd
ons als team te melden in de callroom. Je moet je voorstellen dat het daar ontzettend hectisch is
met schreeuwende mensen die om de minuut roepen hoeveel tijd er nog over is tot
er gestart gaat worden. Alle atleten zitten kort op elkaar en trekken hun
wedstrijdschoenen aan. Ik bleef op mezelf inpraten om de focus te behouden
zodat ik de rust bewaarde. Vlak voor de start was er nog ruimte om enkele laatste
versnellingen te plaatsen, ik voelde me super.
De start
Het startschot klonk en 80 man vloog uit de startboxen
richting de eerste bocht. Omdat het eerste aanloopstuk 200 meter was, lag het
tempo direct ontzettend hoog. Ik bleef tegen mezelf praten, ontspannen lopen, rust
bewaren, rustig opbouwen. De eerste twee korte ronden bleef ik gefocust op mijn
techniek en probeerde ik de ideale looplijn te lopen die ik zaterdags tijdens
de parcoursverkenning voorbereid had. Ik liep op 56e positie.
Grote ronden.
Bij het ingaan van de 1e ronde van de totaal 4 grote ronden
begon ik aan mijn opmars. Rustig en behouden liep ik stapje voor stapje
naarvoren. Met nog twee ronden voor het einde liep ik op 35e positie. Zowel mijn coach als mijn ouders schreeuwden langs de
zijlijn dat ik ontzettend goed liep en dat ik nu moest doorzetten. Ik gooide er
een schepje bovenop en versnelde door. Bij elke loper die ik passeerde kreeg ik
meer energie en ik vocht me naarvoren. Met nog één ronde te gaan liep ik op de
19e positie.
Laatste kilometer
De laatste kilometer voelde net zo zwaar als de laatste
kilometer van mijn marathon. Ik moest blijven aanzetten om mijn positie te
behouden. Met nog 600 meter te gaan verzuurden mijn benen volledig. Ik
verzwakte daardoor iets waardoor ik direct door 2 man werd ingehaald. Volledig kapot
bleef ik tegen mezelf praten, sterk, sterk, sterk! Met nog 200 meter te gaan
sprintte ik naar de finish en kon ik mijn positie behouden. Ik passeerde de
finish als 21e van Europa in een tijd van 30.41 op een 10.1 km cross.
AFSLUITING
Ik heb gestreden voor wat ik waard was en gepusht tot aan de
finish. Met deze prestatie ben ik dan ook zeer tevreden. De stap naar de top 10
is minimaal, slechts 15 seconden sneller en ik finish in de top 10. 5 seconden
sneller en ik zit in de top 15. Als team zijn we als 5e gefinisht. Lukt het ons deze
prestaties volgend jaar weer te evenaren en één of twee atleten in de top 10 te
laten finishen, dan gaan we naar huis met een bronzen medaille. Met dit in mijn
achterhoofd ben ik gemotiveerder dan ooit!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten