Column: Erwin’s zin en onzin - deel 116

De eerste versie van De Atleet telt 28 pagina’s en ligt ondertussen bij de drukkerij

Een deadline gemist vanwege een deadline.

Ik scroll nog een beetje doelloos langs alle onzinnige Facebookberichten. Het is woensdagavond 22:45 uur. Ik sta het punt om mijn laptop dicht te klappen. De vermoeide ogen vallen, na een hele dag achter het beeldscherm te hebben gezeten, bijna dicht tot ik plots de naam van Geert Wevers door het beeld zie flitsen. “Shit! Weer de deadline gemist!”

Vlug grijp ik mijn telefoon en stuur Geert een berichtje met mijn verontschuldigingen en met de mededeling dat ik de column morgen aanlever. “Is prima”, is het nuchtere antwoord. Je wenst toch iedereen zo’n flexibele werkgever? Waarom ben ik weer eens te laat? Allereerst ligt het aan een waardeloze planning. Een chaotische planning is de nagel aan mijn doodskist, dit zal mij tot in de eeuwigheid blijven achtervolgen. Maar dit is niet de enige reden. Zoals ik vorige week al aangaf ben ik momenteel bezig aan de slotfase van mijn studie. Het belangrijkste onderdeel van deze afronding is mijn afstudeerproject en deze moest vandaag (donderdag) ingeleverd worden. Ik heb dus een deadline gemist vanwege een deadline.

Als afstudeeropdracht heb ik een tijdschrift gemaakt over topatletiek. De Atleet. Het is een magazine voor de echte atletiekliefhebber. Verhalen over super foods, de gaafste hardloopgadgets of de lichtste wedstrijdschoenen zul je in dit blad niet lezen, het gaat puur en alleen over topsport, en in dit geval over atletiek. De afgelopen maanden heb ik alle onderwerpen verzonnen, bronnen gezocht, interviews afgenomen, foto’s verzameld, leuke weetjes en feitjes gebundeld, de vormgeving bedacht en de eindredactie verricht. De eerste versie van De Atleet telt 28 pagina’s en ligt ondertussen bij de drukkerij. Over anderhalve week moet ik mijn project verdedigen en krijg ik de beoordeling. Niet veel later begin ik aan het laatste onderdeel van mijn studie, het afstudeeronderzoek. Mocht dit allemaal voorspoedig verlopen, krijg ik in juli, eindelijk, mijn diploma! Om vast een indruk te krijgen vind je hierboven de cover van De Atleet, binnenkort kunnen jullie de rest van het tijdschrift bekijken. Wat het oordeel van mijn opleiding ook mag zijn, ik ben er best een beetje trots op. 

Oh ja, volgende week heb ik wat meer tijd en zal ik mijn uiterste best doen om weer eens een fatsoenlijke column te schrijven!