 |
| Andre Bleumink |
Deze tijd van het jaar is het druk op de trailkalenders.
Ieder weekend kun je op meerdere plekken in binnen- en buitenland aan de start
staan. Dat maakt het des te leuker dat je gewoon de wekker op kwart voor acht
kunt zetten en dan nog tijd zat hebt om naar de start te komen. Dit weekend was
namelijk de Montferlandtrail, georganiseerd door MudSweatTrails. Gewoon in één
van mijn favoriete trainingsgebieden, die kon ik niet laten lopen. Toen ik aan kwam bij outdoorcentrum Markant viel de rust
meteen op. Het was niet druk, in ieder geval voelde dat niet zo. Achterhoekse
gemoedelijkheid ten top. Hoewel er later toch een 143 finishers bleken te zijn
op de 14 km en 104 op de 30 km. De vrijwilligers waren vrolijk en behulpzaam en
het weer was goed genoeg om nog even lekker op het terrasje te zitten kletsen
of even de stand met trailspulletjes te bekijken. Mijn trailmaatjes zaten er al
en ik zag her en der ook nog diverse bekenden. Ik zag en hoorde mensen uit alle
windstreken van Nederland, ze hadden goede zin en waren benieuwd naar het
parcours. Binnen trailminnend Nederland is het Montferland behoorlijk
onbekend gebleven, onterecht natuurlijk. Dat komt natuurlijk omdat de
reisafstand van het westen van Nederland naar de Achterhoek veel groter is dan
andersom. Dat zorgt er aan de andere kant voor dat de paden en paadjes in dit
prachtige gebied zelfs in het weekend nooit echt druk zijn.
De route van de 14 en de 30 km had ik van tevoren bestudeerd
en zag er veelbelovend uit. Het terrein kende ik wel, de meeste paadjes heb ik
waarschijnlijk wel een keer gehad op mijn zwerftrainingen. Maar toch zag ik dat
ze er een andere wending aan hadden weten te geven dan ik meestal doe. Ik was
dan ook erg nieuwsgierig. Na het welkomstwoordje van Marc werden we
weggeschoten en stormde de meute weg voor de 30 kilometer. Ik startte behoudend
samen met Peter, wetend dat er meteen in het begin al een paar klassieke Montferlandse
hellingen op ons lagen te wachten. De Kale Jacob en de Hettenheuvel kwamen voor de meeste
lopers denk ik een beetje als een verrassing. Lange steile klimmen zoals we die
normaal in Limburg tegenkomen. Mijn maatje Peter had ik al snel gelost,
inmiddels liep ik met Vincent Barink, de bekende blotenvoetentrailer. We hadden
elkaar al een tijdje niet gesproken en zo werden de volgende kilometers
gezellig weggetikt in een heel redelijk tempo. De heuvels waren nu iets
vriendelijker en goed te belopen, ook met blote voeten. Het bos lag er prachtig
bij, nog geen herfstkleuren, maar wel manshoge varens en struikgewas waar we
tussendoor slingerden.
Ondertussen hoorden we steeds het geluid van
vrachtvliegtuigen, steeds meer leek het wel. Op een open stuk kon je ze ook
zien en ik herinnerde me dat die dag de droppings zouden zijn voor de
herdenkingen van Operation Market Garden. Indrukwekkend gezicht, die
vliegtuigen. Het geluid was wel wat storend voor de lopers in het bos, maar na
een uurtje was het over en hadden we het bos voor ons alleen. Bij de eerste verzorgingspost op 7 km had ik nog genoeg
drinken en kon ik meteen door, na een handjevol winegums gepakt te hebben.
Vincent liet ik achter en dus liep ik alleen verder. Alleen, maar niet eenzaam.
Voor en achter me liepen een aantal mensen die ongeveer hetzelfde tempo hadden
en af en toe wisselden we van plek bij een helling of afdaling. Het uitzetten
van het parcours was overigens ook prima gedaan. Mooie duidelijke linten en
pijlen wezen keurig de weg. Alleen doordat ik zelf met een bidon bezig was op
een lekkere vlotte afdaling kreeg ik het voor elkaar om een pijltje te missen.
Maar ik werd meteen teruggeroepen door medelopers, geen probleem dus. Wel het
koppie erbij houden dus.
Ik voelde me prima en liep volop te genieten van de mooie
doorkijkjes en uitzichten die, voor mij tenminste. zo kenmerkend zijn voor dit
gebied. Zo loop je voor je gevoel in een jungle en 20 meter verder kijk je
ineens uit over een maisland en zie je een dorpje met een oude windmolen in de
verte liggen. De paadjes lagen er goed bij en het tempo zat er behoorlijk in.
heel behoorlijk voor mijn doen zelfs. Zou ik dat wel tot het einde vol kunnen
houden? Vaak bu’j te bange roepen we dan maar weer, gewoon doorlopen en kijken
hoe het afloopt. Ik zit helemaal in de wedstrijd en de kilometers tikken weg
zonder dat ik er bijna erg in heb. Genieten van het moment en van de omgeving. Het veld van lopers wordt langzamerhand behoorlijk uit
elkaar getrokken en ik heb hele stukken dat ik geen enkele loper voor me zie.
Af en toe een wandelaar of een ruiter die ons parcours kruist. Uiteraard groet
ik iedereen en ook iedereen groet vriendelijk terug. Dat er verder niets is
afgesloten in het gebied en dat er alleen een papiertje is opgehangen bij de
ingangen waarin geattendeerd wordt op de wedstrijd is goed genoeg. Mooi de
iedereen elkaar dan gewoon de ruimte geeft om lekker op zijn eigen manier
buiten bezig te zijn.
Bij de tweede verzorgingspost is mijn bidon helemaal leeg,
het is toch best warm en vochtig en ik zweet continu door. Even bijvullen en
een paar tucjes voor onder weg meenemen. Het grootste gedeelte zit er al op en
na een paar kilometer met heuvels mogen we nog twee kilometer vlak en dan zijn
ze er al weer. Het hoge tempo dat ik het laatste uur aangehouden heb op de
mooie glooiende paden begint toch wat door te drukken. De kuiten en hamstrings
voelen wat kramperig aan. Even wat gas terug op de klimmen en relaxen op de
afdalingen. De heuvels die nu nog komen vielen eigenlijk reuze mee, ik had
rekening gehouden met nog een paar stevige klimmen. Van tevoren had ik gerekend op een eindtijd van zo rond de 3
uur. Tot mijn verbazing klokte ik af op 2:44, dan had ik echt wel hard gelopen.
Ik was zo tevreden als een kat die een muis gevangen heeft. Dat had ik van
tevoren niet kunnen bedenken. Soms heb je gewoon een dag waarop alles goed
gaat. Ook mijn maatjes waren tevreden over hun 14 km loop en zaten al te
genieten van een lekkere kom soep op het terrasje. Het was er perfect weer
voor. Nadat ik me omgekleed had en een colaatje had gedronken kwam ook Peter
over de streep. Helemaal stuk, maar blij dat hij met weinig training toch was
gefinisht. Het was een mooie dag, veel mensen gezien en gesproken.
Geweldige wedstrijd in alle opzichten. Goede organisatie en locatie, alles
perfect geregeld. Hopelijk blijft deze op de kalender, het heeft wat mij
betreft de potentie om een klassieker te worden.
Andre Bleumink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten