Column: Erwin’s zin en onzin - deel 151

Luuk te Brake

Theo Stronks

Ordinair geharrewar raakt kant noch wal

Luuk te Brake: “Theo is veel te serieus.”
Theo Stronks: “Luuk is gewoon een jaloers kreng.”

Is het jullie ook opgevallen? Sinds enkele weken wordt er, over mijn hoofd, een absurde vete uitgevochten. Theo Stronks en Luuk te Brake kunnen elkaars bloed wel drinken. Een duidelijke aanleiding voor de aanvaring is er niet, het lijkt op een klassiek gevalletje oud zeer. Theo en Luuk konden altijd prima door één deur. De veelgeprezen hoofdtrainer had een zwak voor zijn immer vrolijke pupil. Luuk kon wel een potje breken bij zijn ervaren oefenmeester. Het tweetal heeft zelfs het plan gesmeed om samen de Rotterdam Marathon van 2020 te lopen, dit moet dé kroon op hun vriendschap worden. Dit idee is ondertussen in de ijskast geparkeerd, want van die hechte band van weleer is weinig meer over.

Op donderdag 15 september, vijf dagen na de voor mij desastreus verlopen Kramp Run, vlogen de twee elkaar voor het eerst in de haren. Een nietsvermoedende Luuk werd stevig door de mangel gehaald. De 23-jarige hovenier was zichtbaar ontdaan door de harde woorden van Theo. “Luuk is gewoon jaloers op alle prestaties van Erwin. Hij toont geen enkel respect nu Erwin voor het eerst een mindere dag had.” De pittige woordenwisseling heeft zijn uitwerking op de training. Er hangt een bedompte sfeer en het akkevietje wordt doodgezwegen. Zelfs Gerdy Hoornenborg en Gerrit Dijkslag, die discussiëren en provoceren tot kunst hebben verheven – houden hun kaken stijf op elkaar. 

Ruim een maand komt de ruzie niet ter sprake. De scheldkanonnade van 15 september is niks meer dan een vage herinnering, de vrede is getekend. Niets blijkt echter minder waar. Luuk, die bekend staat als cyberpester, slaat keihard terug. Hij plaatst een bikkelharde reactie onder een bericht op deze website: “Och och Theo verschrikkelijke slijmjurk. Je bent veels te zachtzinnig voor deze jongen. Of ben je bang om er zelf een keer doorheen gehaald te worden in één van zijn columns?” Theo laat zich uit de tent lokken en gaat in de tegenaanval: “Je kon er op wachten, een jaloerse reactie van Luuk. Ondanks de wat mindere loopprestaties van Erwin, laat ik zo’n atleet niet zomaar vallen.” 

De laatste tijd komt Luuk niet meer opdagen bij de dinsdagavondtraining van Theo. Hielspoor is Luuks verklaring maar of dit daadwerkelijk de reden is, wordt publiekelijk in twijfel getrokken. De mannen, die binnen de vereniging als iconen worden gezien, zijn hard onderweg om hun imago te gronde te richten. Alle fatsoensnormen worden met voeten getreden. Het zielige en kinderachtige gekibbel tussen deze gekrenkte egootjes raakt kant noch wal. Dit ordinaire geharrewar moet onmiddellijk de kop worden ingedrukt, dat staat als een paal boven water.