5e Trail de La Reid (Belgische Ardennen)

Henrie Drenthel en Heini Rave

Zaterdag heb ik samen met Hans Sielias ,Heini Rave, en Henrie Drenthel een trail gelopen in de Belgische Ardennen namelijk in La Reid, een goede 230 kilometer van uit Aalten. Eigenlijk zou André Bleumink ook mee gaan, maar doordat zijn dochter moest turnen voor de Nederlandse kampioenschappen kwam er nog een plaatsje vrij voor mij en dit aanbod naam ik graag aan. Op zaterdagmorgen iets voor 7 uur staat Henri voor de deur en nadat we Heini hebben opgepikt, gaat het richting Dinxperlo waar Hans ook al klaar staat. Omdat het nog vroeg is (voor een zaterdag) verloopt de heenreis zeer voorspoedig en rond half 10 zijn we dan ook op plaats van bestemming. Het is nog er rustig en wij besluiten dan ook om eerst maar even een kop koffie te gaan drinken, maar helaas, laten ze dat nauw net niet hebben, en in de directe omgeving is ook verder niets te zien of te bedenken waar we koffie zouden kunnen halen. 

Henrie en Heini lopen de lange afstand deze dag namelijk 47 kilometer en ze vertrekken rond half elf. Hans en ik gaan vast een eindje vooruit lopen zodat ze hun straks voorbij zien komen en wat foto s kunnen gaan maken. Dat het niet helemaal ongevaarlijk is blijkt al wel snel naar de start, een Belgische loper komt na 100 meter vervelend ten val en blijkt zijn knie zo ver open te hebben gehaald dat er 7 hechtingen in moeten om alles weer dicht te krijgen, maar aan het eind van de dag is hij nog wel steeds aanwezig om zijn andere clubgenoten binnen te halen(over karakter gesproken).

Hans en ik vertrekken om 1 uur voor de 26 kilometer en net na dat we zijn gestart begint het te regenen, en niet zo zuinig. En ja dan loop je daar ik korte broek en T-shirt, gelukkig zijn het maar buien en blijft het beloofde onweer uit. Door deze regen worden echter de paden wel erg modderig en glad, en is het soms echt schaatsen om over eind te blijven. Vooral ik zelf heb hier last van, omdat ik geen trail schoenen aan heb maar juist oude sportschoenen met weinig profiel er onder(vind het zonde van mijn nieuwe schoenen, dus gekozen voor oude). Al snel blijkt dat deze trail een zeer pittig is, zeker voor Hans en mij die dit werk niet echt gewent zijn. Berg op proberen we eerst nog wel door te dribbelen maar al snel moeten wij ook wandelen en ik snap nu ook helemaal dat ski stokken dan wel erg handig kunnen zijn. Berg af gaat echter ook soms zo stijl en vooral door de regen, dat we ook regelmatig moeten wandelen, ook al om niet te vallen. Want vallen dat gebeurd nog al eens, links en rechts zie je lopers onderuit gaan en soms hou je je hart vast of het allemaal wel goed gaat, maar men krabbelt gewoon weer op, veegt de modder uit het gezicht en gaat weer verder. 

Hans en ik hebben dan al besloten dat wij vooral veilig thuis willen komen. Bij kilometer 17 komen we in een natuurpark: Le Ninglinspo en hier moeten we echt klimmen en klauteren van steen naar steen, over bruggetjes en door het water omhoog. Het is 1 lange klim van kilometer 17 t/m kilometer 21 en achteraf hebben we hier dan ook kilometer tijden van 14 minuten. Natuurlijk lopen we hier ook nog eens verkeerd en zijn we bijna boven op de berg, als blijkt dat we onderaan hadden moeten afslaan. Via touwen abseilen we naar beneden en gaan weer verder. Na 3 uur en 10 minuten hebben we onze tocht van bijna 27 kilometer er op zitten en hebben we ontzettend veel respect voor Henri en Heini, die ook nog eens 20 kilometer extra moeten lopen.

Na een heerlijke douche, een bak pasta en een biertje willen we net gaan kijken of onze 2 helden ook al bij de finish zijn, want volgens onze berekening, moeten ze rond 5 uur binnen komen. Maar nee hoor, schoon en fris komen beide heren er al aanlopen en blijkt dat ze zelfs nog voor ons zijn gefinisht. Ze hebben het dus super gedaan en dat komt het verschil ook wel boven tussen ons (trail-amateurs en de ervaren trailer) want vonden wij het super zwaar, Henrie en Heini vonden het wel zwaar, maar het viel mee en ze hadden fijn kunnen doorlopen. Zo zie je maar weer het verschil tussen de jongens en de mannen: Petje af. Na een snelle terug reis zijn we rond 20 uur weer in Aalten en een ervaring rijker, iets dat ik zeker niet had willen missen (nu veilig thuis, achteraf).