Theo Stronks: Herfstpiek of roofbouw?

Theo Stronks

We waren hem als actief hardloper eigenlijk een beetje uit het oog verloren…Theo Stronks!

Hij had het letterlijk en figuurlijk op de heupen en het einde van zijn carrière leek in zicht. Het afscheidsfeestje stond feitelijk al in de koelkast en er hoefde alleen nog maar een datum gepland te worden. Kijk, de nestor van AVA`70 met misschien wel de meest karakteristieke loophouding van de regio, kende een indrukwekkende staat van dienst, maar een slepende blessure aan de heup deed het ergste vrezen. Intussen kon Theo zien energie uitstekend kwijt als trainer van de A-groep. Echter, insiders wisten te melden, dat het niet fatsoenlijk kunnen hardlopen, knaagde aan Stronks en niet zo`n klein beetje ook. Af en toe dribbelde hij wat heen en weer op de baan, maar dat mocht eigenlijk geen naam hebben en als je hem zo zag ploeteren, kreeg je spijt met de sympathieke sportverslaafde.

Echter, vlak voor de zomer leek er zich iets in het lijf van de atleet op positieve wijze te ontwikkelen, dat de burger weer moed gaf. In het geniep ging de ervaren rot steeds vaker op pad en verlengde het hardlooptraject steeds iets. Aanvankelijk met meters, later kwam de finish verder en verder te liggen. Theo bloeide weer helemaal op en vertelde dan trots op een regenachtige voorjaarsavond, dat hij die middag weer een langere afstand had af weten te leggen. Zonder problemen. Het moment zat er gewoonweg aan te komen, dat het debuut aan het wedstrijdfront nabij was. 

Theo koos dit moment zorgvuldig en tijdens de jubileumeditie van de  GTM-loop gebeurde het. Dikke rijen publiek waren afgekomen op de comeback van de oude strijder en allemachtig wat genoot Theo van dit moment. Juichend kwam hij over de meet en kreeg van vrouwlief Adrie een heerlijke banaan als beloning in de handen gedrukt. Natuurlijk even informeren naar de tijd, maar vooral genieten van de sfeer. Stronks bleef zijn uiterste best doen en koos zorgvuldig zijn wedstrijdmomenten uit. Hij had zich voorgenomen om te gaan pieken in de herfst van het jaar. Zeker niet van zijn carrière…

Het eerstvolgende moment, wanneer Theo weer in beeld verscheen, was eind september bij de Zorgmarathon in Papendal. Zijn werkgever had met enkele teams ingeschreven bij dit grootse sportgebeuren en Stronks, die naar eigen zeggen een belangrijke, leidinggevende functie heeft, had zich weten te kwalificeren. Stiekem dacht hij als “nobody” zijn rondje te kunnen lopen, maar nadat eerst de Kiekjesdief hem al had gesignaleerd kreeg de nestor de schrik van zijn leven, toen een handvol clubgenoten hem in de smiezen kreeg. Deze AVAjanen deden mee bij de concurrent, maar toonden diep respect voor de prestaties van “hun” Theo.

 Een enorme wave en een orkaan van applaus ging er vervolgens door de rijen publiek en Stronks hield het uiteraard niet droog bij deze massale aanmoedigingen. Na afloop toonde hij zijn sportieve smoel, door zijn AVA`70-maatjes van een andere zorginstelling te feliciteren met hun Nederlandse titel en voegde zich bij hen op het terras. De in Lichtenvoorde werkzame begeleider voelde zich opmerkelijk op zijn gemak bij de concurrent, dat bleek al snel.

De volgende etappe in het herstelprogramma  van de stijlvolle hardloper was het Clubkampioenschap van AVA`70, begin oktober. De opening van de meerkamp vormde de sprint en wat daarbij vooral opviel was de stijlvolle wijze waarop Stronks,  iets scheefhangend de bocht aan sneed en richting de meet ging. Bij het tweede onderdeel, het kogelstoten, kwam het oermens in Theo in optima forma tot uitdrukking. Zichzelf enorm oppeppend, smeet hij de kogel ruim 5,06 meter ver, wat hem toch mooi 39 punten opleverde. Wat met name opviel was de enorme drive, die Stronks toonde. Dit kwam nog meer tot uitdrukking bij het speerwerpen. De jury waagde het om een geweldige worp van de maestro ongeldig te verklaren, omdat hij exact met 4 vingers over de streep kwam. Dat bleek geen slimme zet te zijn, want Theo ontplofte bijkans. Toen de hartslag weer onder de 200 tikken was gezakt, besloot de getergde hardloper om bij het verspringen op zeker te gaan. De landing na een kleine 2,5 meter was er 1 van grote schoonheid.

Het laatste onderdeel, de 1500 meter vormde een prachtig sluitstuk voor Theo, die genoot van alle belangstelling en meer nog van het resultaat: de herfst kon komen, want hij was er helemaal klaar voor. Logischerwijs paste een week later de AVAjaanse Run-Bike-Run niet in het schema van Theo, maar wat schetste de verbazing, toen hij een dag later aan de start stond van de prestigieuze Wim Lebbink Herfstloop. Insiders wisten te vertellen dat de sympathieke Aaltenaar hiervoor was geïnviteerd, maar zelf deed hij dit af als een fabeltje. De eerste keer wilde Stronks een richttijd neerzetten en vervolgens gaan scoren. En verdomd, hij slaagde in die opzet. Met name de laatste keer blaakte hij van zelfvertrouwen en sleepte een aantal veel jongere clubgenoten naar de finish. Tenminste, dat is zijn verhaal.

Zeker is, dat de ervaren rot een uitstekende serie liep en zich prima in vorm had gelopen voor de Boekeldercrosscompetitie, dat een volgend hoogtepunt in de herfst moest gaan vormen. Doelstelling voor dit evenement? “Een tijd onder de 25 minuten”, zo gaf Theo voor aanvang aan,  “en dat gaat me lukken ook….. “ Geloof het of niet, de laatste editie dook Theo onder de streeftijd en had zelfs nog 3 seconden over. Prachtig, 60 jaar, de lat voor jezelf hoog leggen en dan scoren!

De dinsdag na dit fraaie hoogtepunt van het jaar was Stronks nog immer in hogere sferen, toen hij voor de training van de A- en B-groep een heuse persconferentie had belegd. Afwachtend op de zaken die komen gingen, stonden de atleten en atletes in een bomvol clubhuis te wachten op de zaken die zouden gaan volgen. Trainer Theo, dit keer in deze rol, nam exact om 19.00 uur het woord en vroeg stilte voor een bijzonder memorabel moment. De aanwezigen hielden de adem in, dat echter van korte duur was, toen niemand minder dan entertainer Dirk Vreeman, op aandringen van Stronks, een stoel beklom en emotioneel aankondigde toe te treden tot de trainingsclub van Theo. Was hier betaald, was dit echt de keuze van paljas Vreeman? Tientallen geruchten deden razendsnel de ronde. De A-lopers juichten om het hardst en lieten de reserves, de B-lopers, vol ongeloof achter. Hun Dirkie, die uit zichzelf overstapt naar de club van Theo?

Stronks had stiekem de grootste lol en zijn enorme zelfvertrouwen kreeg nog weer een extra boost met deze geweldige transfer. Als een veldheer leidde hij vervolgens de baantraining en met de handen gevouwen op de rug zag hij nauwlettend toe op de prestaties van zijn pupillen.

Binnenkort zal Theo Stronks zijn snode planning voor 2016 wereldkundig maken. Doelstelling zal dan zeker zijn, om de Herfstpiek in het nieuwe jaar door te trekken. Blijkt de goedlachse veteraan toch roofbouw te hebben gepleegd, dan zal hij vast en zeker knalhard gaan werken aan een nieuwe comeback met alle ups en downs. Als hij de huidige, puike vorm echter weet vast te houden en goed overwintert , dan zijn de 60-plussers in de regio alvast gewaarschuwd. En de rest overigens ook!

Frank Roos