 |
| Andre Bleumink |
Crossen in de Schans
Als trailrunner loop ik veel
hele lange afstanden in een rustig tempo over onverhard terrein. In deze tijd
van het jaar loop ik (wat) minder wedstrijden. Een mooie periode om weer eens
wat aan kracht en snelheid te werken en de basis te verhogen. Crosslopen zijn
wat mij betreft een ideale manier om aan snelheid te werken. Lopen op het
randje van je kunnen, gierende ademhaling, totaal uit je comfortzone dus.
Vandaag stond de Scharenborgcross in de Schans op het programma. De Scharenborg Crossloop wordt
al vele jaren georganiseerd door de LVG en is in mijn ogen één van de weinige
‘echte’ crosslopen in de regio. Meestal wordt een loopwedstrijd al een cross
genoemd als er een stukje harde zandweg in zit en wat gras. Voor degenen die al
veel langer lopen een regelrechte aanfluiting. Een echte cross bevat uiteraard
veel onverharde stukken en liefst veel los zand, modder, waterplassen,
boomwortels, hobbels en bobbels. Veel draaien en keren en liefst ook nog wat
klimmen en dalen om je steeds weer uit je ritme te halen.
De Engelse Schans tussen
Lievelde en Lichtenvoorde is vooral bekend van het motorcrossterrein. Wekelijks
scheuren de motoren hier hun rondjes en stinkt het naar brandstof en
uitlaatgassen. In de zomer is het ook het terrein waar vele liefhebbers samenkomen
voor de Zwarte Cross. Crossen, muziek en heel veel drank maken het tot één van
de grootste spektakels van Nederland. In het najaar is het rustig in de Schans,
behalve vandaag. Vanmorgen was het een gezellige drukte in het clubgebouw van
de MACL, veel lopers uit de regio waren weer aanwezig. Veel LVG blauw, AVA geel
en Archeus rood, maar ook altijd veel survivalshirtjes en ‘losse’ lopers. Bijna
iedereen kent elkaar, een gezellig onderonsje dus. Tot het startschot klinkt
natuurlijk. Ik had me een beetje achteraan
in het startveld opgesteld aangezien de 6 en de 12 km tegelijk starten n ik
uiteraard voor twee rondjes ging. Meteen na de start mochten we eerst een
rondje over het crossterrein. Door de regen van afgelopen nacht een flinke
modderige uitdaging. Mijn inhaalrace begon meteen, ik had geen rekening
gehouden met het feit dat er heel veel lopers nooit door de modder lopen. De
hartslag schoot dan ook meteen in het felrood… De toppers waren binnen de kortste
keren uit het zicht verdwenen, maar dat maakte niet uit in ging mijn eigen race
lopen.
Na het stuk crossbaan kwam er
een stukje bos, maar ontspannen bijkomen zat er niet in. Modder, boomwortels,
een echte cross dus. De stukjes zandpad waren de enige mogelijkheid om even
diep adem te halen en de hartslag wat onder controle te krijgen. Maar aangezien
dat vaak vals plat omhoog of omlaag ging bleef het een kwestie van pushen tegen
de limiet. Tot nog toe haalde ik nog steeds mensen in en ik voelde me prima.
Het feit dat ik de eerste ronde doorkwam met de eerste dames van de 6 km was
wel iets om me zorgen over te maken. Liep ik niet te hard? De tweede ronde crossbaan ging
niet echt lekker meer, maar het tempo lag nog steeds goed. Ik begon wel steeds
vaker te hoesten, de lucht gierde door mijn luchtpijp. Na het laatste vals plat
naar beneden hoefde ik nog maar een km, maar wat een taaie meters waren het. De
laatste klimmetjes op de crossbaan leek het wel of het zand in lijm veranderd
was, voor mijn gevoel kroop ik de bultjes over. Eenmaal over de streep kwam ik
gelukkig al snel weer bij, de lekkere erwtensoep deed wonderen. Wat een
geweldige cross.
Andre Bleumink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten