vrijdag 6 mei 2016

Eeuwige roem...

Roy Ebbers van achteren aangevallen door een roofvogel
Als je, zoals ik, een loper in de marge bent, maar wel hunkert naar eeuwige roem, moet je een andere manier vinden om ruimte te krijgen op de site van Geert. Erwin Wamelink volgt zelfs een opleiding 'Journalistiek', zodat hij hier wekelijks een column mag plaatsen. Mijn verhaal is niet heel bijzonder, maar zorgt wel voor de nodige gespreksstof onder fervente hardlopers. De foto, die toevalligerwijs is vastgelegd door een journalist van 'Runner's World', maakt mijn relaas nog enigszins de moeite waard.

Nee, ik heb geen bijzondere prestatie geleverd, maar ben van achteren (laffer kan niet!) aangevallen door een roofvogel. Het betrof weliswaar een schijnaanval, maar toch. Wat heb ik ervan geleerd? Nou, je moet een agressieve roofvogel, in tegenstelling tot een hond, in de ogen blijven kijken. Alsof ik daar behoefte aan had. Ik heb de eerste de beste stok die voor handen was gepakt en ben, achterwaarts kijkend naar de toppen van de bomen, sprintend huiswaarts gekeerd. Normaliter moet ik altijd tol betalen voor een overijverige start, maar dit keer ging het tweede deel van de trainingsloop sneller dan het eerste. 

Het schreeuwen en met je armen molenwieken is een effectieve aanpak bij een dreigende aanval van een roofvogel. Ik vrees alleen, dat je dan het advies van een toevallige passant krijgt om een consult bij GGNet te plannen. Mijn gewaardeerde collega Frank Roos, bij wie ik altijd terecht kan voor loopadviezen, maakte het nog bonter en zei met een stalen gezicht; ''Je kunt het best in de broedtijd van een roofvogel een witte pet dragen, waarop je aan de achterkant 2 gigantisch grote ogen tekent''. Dat je endorfine aanmaakt bij het hardlopen, heeft hij aan het begin van mijn hardloopcarrière verteld en dat kan ik ook beamen, maar zijn geloofwaardigheid begint nu toch af te brokkelen.

Afijn, je moet het meegemaakt hebben om erover te kunnen praten. Het kan mij niet schelen, dat verhaal en foto niet van een geweldige prestatie getuigen. Geert, 'The Godfather' van deze geweldige site, heeft mij deze ruimte gegeven. Nogmaals hartelijk dank. En hoe je het ook wendt of keert; hoe meer trainingskilometers je maakt, des te groter is de kans op een schijnaanval van een roofvogel. En dat is al een prestatie op zich.

Roy Ebbers.

4 opmerkingen:

  1. De tijd is er weer na en ik heb hier in Aalten de eerste aanval ook al weer gehoord.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik heb ze dit jaar tot nu toe alleen nog maar (in grote getale) zien vliegen, maar je kijkt toch met gemengde gevoelens naar boven. Waarom hoorde je hier 20 jaar geleden niets over?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. gewaardeerde collega, Frank6 mei 2016 om 11:43

    Als gepassioneerd dierenliefhebber, keur ik de pogingen om een buizerd met "een hole in one" te torpederen, helemaal af. Je kunt het ook van de positieve kant bekijken en je tijdelijke, vliegende gids rustig mee laten vladderen.
    Ik heb zojuist enkele malen volledig in de schaduw gelopen van een Katwijkse zeemeeuw. Al krijsend en met de bek wagenwijd open, begeleidde het wit-grijze gevaar me langs de zee. Omdat ik er weinig op uit deed, werden we bijna loopmaatjes.
    Reageer rustig, blijf links lopen en probeer de spookvlieger eventueel met gezang te waarschuwen....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Rob Berkelder7 mei 2016 om 12:05

    Toevallig is Monique afgelopen donderdag ook aangevallen op de Slaadijk in Aalten

    BeantwoordenVerwijderen